η M ε γ α λ ύ τ ε ρ η Σ ο φ ί α Κ ρ ύ β ε τ α ι Σ τ η ν Α π λ ό τ η τ α Κ α ι Τ η ν Φ υ σ ι κ ό τ η τ α Τ ω ν Π ρ α γ μ ά τ ω ν . Δ ε ν Τ η ν Δ ι α κ ρ ί ν ο υ μ ε , Α κ ρ ι β ώ ς Ε π ε ι δ ή Ο λ α Ε ί ν α ι Τ ό σ ο Α π λ ά Κ α ι Φ υ σ ι κ ά .


29 Δεκεμβρίου 2009

happyχαπι

Πολύ...συμπυκνωμένα όλα τελευταία.Ναι αυτή είναι νομίζω η σωστή λέξη.Συμπυκνωμένα.
Τον τελευταίο καιρό φίλοι, δουλειές, γιορτές, συγγενείς, γενέθλια, πάρτυ, αλκοόλ, δουλειά, ξενύχτι...και όλο κυλάει...και κυλάει...και κυλάει...με πονοκέφαλο και πονόλαιμο.Ταλαιπώρια.Σα να μεγαλώσαμε κάπως και να μην αντέχουμε πια τόσο ξεφάντωμα μαζεμένο.Συμπυκνωμένο.



Μ'αυτά και μ'αυτά λοιπόν φτάσαμε στο σήμερα.Σουπίτσα, κλασσική μουσική, τσαγάκι.Ηρεμία.Και αύριο στο βορρά.Μπας και συναντήσουμε επιτέλους λίγο κρύο, λίγο χιόνι, λίγο χειμώνα.


Μαζεύω τα μπαγκάζια μου και παω να συναντήσω το 2010 μπροστά απο το το τζάκι.Με σπιτικό λικέρ απο κράνα.Με γαβάθες ζεστού τραχανά.Με βόλτες σε παγωμένα τοπία.Με περισυλλογή και αναθεώρησεις.Με ξεκαθαρίσματα παλαιών λογαριασμών.


Για να μπούμε σε μια νεα δεκαετία, πολλά υποσχόμενη.


Με καθαρό μυαλό.


Όλε.






Καλή χρονιά λοιπόν και μια ακόμα καλύτερη δεκαετία!


Ω ναι!!

19 Δεκεμβρίου 2009

Hopenhagen...


...ή αλλιώς φιάσκο.
Έληξε και η μεγάλη σύσκεψη της Κοπενχάγης για το κλίμα…Τόσα χρόνια προετοιμασίες στην πρωτεύουσα της Δανίας εν όψει της σύσκεψης και τόσα εκατομμύρια κορώνες…πεταμένα!
“Η Κοπενχάγη απογοητεύει παγκοσμίως” ο τίτλος σε μια από τις μεγαλύτερες εφημερίδες της Δανίας.
Λίγο πιο κάτω ο πρωθυπουργός της Δανίας δηλώνει: «Θα μπορούσε να είχε γίνει μια καλύτερη συμφωνία».
Εκπρόσωπος της Greenpeace Βρετανίας είπε: «Η Κοπενχάγη είναι απόψε ένας τόπος εγκλήματος, με τους ένοχους άντρες και γυναίκες να το σκάνε στο αεροδρόμιο».
Σε μια σελίδα της εφημερίδας όπου φιλοξενεί τα σχόλια των αναγνωστών η οργή και η απογοήτευση κυριαρχούν. Όλα τα σχόλια όσα έχω διαβάσει ως τώρα τα χώνουν τρελά στην κυβέρνηση της Δανίας και σε όλο το θέμα της σύσκεψης γενικότερα.
«Το μόνο που κατάφερε η Δανία είναι ένας μεγάλος λογαριασμός μετά από ένα μεγάλο φιάσκο», γράφει κάποιος.
Ένας άλλος γράφει: «Είναι κρίμα 30.000 άτομα να μεταφέρονται στην Κοπενχάγη μετά από χρόνια προετοιμασιών και να μην μπορούν να καταλήξουν σε μια συμφωνία»

Μέχρι κάποιο σημείο ήταν αναμενόμενο…Θέλω να πω πως είναι δυνατόν τόσοι πολλοί πολιτικοί να συνεννοηθούν και να συμφωνήσουν και ειδικά όταν ακόμα και σε μια τέτοια συνάντηση, που θα έπρεπε να κυριαρχεί το κοινό συμφέρον και οι αμερόληπτες αποφάσεις, και εκεί κυβερνάει το χρήμα. Και η μοίρα του ανθρώπου είναι αξιολύπητη. Οι φτωχοί ζητάνε περισσότερα και οι πλούσιοι θέλουν μοναχά να δώσουν λίγα.
Εντάξει δεν περίμενα και πολλά, αλλά περίμενα περισσότερα. Διατηρούσα κάποιες ελπίδες.
Κάποιοι λένε βέβαια, και έχουν δίκιο, πως η αλλαγή δεν μπορεί να έρθει από τη μια μέρα στην άλλη καθώς επίσης και ότι ίσως αυτό το φιάσκο της Κοπενχάγης να είναι ένα έναυσμα ώστε η σύσκεψη του χρόνου στο Μεξικό να επιτύχει περισσότερα.
Δεν ξέρω αν μπορεί κανείς να καταλήξει κάπου…εγώ ακόμα προσπαθώ να καταλάβω πόσο σοβαρά είναι στην αλήθεια τα πράγματα και μέχρι πιο βαθμό μας δουλεύουν…

16 Δεκεμβρίου 2009

Athens stories -2- In what society are we living in ή Σε τι κοινωνία ζούμε...?


