η M ε γ α λ ύ τ ε ρ η Σ ο φ ί α Κ ρ ύ β ε τ α ι Σ τ η ν Α π λ ό τ η τ α Κ α ι Τ η ν Φ υ σ ι κ ό τ η τ α Τ ω ν Π ρ α γ μ ά τ ω ν . Δ ε ν Τ η ν Δ ι α κ ρ ί ν ο υ μ ε , Α κ ρ ι β ώ ς Ε π ε ι δ ή Ο λ α Ε ί ν α ι Τ ό σ ο Α π λ ά Κ α ι Φ υ σ ι κ ά .


19 Μαρτίου 2007

Μια ιστορία, πέντε λέξεις (πως λέμε μια εικόνα, χίλιες λέξεις...)

Ήταν νωρίς το απόγευμα, καθόταν στην κουζίνα και έπινε έναν ελληνικό με μπόλικο κάρδαμο και λίγη ζάχαρη.Ο απογευματινός ήλιος έμπαινε από το παράθυρο και φώτιζε τους μπεζ και γαλάζιους τοίχους.
Ήταν μόνος και στο σπίτι επικρατούσε σιωπή, όχι όμως και μέσα του.Κάτι μέσα του του μιλούσε.Ο εαυτός του?Η συνείδηση του?Δεν ήξερε ακριβώς.Κάτι όμως τρύπωνε σκέψεις στο κεφάλι του και ξεσκέπαζε αναμνήσεις.
Κοίταζε αφηρημένος τον πίνακα στον τοίχο.Ο σουρρεαλισμός δεν τον ενθουσίαζε ποτέ ιδιαιτέρως, όχι στην τέχνη τουλάχιστον, γιατί στη ζωή τον επιζητούσε.
Όπως εκείνο το καλοκαιρινό βράδυ, σε ένα γάμο στην πλατεία του χωριού, που γινόταν το ένα περίεργο πράγμα μετά το άλλο.Εκείνη του είχε πει ότι αν θέλανε κάποια στιγμή να ορίσουν το σουρρεάλ στη ζωή, τότε αρκούσε να αναφέρουν αυτή τη νύχτα.
Άρχισε να θυμάται εκείνη και όλες τις όμορφες στιγμές τους.Τότε που του χάρισε το πρώτο φιλί, στην κορυφή του βουνού, κάτω από το φως του φεγγαριού και τον βομβό από τους μεγάλους άσπρους μοντέρνους ανεμόμυλους.
Ένας βαθύς αναστεναγμός βγήκε από μέσα του.
Για να ξεχαστεί έβγαλε το προφιτερόλ από το ψυγείο και άρχισε να τρώει.Πάλι του ήρθε στο μυαλό εκείνη και όλες οι στιγμές που είχαν φάει προφιτερόλ μαζί.
Τίναξε το κεφάλι του για να διώξει όλες αυτές τις σκέψεις, αλλά μετά συνειδητοποίησε ότι πάντα θα τη νιώθει μέσα του τόσο γλυκά, όσο τη γλύκα του προφιτερόλ στο στόμα του.

Αυτή η σκέψη στερέωσε ένα χαμόγελο στα χείλη του.
Κι άλλο ένα στην καρδιά του.

* * *

Ευχαριστώ τον αγαπητό narita για την πρόσκληση να γράψω αυτή την ιστορία.
Και προσκαλώ κι εγώ με τη σειρά μου:
Την trol, για μια trolίστικη ιστορία

Τον jangel, γιατί τα λέει ωραία
Την αλλήτισσα, γιατί ξέρει να γράφει όμορφες ιστορίες
Και τον ναυαγό, απλά γιατί του τη δίνουν αυτά τα παιχνίδια (χεχεχε!)
Με τις λέξεις απογοήτευση, ευτυχία, καρώ τραπεζομάντηλο, ποδήλατο και Ισπανία.

(Κι επειδή έχω κέφια, αν κάποιον δεν εμπνέουν αυτές οι λέξεις, βάζω κι άλλες πέντε μπόνους: σοκολάτα, μαντήλι, βάζο, θάλασσα, όνειρα!)

(εννοείται όποιος δε γουστάρει δε γράφει....δε θα χαλάσουμε και τις καρδιές μας κι όλας)


8 σχόλια:

Ναυαγός είπε...

"Ο σουρρεαλισμός δεν τον ενθουσίαζε ποτέ ιδιαιτέρως, όχι στην τέχνη τουλάχιστον, γιατί στη ζωή τον επιζητούσε".

Αυτό και αν θέλει κότσια...

Ανώνυμος είπε...

Ωραία ιστορία. Αν και στο τέλος λιγώθηκα και ζήλεψα. Ζήλεψα το προφιτερόλ και τα δυο χαμόγελα.

unlearn... είπε...

@ναυαγός

όχι ιδιαιτέρως νομίζω...

@narita

α όχι ζήλειες, όχι ζήλειες...
κερνάω εγώ χαμόγελα!
;)

Ανώνυμος είπε...

το είπε ο ναυαγός :-)

special kind of ppl eh?

Ανώνυμος είπε...

Loipon,to keimeno me tis 5 lekseis einai dwro gia sena,den tha to ekana an den to zhtouses esu kai epeidh eixa mia istorioula hdh sto mualo mou.Se euxaristw therma gia thn prosklhsh.Diabase to ai afhse comment please!Jangel edw,mou thn dinei o blogger,to exw pei?

Αλητισσα είπε...

Ρομαντικο...
Μου αρεσε η προκληση..
Συντομα θα τα πουμε..
Φιλια..

Lifer είπε...

ωραία η ιστορία σου..
συγκρατημένα μελαγχολική και παράδοξα αισιόδοξη

unlearn... είπε...

Ωραία το είπες lifer!
Πολύ μ'άρεσε...