Έ ν α

Είχανε να βρεθούνε ένα χρόνο κοντά.
Και οι δύο είχαν αλλάξει πολύ τον τελευταίο χρόνο.
Και εξωτερικά και εσωτερικά.
Είχαν ομορφήνει και οι δύο.Και μέσα και έξω.
Είχαν μεγαλώσει και είχαν ωριμάσει.
Και των δυό είχε κάψει τα σωθικά ο πόνος της απώλειας και η επιθυμία για τις όμορφες στιγμές του παρελθόντος.
Είχαν κλάψει και είχαν γελάσει και οι δυό.Σε άλλους τόπους.Με άλλους ανθρώπους.Και μόνοι.Χώρια.
Και τώρα τον περίμενε όλο αγωνία και με το στομάχι της ένα κόμπο να έχει ανέβει μέχρι το λαιμό.
Εκείνος οδηγούσε και ένιωθε την καρδιά του να χτυπάει πιο γρήγορα απο τα άλογα της μηχανής του.
Άρχισε να την αναζητάει με το βλέμμα του καθώς κλείδωνε τη μηχανή.
Όταν τα βλέμματα τους συναντήθηκαν ήταν σα να σταμάτησε ο χρόνος.Για λίγο.
Για λίγο αμηχανία πλανήθηκε στον αέρα.
Ύστερα με όλη της τη φόρα έτρεξε και χώθηκε στην αγκαλιά του.Χάθηκε.Σε μυρωδιές και αναμνήσεις.Στο αίσθημα της ασφάλειας.Στην αγάπη και στο άρωμα της ευτυχίας.
Έμειναν έτσι αρκετή ώρα.Πόσο καιρό την περίμενε αυτή τη στιγμή.Και οι δυο.
Κοιτάχτηκαν για ώρα πολύ.Περιεργάζονταν ο ένας τον άλλο.
Ένας χρόνος...
Λόγια δεν έβγαιναν απο τα στόματα τους, μόνο γέλια, μπερδεμένα κι αυτά.

Δε χρειαζόταν να πουν και τίποτα άλλωστε.Ήξεραν και οι δύο.
Ένιωθαν.
Καβάλησαν τη μηχανή και πήγαν σπίτι του.
Ευτυχία και πάλι καθώς ο αέρας φυσούσε τα μαλλιά της.Όλες οι αισθήσεις που της είχαν λείψει.
Μπήκε στο σπίτι και ένιωσε τη μυρωδιά του παντού.Και τη δικιά της ακόμα.Κλεισμένη εκεί μέσα, ένα χρόνο, να την περιμένει να γυρίσει και πάλι.Σαν να ήξερε...
Τόσα πολλά να ειπωθούν....αύριο.Δεν χωράνε λόγια όταν μιλάνε δυο σώματα.Όταν μιλάνε δυο καρδιές.
Έκλαψε καθώς τον ένιωθε και πάλι πάνω στο δέρμα της και μέσα της.
Όπως έκλεγε κάθε φόρα όταν πλυμμήριζε από την αγάπη του.
Ευτυχία.
Της φίλησε τα μάτια για να σκουπίσει τα δάκρυα και σα να είδε και τα δικά του μάτια βουρκωμένα.
Ένιωθε την ανάσα του στο λαιμό της, όπως είχε μάθει να τη νιώθει τόσο καιρό στο πλευρό του.
Τα μαλλιά του να πέφτουν στο πρόσωπο της και η μυρωδιά του χώρου να τη γεμίζει.
Οι ήχοι της γειτονιάς.Οι ήχοι οι δικοί τους.Οι μυρωδιές των όμορφων στιγμών τους.Η συνήθεια των περασμένων χρόνων.Ένα ανακάτεμα όλα.Σα μια ζάλη.
Έκαναν έρωτα σα να ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά.Σα να μην υπήρχε αύριο, ούτε μετά και σαν το χτές να είχε στριμωχτεί όλο σε μια στιγμή.
Μείνανε έτσι ξαπλωμένοι όλη νύχτα.
Ο ένας δίπλα στον άλλο.
Ο ένας μέσα στον άλλο.
Ένα.