η M ε γ α λ ύ τ ε ρ η Σ ο φ ί α Κ ρ ύ β ε τ α ι Σ τ η ν Α π λ ό τ η τ α Κ α ι Τ η ν Φ υ σ ι κ ό τ η τ α Τ ω ν Π ρ α γ μ ά τ ω ν . Δ ε ν Τ η ν Δ ι α κ ρ ί ν ο υ μ ε , Α κ ρ ι β ώ ς Ε π ε ι δ ή Ο λ α Ε ί ν α ι Τ ό σ ο Α π λ ά Κ α ι Φ υ σ ι κ ά .


30 Μαρτίου 2007

παγκοσμιοποίηση



Το παρακάτω κείμενο μου έστειλε μια φίλη...


EΡΩΤΗΣΗ: Ποιά είναι η πραγματική έννοια της παγκοσμιοποίησης?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Ο θάνατος της πριγκίπισσας Dianna.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Γιατί?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ :Μια αγγλίδα πριγκίπισσα με έναν αιγύπτιο φίλο τράκαραν σε ενα γαλλικό τούνελ με ενα γερμανικό αυτοκίνητο που είχε ολλανδική μηχανή, το οποίο οδηγούσε μεθυσμένος βέλγος που είχε πιεί σκωτσέζικο ουίσκι.Τους ακολουθούσε ιταλός παπαράτσι, με ιαπωνική μηχανή.Την πριγκίπισσα εξέτασε αμερικανός γιατρός, που χρησιμοποιούσε βραζιλιάνικα φάρμακα!

Το e-mail αυτό στο στέλνει ένας έλληνας, που χρησιμοποιεί την τεχνολογία του Bill Gates, και που μάλλον το διαβάζεις σε έναν κλώνο της IBM, με τσιπάκια από Taiwan, και κορεάτικο monitor που έχουν συναρμολογήσει εργάτες από το Μπαγκλαντές σε εργοστάσιο της Σινγκαπούρης, που έχουν μεταφέρει φορτηγά που οδηγούσαν ινδοί, και αφού τους έκλεψαν ινδονήσιοι, αρχικά φορτώθηκαν σε σικελιανά πλοία, που ξεφόρτωσαν λαθρομετανάστες μεξικανοί και που τελικά πουλήθηκε σε εσένα απο εβραίους.....


Αυτό φίλε μου είναι η παγκοσμιοποίηση....

28 Μαρτίου 2007

το χαλβά σου εσύ...


Λοιπόν σε λίγο έρχεται, πάω στο αεροδρόμιο να τον πάρω.Ποιός?Ο χαλβάς καλέ!
Και δεν έρχεται και μόνος, φέρνει και την κολλητή μου μαζί!Τι σου είναι οι χαλβάδες ε...
Πω πω πολύ καιρό περιμένω αυτή τη στιγμή.Τι όμορφο συναίσθημα να πηγαίνεις στο αεροδρόμιο να συναντήσεις κάποιον που αγαπάς.Γενικώς μ'αρέσουν τα αεροδρόμια.Μου έχουν χαρίσει πολλές όμορφες στιγμές.Και μερικές άσχημες, αλλά με τον καιρό γίνανε όμορφες κι αυτές.Τα περισσότερα άσχημα γίνονται όμορφα με τον καιρό.
Έχω καιρό να τη δω τη φιλενάδα μου λοιπόν και πολύ μου έχει λείψει.Θυμάμαι την πρώτη φορά που την είδα.Δευτέρα δημοτικού.Κάναμε μάθημα και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα ένα μικροσκοπικό κοριτσάκι (καλά λογικά τότε όλα μικροσκοπικά ήμασταν).Μας τη συστήνει λοιπόν η δασκάλα και μετά της λέει να διαλέξει που θέλει να κάτσει.Άδεια θέση είχε δίπλα μου και δίπλα σε μια άλλη κοπέλα και ήρθε και έκατσε δίπλα μου.Ε αυτό ήταν, από τότε απέκτησα την αδερφή που δεν είχα και ένα άτομο στο οποίο μπορώ πάντα να υπολογίζω και μπορώ πάντα να μιλήσω.Και το καλύτερο, που ξέρω κι όλας οτι θα είναι και εκεί για πάντα.Μεγάλη υπόθεση αυτή βρε παιδάκι μου.
Θυμάμαι που μας είχε στείλει η μάνα της μια φορά να πάρουμε γάλα και εμείς ξεχαστήκαμε και κάναμε με τις ώρες βόλτες στα στενάκια και στις ανηφόρες του Λυκαβηττού.Περιπλανιόμασταν σε ένα δικό μας κόσμο και ο χρόνος είχε πάντα άλλη διάσταση όταν ήμασταν μαζί.Στο τέλος είχε σηκωθεί όλη η γειτονιά στο πόδι και οι γονείς μας ήταν μες την ανησυχία για το τι μας είχε συμβεί.Εμείς χαμπάρι.
Ο πατέρας μου πολύ μου την έδινε στα νεύρα μερικές φορές και αγανακτούσα γιατί πίστευε ότι δεν ήταν καλή παρέα για μένα.Δεν εξέφραζε πάντα τις απόψεις του αλλά το καταλάβαινα εγώ.Και τσαντιζόμουνα.Και πάλι ότι γουστάραμε κάναμε όμως.
Τώρα την λατρεύει.Μεγάλωσε κι αυτός, μεγαλώσαμε κι εμείς και μέλια στάζουν απτα στόματα μας.Όλα καλά.
Τραυματικότερη στιγμή στη σχέση μας ήταν θυμάμαι εκείνο το καλοκαίρι μετά την έκτη δημοτικού που θα ξεκινάγαμε στο γυμνάσιο.Μεγάλες στιγμές!
Γυρνάω λοιπόν κι εγώ Αθήνα μετά απο τις διακοπές με τους γονείς μου και την πέρνω κατευθείαν τηλέφωνο.Μες την τρελή χαρά που θα ξαναβρεθούμε.Το σηκώνει ο πατέρας της, "α δεν το ξέρεις" μου λέει "μετακόμισε με τη μάνα της στην Καλαμάτα, εκεί θα μένει πλέον".
Μου έπεσε φυσικά η κεραμύδα στο κεφάλι.Ούτε που θυμάμαι πως έκλεισα το τηλέφωνο και για πόση ώρα έκλεγα μετά.
Τα επόμενα έξι χρόνια λοιπόν, και από τα βασικά έξι χρόνια στη ζωή ενός ανθρώπου, τα περάσαμε χώρια.Δεν ήταν εύκολο μερικές φορές.Στίβες είναι τα γράμματα στα κουτιά στο σπίτι μου.Μεγάλη υπόθεση το γράμμα και το ταχυδρομείο.Μεγάλοι και οι λογαριασμοί του τηλεφώνου ανα καιρούς.Μεγάλες και οι φωνές του πατέρα όταν έβλεπε τους λογαριασμούς.Μεγάλη κι εμένα η σκασίλα μου αφού το μόνο που ήθελα είναι να μιλάω με τη φιλενάδα μου.

Πέρασαν όμως κι αυτά τα χρόνια, πέρασαν και τα επόμενα, και τα επόμενα.....Και φτάσαμε στο τώρα, για ακόμα μια φορά.Σε λίγες ώρες λοιπόν θα είναι εδώ μαζί μου.Και όχι μόνο αυτό, αλλά φέρνει και όλα τα καλούδια μαζί της. χε χε!
Αν και δεν μου 'χουν λείψει και πολλά...τσουρέκι όμως.Ε τώρα δεν γίνεται χωρίς τσουρέκι!Ειδικά τέτοια εποχή.Πρέπει να πάρω τη δόση μου.Και είναι και απο τα καλά, όχι από αυτά τα φλώρικα που έχουν κατακλίσει το εμπόριο και τους φούρνους ακόμα.Είναι από τα καλά, που κόβεις ένα κομμάτι με το χέρι και κόβεται σε κλωστές και όχι σαν ψωμί.Και αυτή η μυρουδιά, και το αμυγδαλάκι απο πάνω...αααχ!
Και φυσικά το καλύτερο.Χαλβάς.Ε τώρα τι λέμε.Και ο καλύτερος έτσι.Χαλβάς Δραπετσώνας, Κοσμίδης, με σοκολάτα.Μου τρέχουν τα σάλια καμιά βδομάδα τώρα που το σκέφτομαι.Όποιος γνωρίζει θα με καταλαβαίνει φαντάζομαι.Στο top five των γεύσεων.
Αχ αυτά είναι.Όμορφη που 'ναι η ζωή...παω
λα λα λα!

26 Μαρτίου 2007

I love you Maya...

...and you love me too!



Λοιπόν αν κάποια στιγμή σας πιάνει μια βαθειά μελαγχολία και πάει να σας πάρει από κάτω και χρειάζεστε κάτι γρήγορο και αποτελεσματικό να σας φτιάξει το κέφι...Bollywood είναι η απάντηση!
Πέφτει τόσο γέλιο και τόσο κλάμα ταυτοχρονά που στο τέλος νιώθεις τόσο ελαφρής!

Ναι μόλις γύρισα από τρεις ώρες στo σινεμά με απόλυτη Bollywood υπερπαραγωγή.Μιλάμε σαρώνει!
Αυτό το πάντρεμα του ινδικού με το μπιτ και την κιτσαρία είναι μοναδικό.Χρώματα, μουσικές, χοροί και παραμυθένιοι έρωτες που περνάνε από χίλιες δυό δοκιμασίες και ποτάμια κλάματος μέχρι να φτάσουν στο πολυπόθυτο happy end.
Και αυτό το επιτηδευμένα "κακό" παίξιμο των ηθοποιών, σε συνδιασμό με τα απότομα ζουμαρίσματα της κάμερας και τις ξαφνικές εναλλαγές σκηνικών.

Καμιά φορά κάποιες απο αυτές τις ταινίες είναι πολύ καλοφτιαγμένες απο τεχνικής άποψης.Και οι ηθοποιοί όμως δεν πάνε πίσω.Δεν είναι εύκολη δουλειά να παίζεις τόσο δραματικά το ρόλο σου και να καταφέρνεις κι όλας να βγει καλό και να φέρνει γέλιο.

Δράμα, Κιτς, Χρώμα και Μουσική!
Τα ξεχνάς όλα λέμε...


Διάφανος....

...είναι ο καινούριος Θανάσης Παπακωνσταντίνου...

Έτσι μια πρώτη γεύση που πήρα...όμορφος είναι.

Ίσως επαναλαμβάνεται βέβαια λίγο σε κάποια σημεία, αλλά νομίζω οτι κι αυτό το κάνει όμορφα και δεν κουράζει.
Κάποια σημεία θυμίζουν παλιό καλό Θανάση, και κάποια άλλα ξαφνιάζουν αρκετά.

Μ'αρέσει πάντως να εξελίσσονται και να αλλάζουν τέτοιοι μουσικοί.Πειραματισμός δεν είναι η τέχνη?
Ναι συνηθίζουμε σε κάποια πράγματα και μέτα ίσως οι αλλαγές μας ξενίζουν.
Αλλά μ'αρέσει να ακούω καινούρια πράγματα και μου τη δίνει κάποιος κόσμος που κρίνει κάτι επειδή είναι καινούριο και διαφορετικό απο ότι είχε συνηθήσει ως τώρα.

23 Μαρτίου 2007

Ωδή στους air


Σε περίπτωση που δε σας τα'χω πρήξει αρκετά ακόμα, θα κάνω μια τελειωτική και υπόσχομαι τελευταία αναφορά σε αυτό το μαγικό δίσκο αυτού του εξαίρετου συγκροτήματος.
Δεν θυμάμαι να έχω ξαναπάθει τέτοια πλάκα με κάποιο δίσκο.
Ή μάλλον, υπερβάλλω λιγάκι, πρέπει να έχω πάθει, αλλά είναι μετρημένες στα δάχτυλα.
Είναι όντως μαγικό να μπορείς να ακούς έναν δίσκο, έναν ολόκληρο δίσκο, ξανά και ξανά, και όχι μόνο να μην τον βαριέσαι, αλλά να πορώνεσαι ακόμα περισσότερο, να ανακαλύπτεις κρυμμένες μελωδίες και να εκτιμάς κάθε φορά ακόμα περισσότερο ένα ένα τα κομμάτια.
Air - Talkie walkie
Ανέκαθεν μου άρεσαν οι air.Πάντα τους θεωρούσα πολύ καλό συγκρότημα.Η μουσική τους έχει μια εξαιρετική ατμόσφαιρα θα έλεγα.Χαϊδεύει αυτιά και ψυχή, και χρωματίζει τον αέρα γύρω σου καθώς ακούς.
(Μωρέ τι λέω?)
Τέλοςπάντων, ναι το άκουγα πάλι σήμερα το πρωί.
Και φούσκωνα ολόκληρη.
Πόση ευτυχία μπορεί να σου δώσει η μουσική?
Μα πόση ακόμα?
Και πόση ευτυχία χωράει σε έναν άνθρωπο?
Για ακόμα μια φορά πάω να σκάσω!
Θέλει κανείς λίγη?
Έτσι να ξεφωρτωθώ λίγη για να χωρέσει και η άλλη που είναι στο δρόμο κι έρχεται.
Και σε περίπτωση που κάποιος τη γλίτωσε και δεν άκουσε κάποιο από τα κομμάτια αυτού του δίσκου ακόμα..........παραθέτω εδώ όλο το δίσκο!
Να γεμίσουν τα αυτιά μας μουσικές και να πετάξουμε μέχρι τον ουρανό.
Μα τώρα σοβαρά.Δεν είναι μαγεία να μη βαριέσαι ένα δίσκο?
Και ξανατονίζω:Έναν ολόκληρο δίσκο κι όχι απλά ένα κομμάτι!

