η M ε γ α λ ύ τ ε ρ η Σ ο φ ί α Κ ρ ύ β ε τ α ι Σ τ η ν Α π λ ό τ η τ α Κ α ι Τ η ν Φ υ σ ι κ ό τ η τ α Τ ω ν Π ρ α γ μ ά τ ω ν . Δ ε ν Τ η ν Δ ι α κ ρ ί ν ο υ μ ε , Α κ ρ ι β ώ ς Ε π ε ι δ ή Ο λ α Ε ί ν α ι Τ ό σ ο Α π λ ά Κ α ι Φ υ σ ι κ ά .


07 Μαΐου 2010

[...]

...και κάθομαι και σκέφτομαι και αναρωτιέμαι...πως φτάσαμε ως εδώ?
Σαν ανθρωπότητα εννόω προτίστως αλλά και σαν λαός.
Απο την ιστορία του ανθρώπου στα αρχικά του βήματα ως είδος, στα μεγαλουργήματα των αρχαίων λαών -αιγύπτιων, ινδών, ελλήνων, αζδέκων, ίνκας και πολλών άλλων- απο τα μοναδικά κείμενα του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Επίκουρου και άλλων και την μοναδικά απλή γνώση και επιστήμη του Ιπποκράτη...στην παρακμή του ανθρώπινου είδους σήμερα. Γιατί ως παρακμή το βλέπω εγώ, τις περισσότερες κινήσεις της ανθρωπότητας σήμερα τις κρίνω αυτοκαταστροφικές...
Φυσικά μεσολάβησαν αρκετοί καιροί πτώσης και παρακμής, με αρκετές αναλαμπές ανάπτυξης και εξέλιξης, αλλά μου φαίνεται απίστευτο που ο άνθρωπος έχοντας πρόσβαση σε τόση και τέτοια γνώση αλλά και εργαλεία αφείνεται και οδηγήται στο βούρκο.
Σίγουρα υπάρχουν και ανίδεοι που καταφέρνουν υπέροχα να μανιπουλάρουν τον κόσμο, αλλά μου φαίνεται εκπληκτικό το πόσο ο άνθρωπος έχει χάσει την επαφή με τη συνείδησή του, τα ένστικτα του και τη φύση του και έτσι εύκολα παραμυθιάζεται, παρασέρνεται και καθοδηγήται χώρις να πέρνει χαμπάρι.

Τα πράγματα είναι απλά, εαν θέλουμε να είναι απλά, και είναι πολύπλοκα εαν θέλουμε να είναι πολύπλοκα. Αυτό πιστεύω εγώ.
Σίγουρα δε νιώθω "θύμα" της νεας τάξης πραγμάτων, των αλλαγών, των δημοψηφισμάτων, του δντ και του σουξουμουξου και γι αυτό αντιμετωπίζω τα πράγματα με μια απάθεια και με σχετική ψυχραιμία. Και ούτε μπορώ να μπω στη θέση κάποιου που βλέπει τη ζωή του να καταστρέφεται και δρα υποκεινούμενος απο την απελπισία του, αλλά έτσι όπως είναι δομημένη η κοινωνία στην οποία ζούμε -ή όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι- οτι είναι να γίνει θα γίνει. Τώρα αν καταστραφούν περιουσίες και ζωές, αν κλαίμε τη μοίρα μας καθημερινά, αν πεθάνουν και μερικοί...δε λέει κάτι, πάλι θα γίνουν όλα όπως ήταν προγραμματισμένα. Είναι κρίμα όμως. Είναι κρίμα να χάνονται ανθρώπινες ζωές στα παιχνίδια κάποιων. Αν θέλουν ας σκοτωθούν μεταξύ τους, ας κάνουν ότι θέλουν με τις ζωές τους, όχι όμως με τις ζωές των άλλων. Αλλά πάντα κάπως έτσι λειτουργούσε το ανθρώπινο είδος, είδος κοινωνικό αλλά και κατεξοχήν εγωιστικό. Εαν δεν αλλάξει η νοοτροπία και η συμπεριφορά του κόσμου θα ζούμε απλά επαναλήψεις της ιστορίας.

Δε λεω να μην κατεβαίνουμε στους δρόμους και να μην διαμαρτυρόμαστε για αυτά που θεωρούμε άδικα ή να μην διεκδικούμε τα ελάχιστα έστω των αναγκών μας. Άλλωστε δημοκρατική ονομάζεται η εποχή στην οποία ζούμε.
Ούτε λέω να γίνουμε όλοι χίπιδες και να επιστρέψουμε όλοι στα χωριά μας να καλλιεργούμε μελιτζάνες και να ρεμβάζουμε στη φύση.
Λέω να επαναπροσδιορίσουμε το ρόλο μας στην πραγματικότητα την οποία ζούμε, να έρθουμε και πάλι σε επαφή με τη φύση μας, με τη συνείδηση μας, με τα ξεχασμένα μας ένστικτα. Λεω να επιστρέψουμε στους εαυτούς μας. Να τους δώσουμε την προσοχή, την φροντίδα και την αγάπη που χρειάζονται. Έτσι πιστεύω θα ανακαλύψουμε τις ανάγκες μας και θα παλέψουμε για τις πραγματικές μας ανάγκες και όχι για τις ανάγκες που νομίζουμε οτι έχουμε. Έτσι θα βρούμε την ηρεμία και τη δύναμη να σταθούμε στα πόδια μας και να αντιμετωπίσουμε το οτιδήποτε.
Η βια, ο φανατισμός, η αντίδραση, η εκμετάλευση, η κακία, φέρνουν μόνο κακία, εκμετάλευση, αντίδραση, φανατισμό, βια. Τώρα και πάντοτε.
Ας αλλάξουμε μυαλά για να αλλάξουμε ζωές.