η M ε γ α λ ύ τ ε ρ η Σ ο φ ί α Κ ρ ύ β ε τ α ι Σ τ η ν Α π λ ό τ η τ α Κ α ι Τ η ν Φ υ σ ι κ ό τ η τ α Τ ω ν Π ρ α γ μ ά τ ω ν . Δ ε ν Τ η ν Δ ι α κ ρ ί ν ο υ μ ε , Α κ ρ ι β ώ ς Ε π ε ι δ ή Ο λ α Ε ί ν α ι Τ ό σ ο Α π λ ά Κ α ι Φ υ σ ι κ ά .


01 Φεβρουαρίου 2007

Τελικά?


Τελικά...αμα θέλουμε μπορούμε να επεμβαίνουμε στα όνειρα μας?

Και είναι σωστό να επεμβαίνουμε στα όνειρα μας ή όχι?

Γιατί όχι όμως...αμα είναι ενα επαναλαμβανόμενο όνειρο που δεν μας είναι και ευχάριστο, ίσως είναι και ένας τρόπος να αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας.Πρώτα στο υποσυνείδητο και μετά στο συνειδητό.Θέλει δουλειά όμως, εσωτερική.Καλό είναι γενικώς να δουλεύουμε που και που με τον εαυτό μας...Να ενισχύουμε το είναι και τα πιστεύω μας και να παλεύουμε με το εγώ μας.Αμε.


Και τελικά σκέφτομαι και προβληματίζομαι....Τι νόημα έχει να σχεδιάζω και να ονειρεύομαι το μέλλον μου?Τι νόημα έχει να χτίζω πάνω σε κάτι που καταστρέφεται και γιατί να θέλω να κάνω παιδιά και να τα φέρω σε αυτό τον κόσμο?Όταν το περιβάλλον πάει κατα διαόλου, όταν οι πάγοι λιώνουν τρεις φορές πιο γρήγορα από οτι λιώναν την δεκαετία του '80, όταν η θερμοκρασία στη γη ανεβαίνει ολο και πιο γρήγορα, όταν βγαίνω έξω και αντί να ξεπαγιάζω και να χαζοχαίρομαι με τα χιόνια, όπως θα ήταν φυσιολογικό για αυτή την εποχή, περπατάω λιγάκι και σκάω και σκέφτομαι οτι μαλακία έκανα που φόρεσα πουλόβερ χειμωνιάτικα!Όταν βλέπω οτι έρχονται τα πάνω κάτω και διαβάζω κάθε μέρα για μια νέα καταστροφή γατί να θέλω μετά να κάνω οικογένεια και παιδιά και να τα φέρω σε αυτό τον κόσμο?Και τελικά για πόσο ακόμα θα υπάρχει αυτός ο κόσμος?Μπορούμε να το ξέρουμε ή κανείς δεν ξέρει ή δε λέει την αλήθεια?Είναι όλα τοσό σοβαρά ή μήπως υπερβάλουμε λιγάκι?

Και εγώ τι να κάνω?Και τι μπορώ να κάνω?


Και τελικά αποφασίζω να βγω εξω και να κάνω μια βόλτα στο τώρα και να αφήσω τα αν και τα τελικά.Παω μια βόλτα στο σούρουπο, γιατί τελικά το σούρουπο και η ανατολή είναι οι πιο όμορφες και οι αγαπημένες μου στιγμές μιας ημέρας.

Και έτσι λεω να παω να συνεχίσω τα όνειρα μου.Να ξαπλώσω να κλείσω τα μάτια και να χαθώ στα όνειρα μου....να αρχίσω να τρέχω και να τραγουδάω στα όνειρα μου, να ταξιδεύω στα όνειρα μου, να ερωτεύομαι στα όνειρα μου και σιγα σιγα να μεταφέρω τη ζωή μου στα όνειρα μου.....κι έτσι θα ησυχάσω.

3 σχόλια:

nyctolouloudo είπε...

δεν ξέρω πιο θα είναι το μέλλον μας, ούτε και πια στιγμή θα χωθούμε ξανά στις σπηλιές αλλά άμα σταματήσουμε τα όνειρα και τις προσπάθειές μας θα καταστραφούμε.
καλό μήνα.

Ανώνυμος είπε...

το ότι θα καταστραφούμε μάλλον είναι σίγουρο, το θέμα είναι πόσο θα εκτιμήσουμε και κατά ποιόν τρόπο αυτό που υπάρχει τώρα....μπορεί να το κοιτάμε και να εμπνευστούμε, μπορεί να το κάνουμε ρημαδιό

και τα 2 μάλλον κάνουμε

unlearn... είπε...

Τρομάζω όταν σκέφτομαι πόσο μεγάλο είναι όλο αυτό ώρες ώρες και πόσο ανεξέλεγκτο.
Έμεις που είμαστε?Εκεί που μας βάλανε φυσικά.Στα κουτάκια μας, μπροστά απο ένα μικρότερο κουτί να κουνάμε το κεφάλι μας σφίγγοντας τα χείλια....

Καλό μήνα λοιπόν!