Αυτή τη χρονιά έχω την εντύπωση ότι αγάπησα πολλές μουσικές.
Ίσως κάποια στιγμή τις μαζέψω και τους κάνω ένα αφιερωματάκι εδω μέσα...

Εδώ μέσα και εκεί έξω.
Καλέ τι μας λές.
Όλα!Όλα είναι μουσική.

Άντε Καλή Μairα μας!

22 Μαρτίου 2007

a l e a j a c t a e s t *



Κάπως έτσι ένα βάρος άδειασε από μέσα μου.Σαν να εξατμίστηκε.Την στιγμή που παρέδωσα τους φακέλους και βγήκα από το κτήριο, ο αέρας σαν να είχε άλλη σύσταση, άλλη πυκνότητα.Οι άνθρωποι σαν να ήταν πιο χαμογελαστοί.Και ο ήλιος σαν να μου φάνηκε ότι μου χαμογέλασε για μια στιγμή πίσω από τα σύννεφα.
Δεν μπορώ να σου υποσχεθώ τίποτα, απλά περιμένουμε.Τίποτα δεν είναι σίγουρο...
Δε με νοιάζει!Αρκεί που είμαι εγώ σίγουρη για τον εαυτό μου.

Η κούραση είναι γλυκιά τώρα.Σχέδον την ευχαριστιέμαι κι όλας.Το καταπονημένο μου κορμί με χαιδεύει, αργά, ανατριχιαστικά.Και το δωμάτιο μου μου χαμογελάει μέσα στην ακαταστασία του.

Επανέρχομαι.Μετά από ένα σίφουνα αλλαγής.

Μπαμ!

21 Μαρτίου 2007

Σκόρπια....εδώ και τώρα.


Ο χρόνος τρέχει και πίσω του κι εγώ.
Για ακόμα μια φορά.
Μα πως τα καταφέρνω πάντα έτσι?
Συνήθως ετεροχρονισμένα.
Και πάντα σβήνω τα καλύτερα.
Καταλάθως.
Πάλι λοιπόν, οι καλύτερες εμπνεύσεις μου έρχονται πάντα καθυστερημένες.Και μετά τρέχω να τις προλάβω.
(Τουλάχιστον έρχονται δε λές...)
Κενό.
Ένα κενό σιωπής κι ένα κενό στο χρόνο ήταν αυτό.
Κι εγώ τον τρυπάω για να μάθει!
Συνεχίζεται η σιωπή.
Και αρχίζουν πάλι οι ήχοι να τρυπώνουν μέσα από τους τοίχους μου.
Μπλέκονται μουσικές και γλώσσες.Από παντού.
Και απο πουθενά ίσως.
Ίσως να είναι και παιχνίδια της αυπνίας μου.
Τρεις ώρες και πάμε.
Έχω κουραστεί, τα μάτια κλείνουν και πρέπει να γράψω.
Ισπανικές λέξεις και μουσικές σέρνονται από τη χαραμάδα της πόρτας και κατευθείαν μέσα στο δωμάτιο μου.Και χαιδεύουν το κεφάλι μου ώστε να μην μπορώ να συγκεντρωθώ.
Πάει.
Μπερδεύω λέξεις, σκέψεις, γλώσσες.
Γιατί να χάσω? τον την τα τους λα λα λα
Γιατί δεν μου 'ρθε λίγο νωρίτερα η αναλαμπή?
Όμως θα μείνω ξύπνια.Όσο χρειαστεί.
Για να δω τον ήλιο μέσα να ανατέλει.
Θα παλέψω.
Δεν έχω μάθει να χάνω.
Από μικρή.Σφίγγω τις χούφτες μου και κοκκαλώνω.
Πίσμα.
Πρίσμα.
Μπίρι μπίρι μπίρι.
Μόλις είδα και το Αμελί.Είχα να το δω από τις μεγάλες αίθουσες.Και είχα σχεδόν ξεχάσει αυτό το συναίσθημα.Και μελαγχόλησα.
Και η Ε. μου είπε οτι σε είδε, και ότι της είπες τον πόνο σου, και ότι ομόρφηνες.
Και ξαναμελαγχόλησα.
Μια βουή γύρω από το κεφάλι μου.
Η νύστα με καταλαμβάνει, αλλά πρέπει κι εγω να την καταλάβω.
Σε καταλαβαίνω, σε καταλαβαίνω...si si
Αναλαμπές.
Παραλήρημα.Της αυπνίας.



Και η αλήθεια είναι ότι, η πραγματικότητα που άφησα, κάπου θα συνεχίζεται...

19 Μαρτίου 2007

Μια ιστορία, πέντε λέξεις (πως λέμε μια εικόνα, χίλιες λέξεις...)