Και φεύγοντας το βράδυ αργά απο εκεί που ήμασταν όλοι μαζεμένοι και τα πίναμε και περνάγαμε μια όμορφη βραδυά, στη γωνία που αποχωριζόμαστε και εγώ λεω θα παω προς τα πάνω και οι άλλοι προς τα κάτω, γυρνάνε και μου λένε μην πας απο κει τέτοια ώρα καλύτερα βγες στην Πειραιώς να πάρεις ταξί.Και τους κοιτάω με βλέμμα ”πλάκα μου κάνετε τώρα” αλλά όχι το εννοούσαν και ναι εμένα μου φαίνεται ψιλογελοίο αλλά είπα να τους κάνω το χατήρι και δεν βγήκα στην Πειραιώς αλλά πάντως πήγα απο άλλο δρόμο να περπατήσω τη νυχτερινή μου βόλτα.
Και όπως λέμε τα τελευταία πριν τις καληνύχτες συνειδητοποιούμε οτι έχουν μαζέψει τα σκουπίδια που κλείναν σχεδόν το δρόμο και έτσι μπορούμε ανενόχλητοι πλέον να κάνουμε πατινάζ πάνω στη γλίτσα που είχε απομείνει στο οδόστρωμα.
Και φαντάσου πόσο σκουπίδι είχε μαζευτεί για να κάνουν τόσες μέρες να τα μαζέψουν.Για να είμαι ειλικρινής ιδέα δεν έχω για τα αίτια της απεργίας και τι έγινε τελικά αλλά πραγματικά ελπίζω να ικανοποιήθηκαν τα αιτήματα τους γιατί αλλιώς τζάμπα εισπνέαμε τόσο καιρό και εισπνέουμε ακόμα σκουπιδίλα και τζάμπα παιδεύονται οι αθρώποι τόσες μέρες για να μαζέψουν το χάος των σκουπιδιών.
Και ανεβαίνοντας το δρόμο μονάχη μου στην απόλυτη ηρεμία και ερημία σκεφτόμουν το φόβο και θυμήθηκα που ανέμελες ενα βράδυ με μια φίλη, πριν όχι πολύ καιρό, περπατούσαμε στους δρόμους του Μεταξουργείου (ούτε καν στα στενά και καθόλου μακρυά απο την Πειραιώς) όταν ενας τύπος μας πλησίασε και βγάζοντας δυο σύριγγες με αίμα απο την τσέπη του μας είπε οτι έχει aids και να του δώσουμε οτι λεφτά έχουμε γιατί αλλιώς θα μας τις καρφώσει (τις σύριγγες)...έπεσα απο τα σύννεφα και την ίδια στιγμή ψάχνοντας στην τσάντα μου προσπαθούσα να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που είδα λεφτά στο πορτοφόλι μου.Την ίδια ώρα η φίλη μου δίπλα είχε συνέλθει αστραπιαία απο το σοκ και την έλεγε στον τύπο και κάπου εκεί μπήκα κι εγώ και άρχισα το μελόδραμα οτι κι εμείς δεν έχουμε μια κτλ κτλ που καθόλου ψέματα δεν ητο και με αυτά και με αυτά καταλήξαμε να προχωράμε μαζί με τον τυπάκο και να μας λέει τον πόνο του και να μας ζητάει συγνώμη ξανά και ξάνα.Ε ντάξει δε γίναμε και φίλοι και η αλήθεια είναι οτι είχα χεστεί πάνω μου όταν στεκόταν μπροστά μου με τις σύριγγες στα είκοσι εκατοστά...κατέβασα κάμποση ρακή μετά για να συνέλθω...αλλά είναι κατάσταση ζωής αυτή?Γενικότερα μιλάω...στην κοινωνία την οποία ζούμε.

01 Νοεμβρίου 2009

Athens stories -1-

[...Είναι περίεργες μέρες...όχι? Δεν ξέρω, εγώ έτσι τις νιώθω, έτσι τις ζω και παλέυω να βγω "ζωντανή". (Ε ντάξει υπερβολή...λιγάκι...ίσως) Αλλά βλέποντας και τους άλλους γύρω μου νομίζω οτι διανύουμε για ακόμα μια φορά περίοδο όπου "γαμιέται ο Δίας". Έλεγα εγώ προχθές άντε να περάσει ο Οκτώβρης μπας και ισιώσουμε και ένας φίλος είπε άντε να περάσει το 2009 μπας και ισιώσουμε.Γενικώς ο κόσμος τρώει σφαλιάρες απο οτι αντιλαμβάνομαι και ειδικά σε θέματα υγείας...δυστυχώς. Όπως και να 'χει, πολλά και διάφορα συμβαίνουν, με τέτοια συχνότητα που έχω χάσει λίγο την μπάλα και προσπαθώ απλά να τα προλάβω όλα.Μόλις τα προλάβω θα προχωρίσουμε και παρακάτω.Μπήκε και το κρύο και απο τη μια γουστάρω τρελά, απο την άλλη δεν έχω θέρμανση.Το ψυγείο επίσης δεν δουλεύει.Ναι ίσως και να είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που παρακαλάω για κανονικότητα.Που ονειρεύομαι μια ζωή μες τη ρουτίνα και τη βαρεμάρα.Ναι...Αλλά ντάξει, μάλλον έτσι τα λεω αυτά.]

