η M ε γ α λ ύ τ ε ρ η Σ ο φ ί α Κ ρ ύ β ε τ α ι Σ τ η ν Α π λ ό τ η τ α Κ α ι Τ η ν Φ υ σ ι κ ό τ η τ α Τ ω ν Π ρ α γ μ ά τ ω ν . Δ ε ν Τ η ν Δ ι α κ ρ ί ν ο υ μ ε , Α κ ρ ι β ώ ς Ε π ε ι δ ή Ο λ α Ε ί ν α ι Τ ό σ ο Α π λ ά Κ α ι Φ υ σ ι κ ά .


31 Δεκεμβρίου 2006



Ένα πουλάκι από ένα τόπο μακρινό κι αγαπημένο μου είπε οτι η χρονιά που έρχεται θα είναι ακόμα καλύτερη απο αυτή που φεύγει...Κι εγώ το πιστεύω γιατί το νιώθω...τα καλύτερα είναι στο δρόμο κι έρχονται...αλήθεια!

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑΑΑΑΑΑΑ...!!!!

Ευτυχισμένα......



soul searching....

08 Δεκεμβρίου 2006

Den peirazei, tha sunithiseis...

Ola einai thema sunitheias telika...Sunithizoume se mia xwra, se mia polh, sunithizoume sthn eparxia, sunithizoume se ena spiti, sunithizoume th douleia mas, to periballon gurw mas, sunithizoume thn kathimerinothta, sunithizoume tous anthrwpous gurw mas.Sunithizoume ton erwta kai thn agaph.Sunithizoume thn trofh mas, sunithizoume to poto, to tsigaro, ton kafe, th sokolata, sunithizoume thn thleorash, tis eidhseis, tis diafhmiseis.Sunithizoume ton eauto mas, sunithizoume ta oneira mas...Sunithizoume na blepoume th thalassa, h na mhn th blepoume, sunithizoume na koitame ton ourano pou kai pou, h na mhn ton koitame.Sunithizoume me enan anthrwpo, sunithizoume se enan tropo zwhs, sunithizoume kai ton eauto mas sto telos...kai meta fobomaste, fobomaste na allaksoume tis sunitheies mas.
Thellei dunamh na pareis thn apofash na allakseis tis sunitheies sou, kai akoma perissotero na katafereis na tis allakseis.

Bebaia den einai aparaithto kamia fora kai na tis allakseis.Yparxoun kai omorfes sunitheies pou den theloume h den xreiazetai ki olas na allaksoun.Apla uparxoun kai kapoies sunitheies pou mas xalane kai den katalabainoume ti mas ftaiei...
(...Kai ekei einai h eutuxia.Na katalabeis pote arxizoun na se xalane oi sunitheies kai na kataferneis na ksanabreis ton eauto sou...)


Sugnwmh gia to greeklish alla allaksa spiti kai den exw internet (friki) opote paw sth bibliothiki gia na mpw sto net kai den exei ellhnikous xarakthres to pc...

05 Δεκεμβρίου 2006

$#@%&*@#*...

Έχει αρχίσει και με εκνευρίζει αρκετά αυτό το blogger!Διαβάζω ένα σωρό ωραία και ενδιαφέροντα ποστάκια και δεν μπορώ να αφείσω το σχολιάκι μου, να πω τη γνώμη μου...τίποτα!Error μου λέει...τον κακό σου τον καιρό που θα μου πεις εμένα error!Που θα πάει αυτή η ιστορία?Ουφ! (αγανάκτηση)

04 Δεκεμβρίου 2006

Κιτς!