Ήταν νωρίς το απόγευμα, καθόταν στην κουζίνα και έπινε έναν ελληνικό με μπόλικο κάρδαμο και λίγη ζάχαρη.Ο απογευματινός ήλιος έμπαινε από το παράθυρο και φώτιζε τους μπεζ και γαλάζιους τοίχους.
Ήταν μόνος και στο σπίτι επικρατούσε σιωπή, όχι όμως και μέσα του.Κάτι μέσα του του μιλούσε.Ο εαυτός του?Η συνείδηση του?Δεν ήξερε ακριβώς.Κάτι όμως τρύπωνε σκέψεις στο κεφάλι του και ξεσκέπαζε αναμνήσεις.
Κοίταζε αφηρημένος τον πίνακα στον τοίχο.Ο σουρρεαλισμός δεν τον ενθουσίαζε ποτέ ιδιαιτέρως, όχι στην τέχνη τουλάχιστον, γιατί στη ζωή τον επιζητούσε.
Όπως εκείνο το καλοκαιρινό βράδυ, σε ένα γάμο στην πλατεία του χωριού, που γινόταν το ένα περίεργο πράγμα μετά το άλλο.Εκείνη του είχε πει ότι αν θέλανε κάποια στιγμή να ορίσουν το σουρρεάλ στη ζωή, τότε αρκούσε να αναφέρουν αυτή τη νύχτα.
Άρχισε να θυμάται εκείνη και όλες τις όμορφες στιγμές τους.Τότε που του χάρισε το πρώτο φιλί, στην κορυφή του βουνού, κάτω από το φως του φεγγαριού και τον βομβό από τους μεγάλους άσπρους μοντέρνους ανεμόμυλους.
Ένας βαθύς αναστεναγμός βγήκε από μέσα του.
Για να ξεχαστεί έβγαλε το προφιτερόλ από το ψυγείο και άρχισε να τρώει.Πάλι του ήρθε στο μυαλό εκείνη και όλες οι στιγμές που είχαν φάει προφιτερόλ μαζί.
Τίναξε το κεφάλι του για να διώξει όλες αυτές τις σκέψεις, αλλά μετά συνειδητοποίησε ότι πάντα θα τη νιώθει μέσα του τόσο γλυκά, όσο τη γλύκα του προφιτερόλ στο στόμα του.

Αυτή η σκέψη στερέωσε ένα χαμόγελο στα χείλη του.
Κι άλλο ένα στην καρδιά του.

* * *

Ευχαριστώ τον αγαπητό narita για την πρόσκληση να γράψω αυτή την ιστορία.
Και προσκαλώ κι εγώ με τη σειρά μου:
Την trol, για μια trolίστικη ιστορία

Τον jangel, γιατί τα λέει ωραία
Την αλλήτισσα, γιατί ξέρει να γράφει όμορφες ιστορίες
Και τον ναυαγό, απλά γιατί του τη δίνουν αυτά τα παιχνίδια (χεχεχε!)
Με τις λέξεις απογοήτευση, ευτυχία, καρώ τραπεζομάντηλο, ποδήλατο και Ισπανία.

(Κι επειδή έχω κέφια, αν κάποιον δεν εμπνέουν αυτές οι λέξεις, βάζω κι άλλες πέντε μπόνους: σοκολάτα, μαντήλι, βάζο, θάλασσα, όνειρα!)

(εννοείται όποιος δε γουστάρει δε γράφει....δε θα χαλάσουμε και τις καρδιές μας κι όλας)


12 Μαρτίου 2007

could be...





“If you walk in the sun, I will be your shadow.
We would be together, lovers forever.”

(air – Venus)


Πόσο απλά και όμορφα τα πράγματα με έναν άνθρωπο δίπλα σου...
Πόσο δύσκολο να αφήνεις κάποιον που αγαπάς, και μετά να τον βλέπεις κάθε βράδυ στα όνειρα σου...
Να ξυπνάς το πρωί με μια γλύκα...Και τις Κυριακές που έχει συννεφιά να πονάς.


Και τελικά υπάρχει αυτό το “σωστός άνθρωπος στη λάθος στιγμή”?
Μα αν είναι ο σωστός άνθρωπος στη σωστή στιγμή δε θα έρθει???

09 Μαρτίου 2007

zucchero!




Ο χρόνος κυλάει σαν τη ζάχαρη ανάμεσα από τα δάχτυλα...


Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να γλείψουμε τα δάχτυλα μας και να γευτούμε τη γλύκα της ζωής.

07 Μαρτίου 2007

Ungdomshuset – Jagtvej 69





Το Ungdomshuset, που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «Το σπίτι της νεολαίας», είναι ένας χώρος ο οποίος υφίσταται από το 1982.Ένα σπίτι που παραχωρήθηκε από τον δήμο της Κοπενχάγης στους νέους της πόλης, για να το χρησιμοποιούν σαν μέρος συνάντησης.Έτσι όλα αυτά τα χρόνια το Ungdomshuset ήταν ένα σημείο αναφοράς για τη νεολαία της Κοπενχάγης, και όχι μόνο.Εκεί διοργανώνονταν ομιλίες, συζητήσεις, συναυλίες, είχανε καφετέρια, μπάρ και γενικώς ήταν ένας χώρος για την εναλλακτική νεολαία και ένας χώρος μακρυά από την επιτήρηση των γονιών και του κράτους.
Παρολαυτά δεν υπήρξε ποτέ καμία γραπτή απόδειξη για την παραχώρηση αυτή από το δήμο και γι αυτό γίνεται ότι γίνεται τώρα.

Χρονολογία:

1897 Στο σπίτι στην οδό Jagtvej 69 εγκαινιάζεται το «Σπίτι του λαού», ένας
xώρος συγκέντρωσης του εργατικού κινήματος.
1956 Το «Σπίτι του λαού» αλλάζει διεύθυνση και το σπίτι στην οδό Jagtvej 69 μένει άδειο.
1981 Μια ομάδα καταληψίων καταλαμβάνει το άδειο σπίτι με το σύνθημα «Σπίτι για τη νεολαία τώρα».
1982 Ο δήμος παραχωρεί τα κλειδιά και το δικαίωμα χρήσης του χώρου στους καταληψίες και το σπίτι βαπτίζεται Ungdomshuset.
1996 Μια πυρκαγιά ισοπεδώνει το εσωτερικό του σπιτιού και πολλοί πολιτικοί προτείνουν να μην γίνει ανακαίνιση του σπιτιού, οι νέοι όμως φροντίζουν οι ίδιοι για την αποκατάσταση του σπιτιού.
1997 Ο δήμος αποφασίζει οτι οι νέοι πρέπει να εγκαταλείψουν το σπίτι, ενώ γίνονται συζητήσεις για ένα καινούριο σπίτι.
1999 Ο δήμος της Κοπενχάγης αποφασίζει να πουλήσει το σπίτι.
2001 Το σπίτι αγοράζει η Χριστιανική Οργάνωση Faderhuset. Μέλη της οργάνωσης προσπαθούν να μπούν στο σπίτι αλλά τους πετάνε έξω.Οι νέοι αρνούνται να εγκαταλείψουν το σπίτι μιας και τους το έχει χαρίσει ο δήμος.
2003 H Xριστιανική Οργάνωση Faderhuset κάνει αγωγή στο Ungdomshuset και επικαλείται το δικαίωμα ιδιοκτησίας.
2004 Το Πρωτοδικείο δίνει το δικαίωμα στο Faderhuset να πετάξει τους νέους έξω, αλλά το Ungdomshuset κάνει έφεση.
Αυγ. 2006 Το εφετείο επικυρώνει την προηγούμενη απόφαση.Οι νέοι αρνούνται παρόλαυτα να εγκαταλείψουν το σπίτι και ακολουθούνε πορείες διαμαρτυρίας.
Σεπτ 2006 Μεγάλη πορεία διαμαρτηρίας, καταλήγει με πετροπόλεμο και φωτιές.200 συλληφθέντες.
Ο δικαστικός επιμελητής εξακριβώνει ότι οι νέοι πρέπει να έχουν εγκαταλήψει το σπίτι μέχρι τις 14 Δεκεμβρίου, αλλιώς έχει η αστυνομία κάθε δικαίωμα να εκκενώσει το σπίτι.

