η M ε γ α λ ύ τ ε ρ η Σ ο φ ί α Κ ρ ύ β ε τ α ι Σ τ η ν Α π λ ό τ η τ α Κ α ι Τ η ν Φ υ σ ι κ ό τ η τ α Τ ω ν Π ρ α γ μ ά τ ω ν . Δ ε ν Τ η ν Δ ι α κ ρ ί ν ο υ μ ε , Α κ ρ ι β ώ ς Ε π ε ι δ ή Ο λ α Ε ί ν α ι Τ ό σ ο Α π λ ά Κ α ι Φ υ σ ι κ ά .


17 Απριλίου 2007

Έ ν α




Είχανε να βρεθούνε ένα χρόνο κοντά.
Και οι δύο είχαν αλλάξει πολύ τον τελευταίο χρόνο.
Και εξωτερικά και εσωτερικά.
Είχαν ομορφήνει και οι δύο.Και μέσα και έξω.
Είχαν μεγαλώσει και είχαν ωριμάσει.
Και των δυό είχε κάψει τα σωθικά ο πόνος της απώλειας και η επιθυμία για τις όμορφες στιγμές του παρελθόντος.
Είχαν κλάψει και είχαν γελάσει και οι δυό.Σε άλλους τόπους.Με άλλους ανθρώπους.Και μόνοι.Χώρια.
Και τώρα τον περίμενε όλο αγωνία και με το στομάχι της ένα κόμπο να έχει ανέβει μέχρι το λαιμό.
Εκείνος οδηγούσε και ένιωθε την καρδιά του να χτυπάει πιο γρήγορα απο τα άλογα της μηχανής του.
Άρχισε να την αναζητάει με το βλέμμα του καθώς κλείδωνε τη μηχανή.
Όταν τα βλέμματα τους συναντήθηκαν ήταν σα να σταμάτησε ο χρόνος.Για λίγο.
Για λίγο αμηχανία πλανήθηκε στον αέρα.
Ύστερα με όλη της τη φόρα έτρεξε και χώθηκε στην αγκαλιά του.Χάθηκε.Σε μυρωδιές και αναμνήσεις.Στο αίσθημα της ασφάλειας.Στην αγάπη και στο άρωμα της ευτυχίας.
Έμειναν έτσι αρκετή ώρα.Πόσο καιρό την περίμενε αυτή τη στιγμή.Και οι δυο.
Κοιτάχτηκαν για ώρα πολύ.Περιεργάζονταν ο ένας τον άλλο.
Ένας χρόνος...
Λόγια δεν έβγαιναν απο τα στόματα τους, μόνο γέλια, μπερδεμένα κι αυτά.
Δε χρειαζόταν να πουν και τίποτα άλλωστε.Ήξεραν και οι δύο.
Ένιωθαν.
Καβάλησαν τη μηχανή και πήγαν σπίτι του.
Ευτυχία και πάλι καθώς ο αέρας φυσούσε τα μαλλιά της.Όλες οι αισθήσεις που της είχαν λείψει.
Μπήκε στο σπίτι και ένιωσε τη μυρωδιά του παντού.Και τη δικιά της ακόμα.Κλεισμένη εκεί μέσα, ένα χρόνο, να την περιμένει να γυρίσει και πάλι.Σαν να ήξερε...
Τόσα πολλά να ειπωθούν....αύριο.Δεν χωράνε λόγια όταν μιλάνε δυο σώματα.Όταν μιλάνε δυο καρδιές.
Έκλαψε καθώς τον ένιωθε και πάλι πάνω στο δέρμα της και μέσα της.
Όπως έκλεγε κάθε φόρα όταν πλυμμήριζε από την αγάπη του.
Ευτυχία.
Της φίλησε τα μάτια για να σκουπίσει τα δάκρυα και σα να είδε και τα δικά του μάτια βουρκωμένα.
Ένιωθε την ανάσα του στο λαιμό της, όπως είχε μάθει να τη νιώθει τόσο καιρό στο πλευρό του.
Τα μαλλιά του να πέφτουν στο πρόσωπο της και η μυρωδιά του χώρου να τη γεμίζει.
Οι ήχοι της γειτονιάς.Οι ήχοι οι δικοί τους.Οι μυρωδιές των όμορφων στιγμών τους.Η συνήθεια των περασμένων χρόνων.Ένα ανακάτεμα όλα.Σα μια ζάλη.
Έκαναν έρωτα σα να ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά.Σα να μην υπήρχε αύριο, ούτε μετά και σαν το χτές να είχε στριμωχτεί όλο σε μια στιγμή.
Μείνανε έτσι ξαπλωμένοι όλη νύχτα.
Ο ένας δίπλα στον άλλο.
Ο ένας μέσα στον άλλο.
Ένα.