Σήμερα λόγω μιας δουλίτσας που είχα έκανα μια διαδρομή με λεοφορείο διασχίζοντας διάφορες περιοχές της πόλης.Άκουγα λοιπόν μουσική και χάζευα έξω απο το παράθυρο.Σε δυο-τρία σημεία είδα ελληνικά εστιατόρια...και αναρωτιέμαι, γιατί πρέπει πάντα τα ελληνικά εστιατόρια του εξωτερικού να είναι τόσο κιτς???Πραγματικά συνειδητοποίησα ότι όσα ελληνικά εστιατόρια έχω συναντήσει στο εξωτερικό είναι χωρίς καμία αμφιβολία αντιπροσωπευτικά της έννοιας του κιτς.Βέβαια, δεν είναι μόνο τα ελληνικά, υπάρχουν και κάποια ιταλικά και κάποια αραβικά που δεν πάνε καθόλου πίσω.Οι αραβικές χώρες όμως μου δίνουν την εντύπωση οτι το κιτς το χουν γενικώς μέσα τους και είναι κάτι πολύ φυσιολογικό...δεν ξέρω γιατί και δεν νομίζω οτι θέλω να το αναλύσω αυτό εδώ τώρα...απλά για κάποιο λόγο το αραβο-ανατολίτικο κιτς μου φαίνεται σε κάποιο σημείο γραφικό, πολλές φορές μ'αρέσει κι όλας.
Οι μεσογειακές-ευρωπαϊκές χώρες όμως γιατί πρέπει να προβάλλουν έτσι την κιτς πλευρά τους στο εξωτερικό?Γιατί οι ελληνικές ταβέρνες του εξωτερικού πρέπει να είναι τίγκα στο αρχαιοελληνικό άγαλμα και στους μαιάνδρους?
Αναγνωρίζω βέβαια οτι κάποιος έχει φύγει απο την πατρίδα του και με αυτό τον τρόπο ίσως την υμνύει ή ξέρω γω τι...αλλά το θέμα είναι οτι και στην ίδια την Έλλαδα δεν πάμε πίσω απο αρχαιοελληνικά αγαλματάκια και μαιάνδρους...Βιλάρες με κίονες και αφροδίτες σπαρμένες στον κήπο...θα ξεράσω...υπάρχει κάτι ποιό κακόγουστο? Ο κάθε "βλάχος" που βγάζει μερικές χιλιάδες παραπάνω πάει και χτίζει μια "τούρτα" (η αρχιτεκτονική είναι ένα άλλο θέμα που θα ήθελα να πιάσω κάποια στιγμή...τώρα θα ασχοληθώ με τη διακόσμηση) και τη στολίζει με οτι βλακία του πασάρουν ...νεοπλουτιστικές μαλακίες λέω εγώ, μεγαλομανία και έμφυτη κακογουστιά.Τι μανία είναι αυτή να γεμίζουμε τον τόπο με αφροδίτες?Και για να μην παρεξήγηθώ δεν έχω κανένα πρόβλημα με τις αφροδίτες έτσι...κάθε άλλο, αλλά ας τις αφήσουμε ήσυχες στα μουσεία τους και όχι στους κήπους μας.
Και για να επιστρέψω στο θέμα των ελληνικών εστιατορίων του εξωτερικού...Σκέφτηκα λοιπόν οτι θέλω κάποια στιγμή -όταν θα μου επιτρέψει και το πορτοφόλι μου γιατί είναι και δύσκολοι καιροί- θα ήθελα λοιπόν να πάω κάποια φορά να φάω σε αυτά τα εστιατόρια, να τα δω και μέσα απο τη βιτρίνα, να δοκιμάσω τα φαγητά τους και να νιώσω το όλο γκρικ φίλινγκ που πλασάρουν...στο κάτω κάτω είναι και μια εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό, όχι?


03 Δεκεμβρίου 2006

Πες μου.




Πες μου, πες μου...σε παρακαλώ...