Δεκ. 2006 Ο σύλλογος «Jagtvej 69», που είναι ένας σύλλογος που έχει δημιουργηθεί για τη βοήθεια και την υποστήριξη των νέων, προσφέρει στη Χριστιανική οργάνωση Faderhuset ένα υψηλό χρηματικό ποσό για να αγοράσει το σπίτι και να το δώσει στους νέους ώστε να παραμείνει ως Ungdomshuset.
Το Faderhuset αρνείται να πουλήσει το σπίτι και απαιτεί από την αστυνομία να εκκενώσει το σπίτι.Ο δήμος δηλώνει ότι το σπίτι θα εκκενωθεί μετά την αλλαγή του χρόνου.
Μεγάλη πορεία διαμαρτηρίας με τουλάχιστον 300 συλληφθέντες.
Ιαν. 2007 Ο δήμος της Κοπενχάγης έρχεται με μερικές προτάσεις για καινούριο χώρο για τους νέους, μεταξύ άλλων ένα παλιό σχολείο στην ίδια περιοχή, αλλά οι νέοι αρνούνται να πληρώσουν παραπάνω από μια κορώνα (περιπου 14 cents) ακόμα και να τα πληρώσει ο σύλλογος «Jagtvej 69».Ισχυρίζονται οτι ο δήμος τους χρωστάει ένα καινούριο σπίτι και ότι κάνεις άλλος πέρα από το δήμο δεν θα χρειαστεί να πληρώσει τίποτα για αυτό.
Φεβ. 2007 Οι διαπραγματεύσεις για ένα καινούριο σπίτι δεν καταλήγουν πουθενά και ενώ οι νέοι παραμένουν μες το σπίτι, η αστυνομία έχει αρχίσει να προειδοποίει τους κατοίκους της περιοχής για το τι πρέπει να κάνουν όταν θα ξεκινήσει η εκκένωση του κτηρίου.Ημερομηνία δεν έχει οριστεί.
1 Μαρ 07 Η αστυνομία ξεκινά την εκκένωση του κτηρίου στις 7:00 το πρωί και πιάνει τους κατοίκους του τελείως απροετοίμαστους και στον ύπνο.Η όλη οργάνωση είναι άψογη, και η επιχείρηση διαρκεί μισή ώρα περίπου.
Μεταξύ άλλων γίνεται χρήση ελικοπτέρων για να μπει μια ομάδα από τη στέγη αλλά και δακρυγόνων, καθώς αστυνομικοί εισβάλλουν και από τα παράθυρα με τη βοήθεια ενός γερανού.



Από κει και πέρα άρχισαν φυσικά οι αντιδράσεις από τον κόσμο, αλλά άρχισαν και οι αποφάσεις να λαμβάνονται γρηγορότερα ώστε να μην υπάρχει χρόνος για πολλές αντιδράσεις.Την Παρασκευή ξεκινήσανε κατευθείαν πορείες και συγκεντρώσεις σε διάφορα σημεία της πόλης, από τα οποία φυσικά δε λείψανε και οι βανδαλισμοί.Επίσης άρχισε να έρχεται κόσμος για ενίσχυση απο τις γειτονικές χώρες, Γερμανία, Σουηδεία, Νορβηγία κυρίως, αλλά και απο αλλού.Η αστυνομία άρχισε να σταματάει κόσμο στα σύνορα και να ελέγχει τα τρένα που έρχονταν από τη Σουηδεία αλλά και το αεροδρόμιο.




Η ίδια κατάσταση συνεχίστηκε όλο το Σάββατο, και την Κυριακή ηρέμησαν κάπως τα πράγματα και έγιναν και δύο ειρηνικές πορείες.
Επίσης έγιναν αρκετές συγκεντρώσεις συμπαράστασης σε πόλεις της Γερμανίας, της Σουηδείας και της Νορβηγίας και ενδείξεις διαμαρτηρίας έξω από τις δανέζικες πρεσβείες.
Η εικόνα μετά το πέρας του Σαββατοκύριακου δεν ήταν και η καλύτερη φυσικά, κατεστραμένα καταστήματα, καμμένα αυτοκίνητα, βαμμένοι τοίχοι και 650 συλληφθέντες, εκ των οποίων 100 περίπου ξένοι.
Οι κάτοικοι της περιοχής που έγιναν οι περισσότερες φασαρίες προφανώς δεν είναι και πολύ ευχαριστημένοι, ενώ η δήμαρχος στις δηλώσεις της, έριξε τις ευθύνες στους γονείς που έχουν δώσει κακή ανατροφή στα παιδιά τους, και βγαίνουν και καταστρέφουν τις περιουσίες του κοσμάκη και πετάνε πέτρες στους μπάτσους, και κάλεσε επίσης τους γονείς να βγούνε να συμμαζέψουν τις καταστροφές που έκαναν τα παιδιά τους! (Ε, μεταξύ μας, λίγο κακομαθημένα είναι γενικότερα, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).
Εγώ προσωπικά ξαφνιάστηκα ευχάριστα με την ευρηματικότητα κάποιων εξ αυτών των παιδιών.Με πολύ απλό και ειρηνικό τρόπο έκαναν τη διαμαρτυρία τους.Κάποιοι λοιπόν είχαν ντυθεί με διάφορα ρούχα και παριστάνανε τους ανθρώπους της χριστιανικής οργάνωσης και τους πολιτικούς, κρατόντας πλακάτ που λέγανε «λιγότερο νεολαία, περισσότερο όπερα» και άλλα τέτοια.Άλλοι πετάγανε λουλούδια στους μπάτσους αντί να ξηλώνουν τι κοτρώνες από τα πεζοδρόμια.Έγιναν επίσης και καθιστικές διαμαρτηρίες και μια ηχητική διαμαρτηρία έξω από τις φυλακές για συμπαράσταση στους συλληφθέντες.
Κατά τη γνώμη μου είναι κρίμα να υποσκιάζονται τέτοιοι αγώνες για χατήρι κάποιων που ψάχνουν αφορμή για να τα σπάνε, ή που δεν βρίσκουν άλλους τρόπους να εκφραστούν.Αυτό που γίνεται πάντα δηλαδή και δίνει τροφή στα μέσα αλλά και στους πολιτικούς κυρίως, που άλλο που δε θέλουν, να φορέσουν σε όλο τον κόσμο τη μάσκα του τρομοκράτη.
(Μα γιατί πρέπει η βια και η καταστροφή να μπλέκεται πάντα μέσα σε όλα?)






Δευτέρα 5 Μαρτίου, 8:00 π.μ.
Αρχίζουν να φτάνουν μπουλντόζες και φορτηγά στο χώρο, που είναι υπό τη συνεχή επιτήρηση της αστυνομίας, ο δρόμος είναι μονίμως κλειστός και κανείς δεν περνάει μπροστά από το σπίτι.
Χωρίς να έχει γίνει κάποια προηγούμενη ανακοίνωση ή κάποια σχετική ενημέρωση, ξεκινάει η κατεδάφιση του σπιτίου! Το Faderhuset δεν έχασε καθόλου χρόνο.Η πρόεδρος της οργάνωσης, Ruth Evensen, σε συνέντευξη τύπου στις 10:00 π.μ. αναγγέλει τα σχέδια τους για κατεδάφιση του σπιτιού και για ανέγερση νέου κτηρίου στο μέλλον.Κάποιοι βέβαια ανφέρουν ότι η οργάνωση δεν έχει τα χρήματα να χτίσει καινούριο σπίτι, και οι ίδιοι αναφέρονται σε χρονικό διάστημα ενός χρόνου τουλάχιστον μέχρι να ξεκινήσουν τα σχέδια για καινούριο κτήριο.Επίσης λέει στους νέους οτι είναι η ώρα να σκουπίσουν τα δάκρυα και να προχωρήσουμε μπροστά.(Δεν ξέρω πως να την χαρακτηρίσω την τύπισα, πραγματικά δεν βρίσκω λόγια που να της ταιριάζουνε, το λιγότερο απαράδεκτη!)
Στην περιοχή γύρω από το σπίτι έχει αρχίσει να συνοστίζεται κόσμος.Πολλά νέα παιδιά κλαίνε και στο δρόμο έχουν αρχίσει και παραθέτονται λουλούδια με αποχαιρετιστήρια μηνύματα προς το σπίτι αλλά και μηνύματα προς το Faderhuset.
Όπως λένε και τα παιδιά, δεν είναι μόνο το σπίτι σαν χώρος που κατεδαφίζεται, αλλά μαζί με αυτό κατεδαφίζονται και τσαλαπατούνται και τα όνειρά τους, οι ελπίδες τους και το δικαίωμα τους για διαφορετικότητα.

Η εικόνα το πρωί της Τρίτης θλιβερή.Και η συννεφιά να βαραίνει κι άλλο την ατμόσφαιρα.Μπροστά από τα μπλόκα της αστυνομίας έχει γεμίσει ο τόπος με χιλιάδες λουλούδια, σημειώματα και κεριά.Κόσμος που κοιτάει με κλαμένα μάτια προς τα εκεί που κάποτε ήταν το «Ungeren» και κάποια παιδιά που ξενύχτισαν εκεί πέρα.Δημοσιογραφικά συνεργεία παντού.






Το συνεργείο που έχει αναλάβει την κατεδάφιση δεν το γνωρίζει κανείς.Μιλάμε έχουνε τρομοκρατηθεί!Ο γερανός που ήρθε για την κατεδάφιση έχει βαφτεί ολόκληρος με ασημί μπογιά για να μη φαίνεται το όνομα του συνεργείου και του έχουν αφαιρεθεί και οι πινακίδες!Οι εργάτες δε, φοράνε μάσκες που καλύπτουν το πρόσωπο τους καθόλη τη διάρκεια της εργασίας και φυσικά όλα υπό την επιτήρηση και την προστασία της αστυνομίας.
Η Ruth Evensen (η πρόεδρος της χριστιανικής οργάνωσης), έχει λάβει γράμματα που απειλούν τη ζωή της και κυκλοφορεί πλέον με συνοδεία ασφαλείας.


Οι νέοι όντως σκουπίζουν τα δάκρυα τους και λένε ότι δε θα σταματήσουν τον αγώνα.Αρκέτες πορείες και συγκεντρώσεις είναι προγραμματισμένες για τις προσεχείς ημέρες και πλέον όλοι σύγκεντρώνονται στο να βρεθεί ένα καινούριο σπίτι για τους νέους.

05 Μαρτίου 2007

Μέλλον?Ποιό μέλλον?

Θα καταλήξουμε λοιπόν όπως σε αυτές τις αμερικάνικες ταινίες επιστημονικής φαντασίας που απεικονίζουν το μέλλον?
Θα περικλείει τις πόλεις μας μια γυάλα.Οι άνθρωποι θα φοράνε περίεργα ρούχα ή ειδικές στολές.Θα έχουμε ενσωματωμένο στο χέρι μας πομπό και δέκτη για να μιλάμε, να μη χρειάζεται να κρατάμε τηλέφωνα στο χέρι.Θα έχουμε επίσης όλοι ενσωματωμένο ένα τσιπάκι κάτω από το δέρμα, που θα περιέχει όλα τα στοιχεία μας.Οι δρόμοι θα είναι σε πολλαπλά επίπεδα και ίσως και να υπάρχουν και οχήματα που θα πετάνε.
Στις θάλασσες δεν θα υπάρχουν πια ψάρια, γιατί θα έχουν πεθάνει όλα από τη μόλυνση ή θα τα έχουμε φάει, αλλά θα τα έχουμε αντικαταστάσει πλέον με ψάρια ρομπότ οπότε δε θα μας νοιάζει.