Αλλά όχι!Δεν ξεκίνησα να κάνω ποστ για να γκρινιάζω, αλλά για να μιλήσω για μια κίνηση που πολύ μ'αρέσει και αυτή είναι οι κινηματογραφιστές στην ομίχλη και οι προβολές που κάνουν αυτή την εβδομάδα στον κινηματογράφο Έλλη! Ή μάλλον επειδή δεν προλαβαίνω αντιγράφω απο τη σελίδα τους....

f o g f i l m s

<<Τον Μάρτιο του 2009, μια μικρή παρέα σκηνοθετών με ταινίες φετινής παραγωγής, συναντηθήκαμε και αποφασίσαμε να μην υποβάλλουμε τις ταινίες μας στη διαδικασία κρίσης των «Κρατικών Κινηματογραφικών Βραβείων Ποιότητας» του ΥΠΠΟ. Η αποχή μας ήταν μια έμπρακτη εναντίωση στον διαβλητό, ελλιπή και αναξιοκρατικό χαρακτήρα που έχουν ως σήμερα τα Βραβεία ποιότητας.

Ωστόσο, η απόφασή μας αυτή ήταν η αιχμή του δόρατος για να πιέσουμε την Πολιτεία να πράξει αυτό που χρόνια τώρα υπόσχεται στους Έλληνες κινηματογραφιστές και εξαγγέλλει σε κάθε διοργάνωση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, χωρίς ποτέ να πράττει:
Την κατάθεση, ψήφιση και εφαρμογή ενός νέου Νόμου για τον Ελληνικό Κινηματογράφο.

Πολύ γρήγορα, η μικρή εκείνη παρέα των σκηνοθετών, έγινε μια συλλογική κίνηση Ελλήνων κινηματογραφιστών, σκηνοθετών, παραγωγών και σεναριογράφων που συσπειρωθήκαμε για να διεκδικήσουμε το αυτονόητο:
τη δυνατότητα ύπαρξης ελληνικού κινηματογράφου σήμερα και στο μέλλον.

Έτσι γεννήθηκαν οι «Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη».

Το όνομά μας προέκυψε σαν λογοπαίγνιο από την ταινία «Γορίλες στην Ομίχλη» . Αργότερα μάθαμε τυχαία ότι ο γορίλας είναι είδος προς εξαφάνιση, όπως ακριβώς κινδυνεύει να γίνει ο Έλληνας κινηματογραφιστής.

Έτσι τα γοριλάκια έγιναν σύμβολό μας.

Είμαστε καθημερινά σε μια διαρκή επαφή μέσω ενός κλειστού κυκλώματος στο διαδίκτυο όπου μόνο τα μέλη της Ομίχλης έχουν πρόσβαση. Η επικοινωνία μας είναι συνεχής και καθημερινή. Σκεφτόμαστε, εκφραζόμαστε, ενημερωνόμαστε, συζητάμε, οργανωνόμαστε πάνω σε όλα και για όλα. Κάθε διαφορετική φωνή έχει την θέση της στο διάλογο μας και ακούμε όλοι όλους με σεβασμό.

Δύναμη μας είναι η πίστη και η αγάπη σ’ αυτό που παράγουμε: κινηματογράφο στην Ελλάδα.
Όπλο μας, οι ίδιες μας οι ταινίες. Αυτές που δεν στέλνουμε φέτος στα Κρατικά Βραβεία και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Αυτές που δεν θα ξαναστείλουμε ποτέ σε καμία κρατική διοργάνωση μέχρις ότου η Πολιτεία ψηφίσει και εφαρμόσει το σύγχρονο θεσμικό πλαίσιο που θα επιτρέπει την δίκαια, αξιοκρατική και αναπτυξιακή προοπτική παραγωγής και προώθησης όλων των τάσεων στο ελληνικό σινεμά.>>


Και ζητάνε...


Όλοι εμείς, σκηνοθέτες, σεναριογράφοι και παραγωγοί του ελληνικού κινηματογράφου, που συνθέτουμε την κίνηση «κινηματογραφιστές στην ομίχλη», απέχουμε από τα κρατικά βραβεία κιν/φου και από το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης διαμαρτυρόμενοι για την αδιαφορία της πολιτείας για τα θέματα του χώρου μας. Ζητάμε την ψήφιση σύγχρονου και εφαρμόσιμου νόμου που θα βασίζεται στους παρακάτω άξονες:

  • · ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ ΠΟΣΟΥ ΠΟΥ ΔΙΑΤΙΘΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ. Ανεξάρτητα από τον τρόπο που θα γίνει αυτό (άμεση κρατική χρηματοδότηση, φοροαπαλλαγή χορηγών, επιστροφή του ειδικού φόρου, 1,5% από τα κανάλια, περικοπή γραφειοκρατικών δαπανών, ανακατανομή πόρων με μείωση κόστους Φεστιβάλ κι άλλων δραστηριοτήτων, φορολόγηση νέων μέσων, IPTV, κλπ.), αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να αυξηθεί το συνολικό ποσό που διατίθεται για την παραγωγή των ταινιών και να πλησιάσει το επίπεδο μιας αξιοπρεπούς εθνικής κινηματογραφίας, όπως άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
  • · ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΤΩΝ ΠΟΡΩΝ ΜΕ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΝΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΖΕΙ ΤΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΤΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΕΓΧΩΡΙΑΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΑΣ, ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΕΟΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ ΤΡΟΠΟ. Για να συμβεί αυτό είναι απαραίτητο η στελέχωση των γνωμοδοτικών και χρηματοδοτικών οργάνων να γίνεται από πρόσωπα κοινής αποδοχής και αναγνωρισμένου κύρους. Η ισορροπία ανάμεσα στη βιομηχανική και στην καλλιτεχνική πλευρά του κινηματογράφου πρέπει να εξασφαλιστεί τόσο με την ενίσχυση των επιχειρηματιών του χώρου, όσο και του ΕΚΚ ή άλλων φορέων που θα στηρίζουν το σινεμά του δημιουργού και της πολυφωνίας.
  • · ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΜΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ. Οι διανομείς και οι αιθουσάρχες να ευνοηθούν από τα μέτρα ενίσχυσης του ελληνικού κινηματογράφου στο βαθμό που τον προβάλλουν. Όσες περισσότερες ελληνικές ταινίες προβάλλουν στο διάστημα Οκτωβρίου – Απριλίου, τόσο περισσότερο θα ευνοούνται. Ταυτόχρονα, όμως θα πρέπει να υπάρχει μέριμνα ώστε να προβάλλονται όλων των ειδών οι ταινίες και να αποφεύγονται ολιγοπωλιακές καταστάσεις.
  • · ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΒΡΑΒΕΙΩΝ. Θεωρούμε σημαντική την παρουσία των ελληνικών ταινιών στο διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το οποίο καλείται να συμβάλλει στην προβολή τους προς τα έξω, (είτε εντάσσοντας στο πρόγραμμά του ένα τμήμα με ταινίες σε πανελλήνια πρεμιέρα, είτε αναβαθμίζοντας την αγορά του, είτε με άλλους τρόπους που θα κριθούν κατάλληλοι). Ζητάμε την αποδέσμευση των λεγόμενων Κρατικών Βραβείων από το Φεστιβάλ και τη μετονομασία τους σε Ετήσια Κινηματογραφικά Βραβεία, τα οποία να απονέμονται κάθε Μάρτιο στην Αθήνα. Η διοργάνωσή τους μπορεί να γίνει από τους ίδιους τους δημιουργούς του ελληνικού κινηματογράφου, που μέσα από μια Ακαδημία Κινηματογραφιστών θα διαχειριστούν θέματα που τους αφορούν.
  • · ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, με την μορφή μιάς ολοκληρωμένης κινηματογραφικής σχολής, που θα βασίζεται σε ένα πρόγραμμα σπουδών σύμφωνα με επιλεγμένα διεθνή πρότυπα και με σκοπό την προώθηση της κινηματογραφικής σκέψης και πρακτικής.




30 Σεπτεμβρίου 2009

. . .



Και κυκλοφορείς μια ολόκληρη ημέρα στους δρόμους της Αθήνας.
Και κάνεις δουλειές και κανονίζεις υποχρεώσεις.
Και φτάνει το βράδυ και σε βρίσκει να πίνεις ρακουδάκια και να συζητάς ωραία με φίλους παλαιούς και νέους.Ωραία κουβέντα.Απο αυτές που θα έλεγες εποικοδομητικές.
Και μετά ακολουθείς τη βραδιά και πας σε καινούριο μαγαζάκι λέει και μουσικές και τέτοια.
Και πας σε καινούριο μέρος άγνωστο που με προσπάθεια μαντεύεις που βρίσκεσαι χαμένος στα στενά.
Και μπαίνεις σε καινούριο μέρος σε μια πόλη 6 εκατομμυρίων παρακαλώ και...κι όμως πετυχαίνεις γνωστούς.
Και ωραία δε λεω.
Και ωραίο κρασί.
Πολύ ωραίο.
Αλλά....

Αλλά δε θέλω για λίγο άλλους γνωστούς.
Δε θέλω άλλες παρόμοιες καταστάσεις σε μια πόλη 6 εκατομμυρίων γαμώ την πουτάνα μου.
Ενα πράγμα της ζητάμε κι αυτό δεν μπορεί να μας το προσφέρει?
Την ομοιομορφία της καθημερινότητας τη ζω και στο χωριό και πολύ καλύτερα απο οτι στην πόλη...

Και βγαίνω έξω με μια ακαταμάχητη ανάγκη να βρεθώ στη σιγουριά του σπιτιού μου.
Νιώθω εκτεθειμένη στο χάος!
Και περπατόντας με γρήγορους ρυθμούς, διασχίζοντας δρόμους με άγνωστα, εντελώς ξένα προς τη στιγμή μπαρς, φτάνω στο μετρό.
Και μπαίνω μέσα και συναντόντας τη χαμένη στον οτινανισμό και προβατισμό νεολαία βάζω τα ακουστικά στα αυτιά μου σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να γλιτώσω.
Και η μουσική εισέρχεται μέσα μου σα μορφίνη στο αίμα για λίγο...αλλά είναι μόνο προσωρινό και αμέσως αρχίζει να μη συμβαδίζει με την εικόνα γύρω μου.
Παλιά δε συνέβαινε αυτό...
Και η εικόνα είναι μια παραφωνία στη μουσική μου.
Και η μουσική μου είναι μια παραφωνία στην εικόνα.