[...Έλεγε το λιοντάρι στην καρδιά του αλλά αυτή δεν του απαντούσε...απλά μουρμούριζε κάτι σε μια γλώσσα που το λιοντάρι δεν πολυκαταλάβαινε.Κι έτσι ποτέ δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν, και καθώς περνούσε ο καιρός η Αλίκη αποφάσισε πως ήθελε να γράψει ένα βιβλίο.Ένα παραμύθι για μια χώρα που γινόντουσαν όλο θαύματα και που ακόμα και οι σοκολάτες με αμύγδαλο είχαν μιλιά.Δεν ξέρω βέβαια αν κατάφερε ποτέ να το τελειώσει γιατί κάθε βράδυ της έπιανε την κουβέντα το φεγγάρι λέγοντάς της ιστορίες για ένα λιοντάρι που τάχα δεν μπορούσε να συνεννοηθεί με την καρδιά του...]

02 Δεκεμβρίου 2006

...




- Θα'ρθεις μαζί μου?


- Πού?


- Παντού.


- ...Εντάξει, πάμε.

take me in, take me back.




Τι συμβαίνει?Τι μου συμβαίνει?

Χάνω τη δυναμή μου...εξαφανίζεται σιγά-σιγά...
την ξεπλένει η βροχή και η ασπρίλα του ουρανού.
Η μουντίλα της ατμόσφαιρας.
Η επιστροφή της μοναξιάς, της άλλης μοναξιάς.
Η αμφισβήτηση,
των πράξεων μου πρώτα απ'όλα,
αλλά και του εαυτού μου, των σκέψεων μου.

Δεν θα το αφείσω να συμβεί όμως.
Δεν πρέπει...
Δεν πρέπει?!
Και τι πρέπει και τι δεν πρέπει?


Σήμερα έκανα βόλτα.Δεν ήταν άσχημη η βόλτα μου...
Στην αρχή δεν είχε και πολύ ενδιαφέρον,
αλλά μετά που περπατούσα κατά μήκος της λίμνης
και λογής λογής πουλάκια περνούσαν από δίπλα μου...
ε, εκεί άρχισε να αποκτά ένα ενδιαφέρον.
Ωραία ήταν.

Όχι, νομίζω οτι αυτή η πόλη δε θα με αφήσει να χάσω τη δύναμη μου.
Αυτό το σκέφτηκα και στη βόλτα μου.
Είδες, λέω...χρειάζεται να βγαίνεις που και που έξω.
Όχι οτι δε βγαίνω δηλαδή...αλλά να βγαίνω πραγματικά.



Και το μέλλον αιωρείται μπροστά μου αβέβαιο...
με κοιτάει,
κοιτάει κάτω,
δεξιά,
αριστερά,

ψάχνει να δει που θα προσγειωθεί...

Τι με κοιτάς? του λέω.
Αν θές τη γνώμη μου θα έπρεπε να είχες προσγειωθεί ήδη...
Τώρα έτσι όπως τα 'κανες βγάλε άκρη μόνο σου...
Εγώ εξάλλου χάνω τη δύναμη μου.
Άσε με.






(και με άφησε) (?)









περιμένω....................

...να κλείνεις τα μάτια σε μια άγκαλια....




Έλα να με πάρεις αγκαλιά άγγελε μου
να με γλυτώσεις από τις αϋπνίες μου...

Να αποκοιμηθώ στη ζεστασιά και
τη μυρωδιά του κορμιού σου,
στη γλύκα της ανάσας σου
και στη μουσική της καρδιάς σου.

Μου 'χει λείψει η αγκαλιά σου,
να ανοίξεις τα χέρια σου και να χωθώ μέσα,
να με σφίξεις να μην μπορώ να ανασάνω
...και να μένω εκεί...
γιατί εκεί νιώθω σιγουριά,
εκεί νιώθω ένα μαζί σου.

Μου 'χεις λείψει.Έλα, που είσαι?
Έλα να με πάρεις αγκαλιά και πάλι,
σαν να μην έγινε τίποτα.
Έλα γιατί είσαι μακρυά μου?






..όχι.....εγώ είμαι μακρυά σου......

01 Δεκεμβρίου 2006

Καλό μήνα!



Λοιπόν ο Δεκέμβρης είναι ο αγαπημένος μου μήνας.