Το πρώτο ψάρι ρομπότ εκτείθεται ήδη σε ενυδρείο του Λονδίνου και ο κόσμος κάνει ουρές να θαυμάσει αυτό το καινούριο επίτευγμα της τεχνολογίας.
Εδώ θέλω να εκφράσω μια απορία μου που πραγματικά με βασανίζει.
Γιατί να περάσει κάποιος τρία χρόνια από τη ζωή του για να φτιάξει ένα ψάρι ρομπότ και να το βάλει σε ένα ενυδρείο να κολυμπάει σαν αληθινό?
Εντάξει, πες είναι η κάβλα τους των (σύγχρονων) επιστημώνων να πειραματίζονται με την τεχνολογία, και καταλαβαίνω οτι είναι και μεγάλη πρόκληση, αμα είσαι τέτοιου είδους άνθρωπος, να δημιουργήσεις κάτι που να πλησιάζει τόσο το αληθινό.Ίσως τους κάνει να νιώθουν μεγάλοι και σημαντικοί δημιουργοί.Σαν θεοί κατά κάποιο τρόπο, που δημιουργούν έναν κόσμο πάλι από την αρχή, μόνο που του βάζουν και τηλεκοντρόλ αυτή τη φορά για να είναι σίγουροι ότι θα μπορούν να ελέγχουν την κατάσταση και ότι τίποτα δεν θα πάει στραβά.
(Αυτούς ποιός τους ελέγχει όμως?)
Αντί λοιπόν να κάθονται να παίζουν στα εργαστήρια τους γιατί δεν ασχολούνται λιγάκι με τα αληθινά ψάρια στη θάλασσα που κινδυνεύουν όλο και περισσότερο με εξαφάνιση λόγω της ρύπανσης και της εκτεταμένης αλιείας?
Και στον ελεύθερο χρόνο τους ας φτιάχνουν και μερμήγκια ρομπότ αν γουστάρουν.Πρόβλημα τους.Αλλά όχι και να κάθονται να ασχολούνται τρία χρόνια με ένα ψάρι ρομπότ!
Συγνώμη αλλά αυτό δεν το χωράει το μυαλό μου εμένα.Δεν αντιλαμβάνομαι καμία ουσία σε αυτή τη δημιουργία.
Και αυτό είναι απλά ένα τυχαίο θέμα που έπεσε στα χέρια μου.Δεν είμαι καν σίγουρη ότι θέλω να φανταστώ σε τι άλλες τέτοιες σαχλαμάρες σπαταλάνε χρόνο, χρήμα και ενέργεια.
Αναλωνόμαστε σε τόσο ηλίθια και ανούσια πράγματα, όπως η καινούρια φλάτ οθόνη της τηλεόρασης, το σκυλάκι ρομπότ που κουνάει την ουρά του, κάνει κολοτούμπες -και ίσως να φέρνει και τις παντόφλες δεν γνωρίζω- , το iPhone που τα κάνει όλα και συμφέρει και είναι και «έξυπνο» οπότε δε χρειάζεται να είμαστε εμείς, το αυτοκίνητο που πηγαίνει μόνο του και πιο γρήγορα κι απ’τη σκιά του, σε λίγο θα βάλουν και φωνή στα κομπιούτερ μας να ρίχνουμε και καμιά συζήτηση που και που να μην ξεχνάμε να μιλάμε και να μη νιώθουμε και τόσο μόνοι.Αμέ, όλα τα σκέφτονται.
Το ότι όμως μπορεί τα εγγόνια μας -ή ίσως και τα παιδιά μας, μιας και έχουμε ανεβάσει ταχύτητα τελευταία- να μην έχουν δει ψάρι στη ζωή τους και να πηγαίνουν να τα βλέπουν στα ενυδρεία, και εκεί να μη γνωρίζουν κι όλας αν είναι αληθινό ή ρομπότ αυτό που βλέπουν....αυτό δεν απασχολεί κανέναν?
Και με το κανέναν αναφέρομαι κυρίως σε αυτούς που υποτίθεται ότι έχουν μια στοιχειώδη μόρφωση και εκπαίδευση και αντί να τη χρησιμοποιούν εκεί που χρειάζεται, κάθονται και παίζουν.
Εκεί βέβαια που θα έπρεπε να ρίξω τις ευθύνες κανονικά, είναι σε όλους όσους καθημερινώς κατακρεουργούν αυτή την γη από την οποία τρεφόμαστε και αναπνέουμε, εκτεταμένη αλιεία, κυνήγι ζώων υπό εξαφάνιση (και οποιουδήποτε ζώου), συνεχόμενη και ανεξέλεγκτη κοπή των δασών, ρύπανση του αέρα, της θάλασσας και της γης που καλλιεργούμε.

Γιατί?

Γιατί κάποια στιγμή άρχισε ο άνθρωπος να συνειδητοποιεί πέντε πράγματα, αλλά δυστηχώς με το λάθος τρόπο.
Έτσι πίστεψε ότι μπορεί να είναι άρχοντας σε όλα και έχασε την ισορροπία με τη φύση, αλλά και με αυτόν τον ίδιο.
Δημιούργησε το χρήμα και του έδωσε αξία. (Όλα στο βωμό του χρήματος!Όλα στο βωμό της βλακείας!)
Κλείστηκε λοιπόν στις πόλεις του, έχτισε ψηλά κτήρια για να μη βλέπει τον ουρανό, έφτιαξε και αμάξια για να μην αναπνέει καθαρό αέρα και μετά άρχισε να δημιουργεί μερικά χρήσιμα και ένα σωρό άχρηστα κατασκευάσματα και άρχισε να αυξάνει και τις ανάγκες του για να έχει και μια δικαιολογία για να τα δημιουργεί.
Και έτσι έχουμε φτάσει σήμερα να εξαρτώμαστε από το κινητό, την τηλεόραση και το κομπιούτερ μας.Να μην ξέρούμε τι βάζουμε στο στόμα μας, γιατί κάποιος αποφασίζει να πήξει τα λαχανικά και τα ζώα με χημείες για να μεγαλώνουν πιο γρήγορα, να είναι πιο γυαλιστερά και ομοιόμορφα, να πολλαπλασιάζονται γρηγορότερα και να είναι πιο τροφαντά
Μας μάθανε να είμαστε ανικανοποίητοι, όταν τα πράγματα στην πραγματικότητα είναι όλα τόσο μα τόσο απλά!
Η κατανάλωση εχεί γίνει η πρώτη μας ανάγκη και συνεχώς αυτό που μας απασχολεί είναι πως θα αποκτήσουμε περισσότερα και φυσικά καλύτερα από του διπλανού μας.
Τρώμε!Τρώμε άνευ μέτρου και συνείδησης.Κρέας!Δώσε κρέας στο λαό και ποιός τις χέζει μωρέ τις αγελάδες και τα κοτόπουλα που παραμορφόνονται για να φτάσουν να μας ταϊσουν.Ποιός νοιάζεται για τα μήλα και τα υπόλοιπα φρούτα και λαχανικά που έχουν διογκωθεί και έχουν χάσει τη γεύση τους.Εξ άλλου ποιός θα θυμάται σε λίγο τι γεύση έχει το μήλο?

