Τι συμβαίνει?Τι μου συμβαίνει?
Χάνω τη δυναμή μου...εξαφανίζεται σιγά-σιγά...
την ξεπλένει η βροχή και η ασπρίλα του ουρανού.
Η μουντίλα της ατμόσφαιρας.
Η επιστροφή της μοναξιάς, της άλλης μοναξιάς.
Η αμφισβήτηση,
των πράξεων μου πρώτα απ'όλα,
αλλά και του εαυτού μου, των σκέψεων μου.
Δεν θα το αφείσω να συμβεί όμως.
Δεν πρέπει...
Δεν πρέπει?!
Και τι πρέπει και τι δεν πρέπει?
Σήμερα έκανα βόλτα.Δεν ήταν άσχημη η βόλτα μου...
Στην αρχή δεν είχε και πολύ ενδιαφέρον,
αλλά μετά που περπατούσα κατά μήκος της λίμνης
και λογής λογής πουλάκια περνούσαν από δίπλα μου...
ε, εκεί άρχισε να αποκτά ένα ενδιαφέρον.
Ωραία ήταν.
Όχι, νομίζω οτι αυτή η πόλη δε θα με αφήσει να χάσω τη δύναμη μου.
Αυτό το σκέφτηκα και στη βόλτα μου.
Είδες, λέω...χρειάζεται να βγαίνεις που και που έξω.
Όχι οτι δε βγαίνω δηλαδή...αλλά να βγαίνω πραγματικά.
Και το μέλλον αιωρείται μπροστά μου αβέβαιο...
με κοιτάει,
κοιτάει κάτω,
δεξιά,
αριστερά,
ψάχνει να δει που θα προσγειωθεί...
Τι με κοιτάς? του λέω.
Αν θές τη γνώμη μου θα έπρεπε να είχες προσγειωθεί ήδη...
Τώρα έτσι όπως τα 'κανες βγάλε άκρη μόνο σου...
Εγώ εξάλλου χάνω τη δύναμη μου.
Άσε με.
(και με άφησε) (?)
περιμένω....................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου