ώρες ώρες...

Ώρες ώρες νιώθω ότι όλα αυτά είναι ανούσια και ασήμαντα.
Άλλες πάλι με γεμίζουν τόσο που νιώθω ότι είναι τα πάντα.

Ώρες ώρες νιώθω ότι βαδίζουμε πρός την καταστροφή και δε βρίσκω λόγο να κάνω τίποτα, ούτε για μένα, ούτε για κανέναν άλλο.Δε βρίσκω νόημα πουθενά.Παραδίνομαι.
Άλλες πάλι βλέπω μια φλόγα που δυναμώνει, μέσα μου και στους άλλους.Και νιώθω πολύ μεγάλη και δυνατή.

Ώρες ώρες νιώθω τον εαυτό μου να έχει φτάσει εκεί που θα έπρεπε να φτάσει και δεν βρίσκω λόγο να συνεχίσω.Αυτές τις ώρες μπορεί να ανοίξει η γη να με καταπιεί και να μη με νοιάζει.Δε βλέπω μέλλον.
Άλλες πάλι νιώθω ένα δυνατό φως μέσα μου και γύρω μου και μια ενέργεια να με πλημμυρίζει.Αυτές τις ώρες νιώθω ότι μπορώ να κατακτήσω τον κόσμο και ανυπομονώ να συνεχίσω τη ζωή μου.

Ώρες ώρες νιώθω τον πόνο της απουσίας σου να μου σφίγγει τα σωθικά και όλα αυτά μου φαίνονται χαζά.
Άλλες πάλι νιώθω ότι έτσι πρέπει να γίνουν τα πράγματα και ξέρω ότι είναι οι καλές μνήμες που με πονάνε γιατί έχουν παραγκωνίσει τις άσχημες.

Ώρες ώρες φοβάμαι να πω στον εαυτό μου την αλήθεια.
Άλλες πάλι του την πετάω στα μούτρα και νιώθω μια υπέροχη ανακούφιση μετά.

Ώρες ώρες νιώθω τις σκέψεις μες το κεφάλι μου σαν ένα μπλεγμένο κουβάρι, που όσο και να ψάχνω δε βρίσκω την άκρη.Ένα μπέρδεμα απίστευτο, που φαντάζει βουνό μπροστά μου και μπλοκάρει και τις λέξεις στο στόμα μου.
Άλλες πάλι όλα είναι τόσο ξεκάθαρα.Τόσο απλά.Μια διαύγεια
Μια διαύγεια αυτονόητη και που δεν χρείζει εξήγησης.Απλά όλα ρέουν μέσα μου, με αξιοθαύμαστη ευκολία.

Ώρες ώρες το ηφαίστειο κοχλάζει και εκρήγνειται.
Άλλες πάλι ηρεμεί και ο αέρας καθαρίζει.

Χαίρομαι πάντως όλες τις ώρες που ανακάλυψα το μπλογκοχώρο, γιατί ανακαλύπτω κόσμο που εκρήγνειται και ηρεμεί μαζί με μένα.Σε άλλες γεωγραφικές τοποθεσίες, σε άλλες χρονικές στιγμές, υπο άλλες συνθήκες, δεν έχει σημασία, στα ίδια όμως μήκη κύματος.

Ένα χαμόγελο σε όλους!

(Πολλά χαμόγελα πολλά!)