Και όταν βγαίνει κάποιος και φωνάζει «Ξυπνάτε ρεεεεε!!!Χάσαμε τον μπούσουλα, χάσαμε την ισορροπία και τα γαμήσαμε όλα!» κουνάμε το κεφάλι μας, σφίγγοντας τα χείλη με κατανόηση και μετά σβήνουμε την τηλεόραση και πάμε για ύπνο έχοντας εφησυχάσει τη συνείδηση μας, δεν φταίω εγώ μωρέ για όλα αυτά...
Οχί βέβαια, έχουμε μάθει να τα κάνουν όλα οι άλλοι για εμάς, οπότε και τώρα κάποιος θα βρεθεί να σώσει την κατάσταση ώστε να την βγάλουμε καθαρή στο τέλος.


Εγώ πια δεν είμαι τόσο σίγουρη οτι αξίζει.Πονάω όταν βλέπω τόση ομορφιά και τελειότητα να καταστρέφεται με τέτοιον τρόπο, αλλά αφού τα γαμήσαμε όλα ας υποστούμε και τις συνέπειες...Τώρα φυσικά και ξυπνάει ο κόσμος, αφού την φτάσαμε τη φύση στο αμήν και έχασε κι αυτή τον μπούσουλα, πως να μην ξυπνήσει ο κόσμος.
Εμείς βέβαια που δεν κάναμε τίποτα από τα παραπάνω και είμασταν ήσυχοι και σεβάσμιοι προς τη φύση, τι φταίμε?Έτσι δεν είναι όμως συνήθως?Κάποιος πρέπει να πληρώσει τη νύφη.Και στην προκειμένη περίπτωση τους πέρνει όλους η μπάλα.
Αλλά φαίνεται οτι κάτι ξέραν αυτοί που γράφαν για την καταστροφή του Νώε.Εγώ τους βγάζω το καπέλο.Πριν από εσάς για εσάς, κι ο νοών νοείτω.

Η αλήθεια είναι, και θα το παραδεχτώ, οτί έχω αρχίσει πλέον να χάνω τις ελπίδες μου και σκέφτομαι κι όλας καμιά φορά, ότι ίσως να πρέπει τελικά απλά να αφήσουμε τα πράγματα να κυλήσουν.Ειδικά εδώ που φτάσαμε.
Εξ άλλου πως θα γίνει, θα ζούμε για πάντα?Θα υπάρχει αυτή η γη με αυτή τη μορφή της για πάντα?
Παρόλαυτα προσπαθώ να κάνω ότι περνάει από το χέρι μου σε καθημερινή βάση και αν κάποιος έχει μια καλή ιδέα είμαι πάντα έτοιμη να ακολουθήσω.
Όμως όλα έχουν μια αρχή και ενα τέλος.Έτσι δεν είναι?

01 Μαρτίου 2007

Auta.....

Loipon einai periergo etsi?Einai autes oi xronikes periodoi pou ola pane straba.Olh h gkantemia mazemenh kanei thn epithesh ths!Kai ti na kaneis ki olas?Na problhmatizesai mexri na skaseis?Na se pernei apo katw?Oti kai na kaneis den allazei tipota.Opote kathomai kai perimenw....na allaksei o aeras, na diwksei th gkantemia kai elpizw na riksei kai kamia hliaxtida giati mas pesan ola ta kaka sto kefali mas, mas phran kai ton hlio.Einai twra panw apo duo ebdomades pou kaluptei thn polh ena eniaio sumpages sunnefo pou de leei na fugei.Ti fash ki auth!Milame omws oti o ouranos exei pesei sta kefalia mas kanonikotata!Etsi se ligo tha ksexasw ti xrwma exei o ouranos kai pws einai na niwtheis ton hlio na se zestainei, na se fwtizei kai na sou deinei energeia.
Etsi metaksu twn diaforwn ashmantwn strabwn ths kathimerinothtas, ematha oti tha parei kana mhna na mou baloun thlefwno kai internet sto spiti kai oti tha mou kostisei mia periousia kai to apokorufwma: Kuriakh bradu akouw omorfes mousikh, eimai etoimh na kseperasw ta asxhma sunaisthimata, pinw kai ligo krasaki pou panta boithaei kai wpa!Kanw th malakia!Rixnw to pothri me to krasi panw ston upologisth!Ame to ekana ki auto.Bebaia opws argotera suneidhtopoihsa ston upologisth mou den aresei to krasi kai twra mou kanei moutra....Kai kala kanei dhladh giati ta ekana mantara.
Opote kai xwris internet kai xwris kompiouter....Ntaksei to prwto paleuetai...alla to deutero!Sunhdhtopoieis poso eksartasai apo kapoia pragmata mono otan ta xaneis.(Em ta leme kai ta ksanaleme...) Kai pes entaksei den xalase ki o kosmos, kai oxi den tha xalage, an den htan o upologisths mou kai to stereofwniko mou tautoxrona!Opote twra xwris mousikh....Duskoleuoun ta pragmata.Alla parolauta me diakatexei mia psuxraimia, pou den kserw pou thn briskw, kai pisteuw pleon oti tha perasw sthn epomenh pista xwris idiaiteres epiplokes.
Pera apo tis epiplokes sthn tseph mou bebaia....elpizw na mh kostisei o koukos ahdoni!Perimenw, me anupomonhsia kai kanontas thn proseuxh mou kathe bradu prin paw gia upno, to porisma twn eidikwn.
Kai elpizw oti h anoiksh tha erthei suntoma ki edw, na mas xaidepsoun ligaki oi aktines tou hliou kai na fwtisoun thn kathimerinothta kai tis psuxes mas.(etsi....!)

Kalh Anoiksh loipon kai Kalo Mhna!

Oxi pou tha katsw na skasw....