η M ε γ α λ ύ τ ε ρ η Σ ο φ ί α Κ ρ ύ β ε τ α ι Σ τ η ν Α π λ ό τ η τ α Κ α ι Τ η ν Φ υ σ ι κ ό τ η τ α Τ ω ν Π ρ α γ μ ά τ ω ν . Δ ε ν Τ η ν Δ ι α κ ρ ί ν ο υ μ ε , Α κ ρ ι β ώ ς Ε π ε ι δ ή Ο λ α Ε ί ν α ι Τ ό σ ο Α π λ ά Κ α ι Φ υ σ ι κ ά .


30 Νοεμβρίου 2006

Εικόνες.

Οι δύο εικόνες που στοιχειώνουν το μυαλό μου είναι ο δυστυχισμένος άγγελος, που κλαίει στην άκρη της λίμνης και ο θλιμμένος πιανίστας, που σπρώχνει στην άκρη τη δυστυχία του και ανοίγει το καπάκι του πιάνου του, χαϊδεύει μια φόρα τα πλήκτρα και αρχίζει να παίζει αποφασιστικά.
Παίζει τόσο όμορφα, που ακόμα και τα αηδόνια σταμάτησαν το τραγούδι τους για να τον ακούσουν.
Παίζει τόσο όμορφα, που όταν τον ακούει ο άγγελος της λίμνης προσπαθεί να κουνήσει τα σπασμένα του φτερά και αρχίζει να χορεύει.

Και παίζει ο πιανίστας...
Και χορεύει ο άγγελος...

Ως που τα χέρια του πιανίστα πονάνε,
τα δάχτυλά του σπάνε,
τα φτερά του αγγέλου πέφτουν τελείως,
ο άγγελος λιποθυμάει ξεθεωμένος
και ο πιανίστας, εξαντλημένος,
ξεψυχάει πάνω στα πλήκτρα του.

Και η εικόνα αλλάζει...

Τώρα υπάρχει ένας πεθαμένος πιανίστας με κομμένα δάχτυλα, ξαπλωμένος πάνω στα πλήκτρα του σκονισμένου πιάνου του.
Και ένας άγγελος χωρίς φτερά, που αργοπεθαίνει μακρυά από τη λίμνη της δυστυχίας του.

(28-9-2000)

Ξεσκονίζοντας αναμνήσεις


Τον τελευταίο καιρό, λόγω μετακόμισης, ανακαλύπτω ξανά στιγμές του παρελθόντως.Πράγματα που είχα γράψει, πράγματα που είχα πει, σχεδιάκια, φωτογραφίες, σκέψεις, όνειρα.Ένα σωρό χαρτιά και χαρτάκια, τετράδια και σημειώσεις αδέσποτες.Τι όμορφο.Ανακαλύπτεις ξάνα τον εαυτό σου κάτι τέτοιες στιγμές, διαβάζεις, θυμάσαι, χαμογελάς...
Είχα στη ζωη μου ως τώρα πολλές μετακομίσεις αρα και πολλές τέτοιες στιγμές.Κάθε φορά νομίζω το διασκεδάζω όλο και περισσότερο.Την τελευταία φορά μάλιστα με αφορμή πάλι κάτι σημειώσεις που βρήκα και κάτι φωτογραφίες επικοινώνησα πάλι με μια φίλη που είχαμε χαθεί και αποκτήσαμε πάλι επικοινωνία.Και κάπου τώρα τελευταία πάλι βρήκα σε ένα κουτί ξεχασμένα κάτι χαρτάκια που είχαμε σημειώσει μες την τάξη στην αρχή του δημοτικού με την κολλητή μου.Της τα έδειξα και γελάγαμε για ώρες.
Όμορφο πράγμα να ξαναβρίσκεις τον εαυτό σου κάθε τόσο με αυτό τον τρόπο.Όμορφο πράγμα οι αναμνήσεις, οι όμορφες αναμνήσεις βέβαια, αλλά και οι άσχημες, με τον καιρό ξεφτάνε και αποκτάνε μια δικιά τους χροιά....

Pleased to meet you...

29 Νοεμβρίου 2006

Για πάμε...

Η αλήθεια είναι οτι είμαι πολύ καινούρια στο χώρο και σε όλη την έννοια του blog.Δεν πάει πολύς καιρός από όταν άρχισα να ανακαλύπτω τον κόσμο σας.Στην αρχή μου άρεσε η όλη ιδέα, μετά ήμουν επιφυλακτική, μετά σκεφτόμουν, καλά άλλη δουλειά δεν έχουν να κάνουν όλοι αυτοί απτο να κάθονται να ξεδιπλώνουν τον εαυτό τους μέσω του κομπιούτερ τους?Μετά συνάντησα μερικά πολύ αξιόλογα blog που με έκαναν να αρχίσω να σκέφτομαι, χμ ενδιαφέρον έχει αυτό, λες τελικά να κάνω κι εγώ ενα... Μετά αποφάσισα οτι δεν είμαι σίγουρη οτι θέλω να εκθέτω έτσι τον εαυτό μου και ο καθένας να έχει πρόσβαση στις σκέψεις μου, από την άλλη βέβαια μ'άρεσε που είχα εγώ πρόσβαση στις σκέψεις κάποιων άλλων, μετά σκέφτηκα οτι εγω έχω φίλους και οτι η επικοινωνία δε μου λείπει, αλλά απο την άλλη το οτι έχεις φίλους δε σημαίνει απαραίτητα οτι επικοινωνείς κι όλας μαζί τους, βέβαια αν δεν επικοινωνείς μαζί τους τότε τι σοϊ φίλοι είναι?Τελικά κατέληξα οτι επικοινωνώ μαζί τους (χμ, βέβαια πιο δύσκολα αυτό τον καιρό μιας και βρίσκομαι μακρυά τους).Απλά το γεγονός οτι μπορώ να επικοινωνώ και με ανθρώπους που δεν τους γνωρίζω και δε με γνωρίζουν μου τραβάει το ενδιαφέρον και νομίζω οτι αξίζει μια δοκιμή.Μου αρέσει πολύ αυτή η ιδέα της "τυφλής" επικοινωνίας και νομίζω οτι ίσως να είναι και η πιο ειλικρινής επικοινωνία απο τη στιγμή που είναι "τυφλή" (δεν μου ρχεται τώρα άλλη λέξη να χρησιμοποιήσω).Επίσης ανέκαθεν κατάφερνα να εκφράζομαι καλύτερα στο γραπτό λόγο παρά στον προφορικό.Και η αλήθεια είναι οτι αυτό τον καιρό δεν διακατέχομαι απο καμιά ιδιαίτερη δραστηριότητα που να με πνίγει και να μην έχω χρόνο ούτε ν'ανασάνω (με λίγα λόγια δεν κάνω τίποτα...καίω τα εγκεφαλικά μου κύτταρα μπροστά από τον υπολογιστή) οπότε είναι και μια ευκαιρία να γεμίσω λίγο το χρόνο μου.
Τέλοσπάντων είναι γέγονος οτι αν για κάτι χαρακτηρίζομαι είναι η τάση που έχω να τα μπερδεύω όλα μες το άμοιρο το μυαλουδάκι μου....και ειδικά τον τελευταίο καιρό...ουουου...ας τα να παν!Από μπέρδεμα άλλο τίποτα.
Οπότε λέω, δε γαμιέται, και τι έχω να χάσω?
Βουτάω!
Και το πολύ πολύ αν δε μ'αρέσει ξαναβγαίνω...
(Ε?)

Γειά σας λοιπόν!