Μ'αρέσει πολύ σαν μήνας.Είναι και τα χριστούγεννα, είναι και τα γενέθλια μου, είναι και αρχή του χειμώνα και δεν έχεις προλάβει ακόμα να βαρεθείς το κρύο, την παγωνιά και το σκοτάδι....και μ'αρέσει και όπως ακούγεται, σαν λέξη, Δ ε κ έ μ β ρ ι ο ς !


Ωραία πράγματα.Ωραίος κι ο χειμώνας για την ώρα.


Καλό μήνα λοιπόν!

Και καλό χειμώνα.

Όμορφη να είναι η πορεία προς τις γιορτές...


(Αλήθεια δεν κατάλαβα ποτέ αυτούς που λένε οτι μισούνε τα χριστούγεννα και δεν μπορούν τέτοιου είδους γιορτές.Γιατί αλήθεια?Εχω ακούσει διάφορες εκδοχές αλλά συνεχίζω να μην καταλαβαίνω...)

30 Νοεμβρίου 2006

Εικόνες.

Οι δύο εικόνες που στοιχειώνουν το μυαλό μου είναι ο δυστυχισμένος άγγελος, που κλαίει στην άκρη της λίμνης και ο θλιμμένος πιανίστας, που σπρώχνει στην άκρη τη δυστυχία του και ανοίγει το καπάκι του πιάνου του, χαϊδεύει μια φόρα τα πλήκτρα και αρχίζει να παίζει αποφασιστικά.
Παίζει τόσο όμορφα, που ακόμα και τα αηδόνια σταμάτησαν το τραγούδι τους για να τον ακούσουν.
Παίζει τόσο όμορφα, που όταν τον ακούει ο άγγελος της λίμνης προσπαθεί να κουνήσει τα σπασμένα του φτερά και αρχίζει να χορεύει.

Και παίζει ο πιανίστας...
Και χορεύει ο άγγελος...

Ως που τα χέρια του πιανίστα πονάνε,
τα δάχτυλά του σπάνε,
τα φτερά του αγγέλου πέφτουν τελείως,
ο άγγελος λιποθυμάει ξεθεωμένος
και ο πιανίστας, εξαντλημένος,
ξεψυχάει πάνω στα πλήκτρα του.

Και η εικόνα αλλάζει...

Τώρα υπάρχει ένας πεθαμένος πιανίστας με κομμένα δάχτυλα, ξαπλωμένος πάνω στα πλήκτρα του σκονισμένου πιάνου του.
Και ένας άγγελος χωρίς φτερά, που αργοπεθαίνει μακρυά από τη λίμνη της δυστυχίας του.

(28-9-2000)

Ξεσκονίζοντας αναμνήσεις


Τον τελευταίο καιρό, λόγω μετακόμισης, ανακαλύπτω ξανά στιγμές του παρελθόντως.Πράγματα που είχα γράψει, πράγματα που είχα πει, σχεδιάκια, φωτογραφίες, σκέψεις, όνειρα.Ένα σωρό χαρτιά και χαρτάκια, τετράδια και σημειώσεις αδέσποτες.Τι όμορφο.Ανακαλύπτεις ξάνα τον εαυτό σου κάτι τέτοιες στιγμές, διαβάζεις, θυμάσαι, χαμογελάς...
Είχα στη ζωη μου ως τώρα πολλές μετακομίσεις αρα και πολλές τέτοιες στιγμές.Κάθε φορά νομίζω το διασκεδάζω όλο και περισσότερο.Την τελευταία φορά μάλιστα με αφορμή πάλι κάτι σημειώσεις που βρήκα και κάτι φωτογραφίες επικοινώνησα πάλι με μια φίλη που είχαμε χαθεί και αποκτήσαμε πάλι επικοινωνία.Και κάπου τώρα τελευταία πάλι βρήκα σε ένα κουτί ξεχασμένα κάτι χαρτάκια που είχαμε σημειώσει μες την τάξη στην αρχή του δημοτικού με την κολλητή μου.Της τα έδειξα και γελάγαμε για ώρες.
Όμορφο πράγμα να ξαναβρίσκεις τον εαυτό σου κάθε τόσο με αυτό τον τρόπο.Όμορφο πράγμα οι αναμνήσεις, οι όμορφες αναμνήσεις βέβαια, αλλά και οι άσχημες, με τον καιρό ξεφτάνε και αποκτάνε μια δικιά τους χροιά....