11 σχόλια:

sunday είπε...

Αααχχ!! Η μυρωδιά των αγαπημένων προσώπων! Τι ωραίο πράγμα!!!

unlearn... είπε...

Ναι πράγματι, απο τα πιο όμορφα.
Γενικώς οι μυρωδιές...σαν να δημιουργούν έναν κόσμο δικό τους που λειτουργεί παράλληλα.
Έχουν τη δύναμη να ξεσκεπάζουν αναμνήσεις και συναισθήματα απο τα βαθύτερα βάθη...


:)

Paranoia είπε...

Γλυκειά ζάλη θα την έλεγα, ή παραζάλη, που χάνεις το χρόνο, που ανθισμένα μπουκέτα ανοίγουν τα πέταλά τους και βγαίνει η μυρωδιά του ρόδου ανάκατη με "ροζ" χρώματα!
που όλοι κάποια στιγμή ζήσαμε , ζούμε , θα ζήσουμε πάλι και πάλι και πάλι!
τη ζαλισμένη καλησπέρα μου
....από χτες!

Desposini Savio είπε...

όμορφα. πολύ όμορφα.
κράτα τις εικόνες σου, φύλαξε τις μέσα σου.
η μνήμη, όπως έλεγα και πρόσφατα, είναι πολύτιμη, για ότι έρθει...

Unknown είπε...

Ο ένας δίπλα στον άλλο.
Δυο.
Ο ένας μέσα στον άλλο.
Δυο.

unlearn... είπε...

φιοροπαράνοια...που ανθισμένα μπουκέτα ανοίγουν τα πέταλά τους και βγαίνει η μυρωδιά του ρόδου...τι όμορφα!

Δεσποσύνη μου καμιά φορά όμως η μνήμη φέρνει και την καταστροφή στο παρόν!
Πολύτιμη είναι όμως δε λέω...άλλωστε τι είμαστε χωρίς τις μνήμες μας? (έλα ντε...)

narita...γιατί ρε συ narita?
Αμα δηλαδή ανακατεύμα το τιραμισού σου μες το προφιτερόλ δυο θα ήτανε?Ένα θα ήτανε σε πληροφωρώ!
χα!

:)

unlearn... είπε...

ε...ανακατεύαμε εννοούσα...

JoaN είπε...

"Ένιωθε την ανάσα του στο λαιμό της, .....
Μείνανε έτσι ξαπλωμένοι όλη νύχτα.
Ο ένας δίπλα στον άλλο.
Ο ένας μέσα στον άλλο.
Ένα."-> Olo ayto giati nomizw oti to exw 3anadiabasei? (arxizw na trelainomai?)(prwth fora edw, pathsa k me to de3i)

unlearn... είπε...

Καλά έκανες...καλώς ήρθες ;)

Unknown είπε...

unlearn μου πιστεψε με δυο θα ήταν..πίστεψε με. θα ήταν ένα προφιτερόλ και ένα τιραμισού, ενωμένα για πάντα, δε θα μπορούσες πια να τα ξαναχωρίσεις, αλλά θα ταν δύο.

unlearn... είπε...

ουφ καλά να σε πιστέψω...άμα το βλέπαμε όμως λιγάκι πιο ρομαντικά δε θα ήταν ένα?ε?ε? :Ρ

(αυτό το εγώ του ανθρώπου πάντα θα υπάρχει όντως....και πάντα διαχωρίζει)