Και επιμένω και υπομένω και στη σωστή στιγμή βγαίνω σαν κυνηγημένη απο το μετρό.
Και ανεβαίνω βιαστικά τις σκάλες και βγαίνω στο δροσερό αεράκι της νύχτας.
Γρήγορα, γρήγορα.
Και διασχίζω τη γειτονιά και σκέφτομαι.
Και σκανάρω τις κουβέντες των τελευταίων ωρών.
Σε ταχύτητες που συμβαδίζουν με τα βήματα μου.
Και αναρωτιέμαι αν θα έπρεπε να βρίσκομαι εδώ.
Και σκέφτομαι οτι ίσως παραζορίζω τον εαυτό μου.
Και αναρωτιέμαι αν εγώ είμαι υπερβολική και παρανόω ή εαν οι άλλοι γύρω μου είναι παρανοϊκοί και υπερβολούν.
Και προσπαθώ να καταλάβω αν φταίει το αλκοόλ...ή αν βοηθάει εν τέλει.
Και μήπως πρέπει να σταματήσω να πίνω?
Αλλά και τότε πως θα επιβιώσω?
Α όχι σε καμία περίπτωση.

Και περνάω γρήγορα το δρόμο και ανεβαίνω βιαστικά τα σκαλιά και βάζω το κλειδί στην πόρτα, κλείνω την πόρτα πίσω μου και ανασαίνω με ανακούφιση.

Ουφ!

24 Σεπτεμβρίου 2009

mOving out - movinG In!

Μου τη Δίνουν οι μετακομίσεις!!!
Γκρουμφ!
Ειδικά μετά απο τόσες μετακομίσεις έχω βαρεθεί.Δε θέλω άλλο.

Τι τα κάνουμε τόσα πράγματα και τα φυλάμε?
Κούτες και κουτάκια και χαρτάκια και πραγματάκια και ξέρω κι εγώ τι.
Τέλος.
Στα σκουπίδια όλα.
Στην πυρά!
Μπερν μαδερφάκερ μπερν.



minimalism...



Kanaat getirmek*


...άντε να δούμε...


Επίσης σε τέτοιες φάσεις εκτιμάς και τους φίλους σου...
Γουιθ α λιτλ χελπ φρομ μαι φρεντς...
Ο καλός ο φίλος στη μετακόμιση φαίνεται...
...και άλλα παρόμοια.
Πραγματικά.Τι θα ήμασταν δίχως τους φίλους?





Τι λέει?Καλοκαίρι τέλος?Καλός χειμώνας?
Και τι σκατά κάνουμε στην Αθήνα??
Γουάι αρ μαι χιερ??
Γιατί μαμά?



Ααααχχ...κουράγιο....

(ps: καμιά δουλειά με καλά λεφτά έχει να μου προτείνει κανείς?...είμαι άνεργη με τα χρέη να τρέχουν μάμα μια....)

25 Ιουνίου 2009

ενα ποστ για τις μυρουδιές του καλοκαιριού...



Εχμ...ε μετά απο την θεαματική επανεμφάνιση του νεροπιστολέρο δεν μπορώ παρά να επανέλθω κι εγώ με ενα ποστ για τις μυρωδιές του καλοκαιριού πριν φύγω για τα καλά και σας πω καλό σεπτέμβρη χοχοχο!






Αν και ποιές μυρωδιές καλοκαιριού αφού ετούτη την εβδομάδα φθινόπωρο μύρισε και έτσι όπως το πάει σήμερα για βροχή το βλέπω...Ανέλπιστο θα έλεγα σχεδόν ιούλης μήνας να έχουμε τέτοια δροσούλα.Μα είναι θαυμάσια!

Καλοκαιράκι πάντως διαγράφεται πολλά υποσχόμενο και εφέτο.Ξεκίνησε με μυρωδιά καλής ρακής να σου καίει ευχάριστα τα σωθικά και γεύση γλυκιάς σταφίδας και σπιτικού παστελιού στους ήχους της λύρας και του λαούτου.Πωπω ακούγεται πολύ μελιστάλαχτα ποιητικό αλλά η άτιμη η Κρήτη είναι γλυκιά πανάθεμα την!Για μια εβδομάδα νόμιζα πως βρέθηκα στον παράδεισο.Απίθανες γεύσεις, απίστευτες εικόνες και υπέροχος κόσμος.Μα μια ομορφιά άλλο πράγμα!Ζήσε απλά!Ωχ αμαν!








