η M ε γ α λ ύ τ ε ρ η Σ ο φ ί α Κ ρ ύ β ε τ α ι Σ τ η ν Α π λ ό τ η τ α Κ α ι Τ η ν Φ υ σ ι κ ό τ η τ α Τ ω ν Π ρ α γ μ ά τ ω ν . Δ ε ν Τ η ν Δ ι α κ ρ ί ν ο υ μ ε , Α κ ρ ι β ώ ς Ε π ε ι δ ή Ο λ α Ε ί ν α ι Τ ό σ ο Α π λ ά Κ α ι Φ υ σ ι κ ά .


03 Δεκεμβρίου 2006

Πες μου.




Πες μου, πες μου...σε παρακαλώ...


[...Έλεγε το λιοντάρι στην καρδιά του αλλά αυτή δεν του απαντούσε...απλά μουρμούριζε κάτι σε μια γλώσσα που το λιοντάρι δεν πολυκαταλάβαινε.Κι έτσι ποτέ δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν, και καθώς περνούσε ο καιρός η Αλίκη αποφάσισε πως ήθελε να γράψει ένα βιβλίο.Ένα παραμύθι για μια χώρα που γινόντουσαν όλο θαύματα και που ακόμα και οι σοκολάτες με αμύγδαλο είχαν μιλιά.Δεν ξέρω βέβαια αν κατάφερε ποτέ να το τελειώσει γιατί κάθε βράδυ της έπιανε την κουβέντα το φεγγάρι λέγοντάς της ιστορίες για ένα λιοντάρι που τάχα δεν μπορούσε να συνεννοηθεί με την καρδιά του...]
λάλησε η στις

2 σχόλια:

annamaria είπε...

Το λιονταρι δεν ειναι το μονο που δεν ακουει την καρδια του.
Ισως να θεωρει σωστοτερο να ακουει την λογικη του ομως ετσι θα χασει τα ωραιοτερα!!

6 Δεκεμβρίου 2006 στις 3:19:00 μ.μ. CET
unlearn... είπε...

Οπότε τι είναι καλύτερο να ακούμε, την καρδιά ή τη λογική?Μάλλον δεν υπάρχει απάντηση σε αυτό ε?
Καμιά φορά την καρδιά, καμιά φορά τη λογική, καμιά φορά και τα δυο...(?)

6 Δεκεμβρίου 2006 στις 8:59:00 μ.μ. CET

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)