Pleased to meet you...

29 Νοεμβρίου 2006

Για πάμε...

Η αλήθεια είναι οτι είμαι πολύ καινούρια στο χώρο και σε όλη την έννοια του blog.Δεν πάει πολύς καιρός από όταν άρχισα να ανακαλύπτω τον κόσμο σας.Στην αρχή μου άρεσε η όλη ιδέα, μετά ήμουν επιφυλακτική, μετά σκεφτόμουν, καλά άλλη δουλειά δεν έχουν να κάνουν όλοι αυτοί απτο να κάθονται να ξεδιπλώνουν τον εαυτό τους μέσω του κομπιούτερ τους?Μετά συνάντησα μερικά πολύ αξιόλογα blog που με έκαναν να αρχίσω να σκέφτομαι, χμ ενδιαφέρον έχει αυτό, λες τελικά να κάνω κι εγώ ενα... Μετά αποφάσισα οτι δεν είμαι σίγουρη οτι θέλω να εκθέτω έτσι τον εαυτό μου και ο καθένας να έχει πρόσβαση στις σκέψεις μου, από την άλλη βέβαια μ'άρεσε που είχα εγώ πρόσβαση στις σκέψεις κάποιων άλλων, μετά σκέφτηκα οτι εγω έχω φίλους και οτι η επικοινωνία δε μου λείπει, αλλά απο την άλλη το οτι έχεις φίλους δε σημαίνει απαραίτητα οτι επικοινωνείς κι όλας μαζί τους, βέβαια αν δεν επικοινωνείς μαζί τους τότε τι σοϊ φίλοι είναι?Τελικά κατέληξα οτι επικοινωνώ μαζί τους (χμ, βέβαια πιο δύσκολα αυτό τον καιρό μιας και βρίσκομαι μακρυά τους).Απλά το γεγονός οτι μπορώ να επικοινωνώ και με ανθρώπους που δεν τους γνωρίζω και δε με γνωρίζουν μου τραβάει το ενδιαφέρον και νομίζω οτι αξίζει μια δοκιμή.Μου αρέσει πολύ αυτή η ιδέα της "τυφλής" επικοινωνίας και νομίζω οτι ίσως να είναι και η πιο ειλικρινής επικοινωνία απο τη στιγμή που είναι "τυφλή" (δεν μου ρχεται τώρα άλλη λέξη να χρησιμοποιήσω).Επίσης ανέκαθεν κατάφερνα να εκφράζομαι καλύτερα στο γραπτό λόγο παρά στον προφορικό.Και η αλήθεια είναι οτι αυτό τον καιρό δεν διακατέχομαι απο καμιά ιδιαίτερη δραστηριότητα που να με πνίγει και να μην έχω χρόνο ούτε ν'ανασάνω (με λίγα λόγια δεν κάνω τίποτα...καίω τα εγκεφαλικά μου κύτταρα μπροστά από τον υπολογιστή) οπότε είναι και μια ευκαιρία να γεμίσω λίγο το χρόνο μου.
Τέλοσπάντων είναι γέγονος οτι αν για κάτι χαρακτηρίζομαι είναι η τάση που έχω να τα μπερδεύω όλα μες το άμοιρο το μυαλουδάκι μου....και ειδικά τον τελευταίο καιρό...ουουου...ας τα να παν!Από μπέρδεμα άλλο τίποτα.
Οπότε λέω, δε γαμιέται, και τι έχω να χάσω?
Βουτάω!
Και το πολύ πολύ αν δε μ'αρέσει ξαναβγαίνω...
(Ε?)

Γειά σας λοιπόν!