Και οι μυρωδιές στην Αθήνα άλλο πράγμα βρε παιδάκι μου!Μπαίνεις στο τρόλει και εφθής αμέσως σου σκάει μυρωδιά ιδρωτίλας.Μπαίνεις σε καταστήματα και μυρίζεις φρέσκο αέρα ερκοντίσιον.Μυρίζεις για λίγο το χορτάρι στα διαζώματα πριν στα σκάσει η εξάτμιση. Ντάξει δε θέλω να γκρινιάξω όμως.Τι στο καλό έχει και τα καλά της η Αθήνα αλλιώς δε θα μουνα εδώ.Μουσικές-μουσικές-μουσικές στο φουλ και γουστάρουμε!Η μυρωδιά απο το δυόσμο στα μοχιτάκια και κοκτέιλς με φράουλες και φρέσκα φρούτα.Μα τι ευτυχία ώρες ώρες! Να ξημεροβραδιάζεσαι στους πεζοδρόμους, να ξημερώνει στα στενάκια και στις πλατείες, στους λόφους και στα πάρκα μετά απο όμορφες νύχτες.Αχ είναι ωραίος και ο αλκοολισμός! Και τώρα που φορτσάρουμε ακόμα καλύτερα.Θα μυρίσουμε για λίγο σκόνη και κλεισούρα παλιού σπιτιού μέχρι να καθαρίσει και μετά μετακόμιση και γειά σας.Λιαν συντόμως σαλπάρω για το νησί μου.Παω να μυρίσω τη θάλασσα που σκάει στα βότσαλα και να γευθώ φρέσκια κάπαρη.Μα τι θαυμάσια η ζωή μα το Δία!



Ας τραγουδήσω κι ας χαρώ
του χρόνου ποιος το ξέρει
αν θα πεθάνω ή θα ζω
ή θα μαι σ'αλλα μέρη.


(Σωκράτης Σινόπουλος - Κατερίνα Παπαδοπούλου "Αμυγδαλάκι τσάκισα" ...απο τους καλύτερους δίσκους που άκουσα φέτος)

12 Απριλίου 2009

olaitipota*











Μυρουδιές! Μυρουδιές παντού! Τι ωραίες μυρουδιές...
Η άνοιξη είναι εδώ.
Και πολλές σκέψεις και αρκετοί νέοι παράγοντες και αλλαγές γερές στον ορίζοντα και ενας ανεμοστρόβιλος που τα σαρώνει όλα και στο πέρασμα του αφήνει μουσικές, γλυκές γεύσεις και γέλια χαράς.
Έτσι απλά.Το περπάτημα μέσα απο το πάρκο τη νύχτα.
Έτσι απλά.Οι μυρωδιές απο τις ανθισμένες νερατζιές που μας έχουν πάρει τα μυαλά.
Ω ναι...η άνοιξη είναι παντού!

Γι αυτό πάμε στα βουνά και στις θάλασσες...πάμε στα ανθισμένα χωράφια.


Καλό Πάσχα!!
Viva la vida!
ole!

01 Απριλίου 2009




imeratiskoukoulas.blogspot.com


Καλή πρωταπριλιά....μουαχαχαχαχααα!!!

19 Μαρτίου 2009

λαβύρινθος*



Το Μουσικό Εργαστήρι Λαβύρινθος ξεκίνησε στην Κρήτη το 1982 σαν μια παρέα φίλων και εξελίχθηκε σε ενα σημαντικό μουσικό κέντρο για τη μουσική παράδοση της χώρας μας αλλά και την παγκόσμια
.
Η κύρια δραστηριότητα του Μουσικού Εργαστηρίου Λαβύρινθος είναι η διοργάνωση σεμιναρίων και master-classes με κορυφαίους δασκάλους από όλο τον κόσμο και με τη συμμετοχή περίπου 350 με 400 μαθητών κάθε χρόνο από τουλάχιστον 35 διαφορετικές εθνικότητες.
Το Μουσικό Εργαστήρι Λαβύρινθος στεγάζεται στο χωριό Χουδέτσι της Κρήτης, το οποίο έχει γίνει παγκοσμίως γνωστό εξαιτίας των δραστηριοτήτων του ΜΕΛ που έχει αναδειχθεί πλέον σε έναν πολύ σοβαρό μοχλό ανάπτυξης τόσο για το ίδιο το χωριό όσο για όλη την περιοχή. Οι μαθητές και οι δάσκαλοι του ΜΕΛ διδάσκουν σε μουσικές σχολές και πανεπιστήμια σε όλη την Ελλάδα, στην Ευρώπη και αλλού ταυτόχρονα συμμετέχοντας δημιουργικά και καθοριστικά σε πολλές από τις κορυφαίες παραγωγές που έχουν να κάνουν με την σοβαρή αξιοποίηση στοιχείων της παγκόσμιας παραδοσιακής μουσικής στη σύγχρονη δημιουργία. Η ίδια η Κρήτη εξελίσσεται σε τόπο συνάντησης, διαλόγου και δημιουργικής επεξεργασίας των μουσικών παραδόσεων της ευρύτερης περιοχής της Μεσογείου, των Βαλκανίων και της Ασίας .
Τα σεμινάρια αυτά δουλεύουν κάτω του κόστος καθώς τους διοργανωτές δεν τους ενδιαφέρει το οικονομικό κέρδος παρά μόνο η υπηρεσία που προσφέρουν στους μαθητές και στην ίδια τη μουσική. Οι μαθητές είναι στη μεγάλη τους πλειοψηφία άνθρωποι περιορισμένων οικονομικών δυνατοτήτων που ήδη κάνουν μεγάλες θυσίες να ανταποκριθούν στη σχετικά χαμηλή τιμή που τους ζητείται να πληρώσουν (250€ για 6 μέρες μαθημάτων και διαμονής!).
Μέχρι τώρα η βασική οικονομική ενίσχυση του ΜΕΛ ερχόταν απο το Δήμο Νίκος Καζαντζάκης, ο οποίος όμως απο φέτος δηλώνει αδυναμία να συνεχίσει να καλύπτει τα όσα μέχρι τώρα κάλυπτε και έτσι το ΜΕΛ μένει χωρίς τα απαραίτητα οικονομικά μέσα ώστε να μπορέσει να πραγματοποιήσει το φετινό κύκλο σεμιναρίων. Ο Δήμαρχος του Δήμου Ν. Καζαντζάκη, ο κ. Ρούσος Κυπριωτάκης βεβαιώνει ότι, παρά τις επίμονες προσπάθειες του ιδίου και των συνεργατών του να εξασφαλιστεί το ενδιαφέρον και η στήριξη των τοπικών και εθνικών φορέων που σχετίζονται με τον πολιτισμό προκειμένου να συνεχίζεται η προσπάθεια που γίνεται στο Μουσικό Εργαστήρι Λαβύρινθος, δεν υπήρξε καμία ανταπόκριση στα αιτήματα αυτά. Συνεπώς το Μουσικό Εργαστήρι δεν έχει άλλη επιλογή από το να διακόψει όλες του τις δραστηριότητες και να κλείσει...
Ο ίδιος ο Ross Daly έχει επανειλημμένα στο παρελθόν απευθυνθεί σε δημόσιους φορείς και στο Υπουργείο Πολιτισμού ζητώντας στήριξη ώστε να μπορέσει να συνεχίσει να λειτουργεί και να εξελίσσεται το ΜΕΛ εισπράτοντας απλά την πλήρη αδιαφορία.
(σημείωση: Τα έξοδα του ΜΕΛ ετησίως ανέρχονται στα 35.000 - 45.000 ευρώ)

Εδώ συνέντευξη του Ross Daly στο tvxs.

Oποιοσδήποτε επιθυμεί να διαμαρτυρυθεί ή να εκδηλώσει τη δική του ενόχληση για το κλείσιμο του ΜΕΛ μπορεί να το κάνει στέλνοντας ενα email διαμαρτυρίας σε μια ή και σε όλες τις παρακάτω διευθύνσεις:

- Περιφέρεια Κρήτης:

http://www.crete.gov.gr/contact.asp?id=4&category=19....


- Νομαρχία Ηρακλείου:
nairakl1@otenet.gr

- ΤΕΔΚ Νομού Ηρακλείου:
tedk@otenet.gr

- Υπουργείο Πολιτισμού:
http://www.yppo.gr/0/gcontact.jsp

- Δήμος Ν.Καζαντζάκη:
http://www.dimos-nikoskazantzakis.gr/contact.html


Είναι κρίμα σε μια Ελλάδα που θέλει να ονομάζεται χώρα Πολιτισμού να υπάρχουν τέτοια φαινόμενα αφανισμού αξιόλογων αλλά και σημαντικών για τον πολιτισμό της χώρας κινήσεων ενω την ίδια ώρα γίνεται σπατάλη εκατομμυρίων για φαινόμενα σαν τη Eurovision....
Ντροπή και αίσχος δηλαδή....σκάβουμε οι ίδιοι το λάκκο μας.

27 Φεβρουαρίου 2009

blur-ed



Μεταξύ Φθοράς και Αφθαρσίας.

Είναι αυτό που λέμε τη μια έτσι την άλλη γιουβέτσι.Μόνο που το γιουβέτσι κάποιος πρέπει να στο ρίξει για να το φας στη μάπα.Και μετά τρέχουν τα ζουμιά και γίνεσαι ολόκληρος χάλια.Και το χειρότερο: με ενα θολό βλέμμα...

τικ-τακ-τικ-τακ-τικ-τακ-τικ-τακ

Περνάει ο χρόνος και για λίγο σου είναι αδύνατον να δεις τον εαυτό σου σε μια εικόνα του μέλλοντος.Το μέλλον έχει χαθεί.Κι αρχίζεις να αναρωτιέσαι τι γίνεται ρε πούστη...

Αλλά ο πούστης δεν απαντάει!

Και τελικά κανείς δεν απαντάει!!
Μα είναι εξωφρενικό!
Είναι πραγματικά ενα πρόβλημα των καιρών μας....ο κόσμος δεν μιλάει.Φοβάται, δεν θέλει, δεν μπορεί...δεν ξέρω.Ξέρω απλά οτι ο κόσμος δεν μιλάει.Κύριε άνοιξε το στοματάκι σου και πες το και το.Μα είναι τόσο απλό....όχι?



Αγαπημένη λέξη αυτή την εποχή: Παράνοια

Ναι δεν ξέρω....ή ο κόσμος είναι ή λειτουργεί παρανοικά...ή εγώ έχω χάσει τη μπάλα και δεν μπορώ να συγχρονιστώ με τον κόσμο με αποτέλεσμα να μου φαίνονται όλα παρανοικά.

Ή στραβός είναι ο γυαλός, ή στραβά αρμενίζουμε...που λένε.

Σε γενικές γραμμές γουστάρω και λίγο παράνοια βέβαια....αλλά ξέρω γω...όχι κι έτσι ρε γαμώτο!Λίγο έλεος.Σόου σαμ μέρσι ναουμ!

Αγαπημένο χρώμα αυτή την εποχή: Μωβ

Πως κάποιοι τα βάφουν μαύρα...ε εγώ τα βάφω μωβ.Χωρίς βέβαια να είμαι σίγουρη αν αυτό είναι απαραίτητα καλύτερο.
Ενιγουειζ....ωραίο το μωβάκι.Γουστάρω!

Αγαπημένη παροιμία αυτή την εποχή: 'Στη βράση κολλάει το σίδερο'

Ε ναι ρε πούστη έτσι είναι!Αμα είναι να το φιλοσοφούμε μέχρι να μας πεταχτούν τα συκώτια έξω τότε το χάσαμε το παιχνίδι.Μπαμ και κάτω να τελειώνουμε.

Βαρέθηκα.Ε ναι!

Αγαπημένο τραγούδι αυτή την εποχή: Στέλιος Πετράκης - Καινούρια Αγάπη

"Παλάτια δεν εγύρεψα να βάλω τη χαρά μου
εμένα μεσοπέλαγα είναι τα όνειρα μου.

Καινούρια αγάπη έκαμα που μοιάζει του πελάγου
κι άλλοτε λέει σίμωσε κι άλλοτε λέει φυλλάγου"





Αγαπημένο φαγητό αυτή την εποχή: Τραχανάς

Με τρέλα όμως!!Με μπόλικη φετούλα κι όλας είναι μούρλια!




Εν ολίγοις.....


....... Β ο ή θ ε ι α μ α ς ! !



Υ.Γ. 1: Επίσης μου τη δίνουν οι απόκριες!Ναι ρε παιδάκι μου δε γουστάρω πως να το κάνουμε.Όχι έτσι τουλάχιστον...να 'μουνα σε τίποτα Γρεβενά, σε καμιά Δράμα ή ακόμα καλύτερα σε καμιά Καστοριά τότε ναι.Αλλά φέτος δε θα πάρω ευχαριστώ.

Υ.Γ. 2: Διάβασα και αυτό το άρθρο και γούσταρα!Σίγουρα πρέπει να είμαι κι εγώ φορέας της συγκεκριμένης ποικιλίας του γονιδίου τάδε.Δεν εξηγείται αλλιώς.Ε τότε βαράτε αλύπητα....αντέχω! (αντέχω?)

30 Ιανουαρίου 2009

αΠο τη χώρα τοΥ ποτέ ποΤέ!



Με μια μυρωδιά πρώιμης άνοιξης στην ατμόσφαιρα, αλλά και με το κρυάκι του χειμώνα να επανέρχεται όμορφα...συνεχίζουμε.
Με χούμους και κινέζικα βασανιστήρια, με ωραία κρασάκια, με γέλια και μουσικές.
Βόλτες στον ήλιο, βόλτες στη θάλασσα, βόλτες σε εξαίσιες γεύσεις και βόλτες στο μέλλον (αυτές δεν αποφεύγονται με τίποτα λέμε).

Και ολα ετούτα σε καιρούς παρανοικούς λέει.Και όχι μόνο λέει δηλαδή, κάπως έτσι είναι.
Μα ναι έτσι είναι!Κόψανε τα αιωνόβια δέντρα στη τσιμεντούπολη της Κυψέλης για τα οποία λέει είχαν ζητήσει αρκετές χιλιάδες ευρώ απο τους κατοίκους που τα διαμερίσματα τους βλέπαν στο πάρκο λόγω αυτού του προνομίου που είχαν και με σκοπό την ανάπλαση του πάρκου.Επίσης όσοι δεν έχουν πληρώσει αυτό το ποσό απειλούνται με κατάσχεση της περιουσίας τους, συνεπώς και με έξωση. (!) (ουαου!)
Υπο απειλή και το άλσος Παγκρατίου...
Υπο κατάληψη και η Λυρική Σκηνή απο σήμερα.
Οι αγρότες φάγαν στάχτη στα μάτια και αποχωρούν πανηγυρικά.
Η πολιτική αυτής της χώρας συνεχίζει και διαπρέπει με το μοναδικό της τρόπο.
Η οικονομία παγκοσμίως πάει κατά διαόλου.
Όλη η Γαλλία σε απεργία χθες.
Η τούρκοι παρανοούν κι αυτοί.
Και αθώος κοσμάκης εξακολουθείται να σφάζεται στην Παλαιστήνη.

Και πολλά πολλά άλλα.Βέρι νάις!
Μα τι συμβαίνει?
Πάντα έτσι ήταν και απλά εγώ δεν είχα πάρει χαμπάρι ή τώρα υπάρχει μια κορύφωσις του πανζουρλισμού και της παράνοιας σε ετούτη τη γη??

Εντάξει για το παρανοικό της κατάστασης στη δικιά μου καθημερινότητα φταίει ο πλούτωνας που μπήκε στο ζώδιο μου και θα με ταλαιπωρήσει για πολύ καιρό...για το παρανοικό της κατάστασης στο κάθε λεπτό ετούτου του πλανήτη που ονομάζεται γη ποιός φταίει?

οεο?




Ααααχχ.....καλά το λέει το άσμα....θ'ανέβω σε μια μπανανιά και θα'αρχίσω να τρώω μπανάνες, καλύτερα στη μπανανιά κι ας τρώω μόνο μπανάνες!!

14 Ιανουαρίου 2009

to tHe toP!


















And further up...



...καλή χρονιά