η M ε γ α λ ύ τ ε ρ η Σ ο φ ί α Κ ρ ύ β ε τ α ι Σ τ η ν Α π λ ό τ η τ α Κ α ι Τ η ν Φ υ σ ι κ ό τ η τ α Τ ω ν Π ρ α γ μ ά τ ω ν . Δ ε ν Τ η ν Δ ι α κ ρ ί ν ο υ μ ε , Α κ ρ ι β ώ ς Ε π ε ι δ ή Ο λ α Ε ί ν α ι Τ ό σ ο Α π λ ά Κ α ι Φ υ σ ι κ ά .


30 Μαΐου 2007

Δαμάζοντας τα κύματα...




Με αφορμή το ποστ της Δεσποσύνης θυμήθηκα μια απο τις τρανές θαλασσινές μου περιπέτειες...

Έχω λοιπόν κάτι φίλους που είναι πορωμένοι με την ιστιοπλοϊα και τη θάλασσα.Εγώ την λατρεύω τη θάλασσα και τα πάμε πολύ καλά, αλλά βασική προϋπόθεση είναι να έχουμε άμεση επαφή και όχι να βρίσκομαι μέσα σε κάτι που κινήται πάνω της....Με λίγα λόγια έχω βαρεθεί να με πρήζουν κάθε φορά να πάω μαζί τους στις ωραίες βόλτες που οργανώνουν και να προσπαθούν να με πείσουν οτι είναι ψυχολογικό το ότι ζαλίζομαι πάνω σε ότι κινήται και οτι θα το ξεπεράσω μετά τις πρώτες μέρες!!!
Εγώ επειδή δεν είμαι τόσο αρνητικό άτομο και επειδή όσο μεγαλώνω μειώνεται αυτό το φαινόμενο ναυτίας, είπα να δοκιμάσω.
Εντάξει, την πρώτη φορά όλα πήγαν καλά.Ήταν πριν μερικά χρόνια και είχαμε πάει μια ωραία βόλτα μέχρι τον Πόρο και την είχαμε περάσει πραγματικά φίνα.Με είχαν αφήσει να οδηγήσω κι όλας το σκάφος και την είχα καταβρεί.
Ετσι λοιπόν αφού η πρώτη προσπάθεια είχε πάει τόσο καλά και όντας σίγουρη οτι το χω πλεον και ξεπέρασα τα προβλήματα μου είπα να ξανασαλπάρω.
Πριν ένα χρόνο τέτοια εποχή λοιπόν, μαζευτήκαμε τρελοπαρεάκι και οργανώσαμε εκδρομή για Τζια.Δεν είχα πάει κι όλας και γούσταρα πολύ.

Παρασκευή βράδυ.Με περιμέναν όλοι στη μαρίνα του Αλίμου γιατί εγώ δούλευα σερβίροντας σε μια δεξίωση και θα πήγαινα μόλις τελείωνα για να κοιμηθούμε στο σκάφος και να ξεκινήσουμε κατευθείαν νωρίς το πρωί.
Εγώ φυσικά όλο το βράδυ στη δεξίωση κατέβαζα κρασάκια και το μόνο που είχα φάει ήταν κάτι σαντουιτσάκια και φρουτάκια.Κατά τις τρεις λοιπόν που έφτασα στον Άλιμο ήμουν νηστική και μες την τρελή χαρά...λαλαλαααα...!!!
Την έπεσα για ύπνο μιας και οι άλλοι δεν είχαν την όρεξη μου, αφού πήγα και τους ξύπνησα βεβαίως βεβαίως, και πριν προλάβω να κοιμηθώ καλά καλά ξύπνησα απο βήματα πάνω απο το κεφάλι μου και απο κουνήματα μιας και κάποιος είχε βάλει μπροστά τη μηχανή και ετοιμαζόταν να ξεκινήσει.
Η ώρα 5:30 και ο καυλομένος ο Α. που δεν κρατιόταν είχε ξυπνήσει και ξεκινούσε μόνος του!Η ιδέα βέβαια του να ξυπνήσουμε όλοι εμείς οι αργόσχολοι και να βρισκόμαστε καταμεσής του Σαρωνικού δεν ήταν και άσχημη.....αλλά!Και εδώ αρχίζουν όλα....Εγώ αφού ξύπνησα δεν με ξανα έπερνε ο ύπνος, κι ας είχα κοιμηθεί μόνο δύο ωρίτσες.Συν τοις άλλοις το ότι ήμουν οριζόντια στην κουκέτα μου και κουνιόμουνα δε βοηθούσε και πολύ την κατάσταση.Αποφάσισα να σηκωθώ λοιπόν και να βγω έξω να με χτυπήσει το αεράκι.
Ο καιρός δεν ήταν άσχημος...είχε μια πρωινή συννεφιά αλλά ήταν δροσιστική και ωραία.Το θέμα ήταν οτι είχε και μια πρωινή φουσκοθαλασσιά που είναι ότι χειρότερο!
Δεν είχε περάσει αρκετή ώρα λοιπόν που είχαμε αφήσει το λιμάνι και ήδη αυτό το ανεβοκατεύασμα είχε αρχίσει να με πειράζει...Ύπουλη η φουσκοθαλασσιά...το χειρότερο, το χειρότερο λέμε!
Μπορεί να είχε περάσει και κανα μισάωρο που είχαμε ξεκινήσει, ίσως και ώρα δε θυμάμαι, κι εγώ άρχισα να αδειάζω το στομάχι μου.Γεννημένη θαλασσόλυκος,αμέ!
Τέλοσπάντων, μέχρι να φτάσουμε στο Σούνιο θα είχε περάσει κανα τρίωρο, που εμένα μου φαινόταν δεκάωρο, και εν τω μεταξύ είχα βγάλει τα σωθικά μου.Φτάνοντας στο Σούνιο λοιπόν είπαμε να σταματήσουμε σε έναν κολπίσκο μέχρι να ηρεμήσω και μετά θα συνεχίζαμε.Αλλά αφού ήταν φουσκοθαλασσιά ούτε ο κολπίσκος δε μας έσωζε απο το γλυκό κούνημα της θάλασσας και εγώ είχα φτάσει σε ένα σημείο να λέω οτι θα πεθάνω αν δεν πατήσω στέρεο έδαφος σύντομα (υπερβολική όπως πάντα αλλά έτσι ένιωθα!).Παρά τα παρακάλια της παρέας και τις χίλιες δυό τρομέρες προτάσεις που είχε ο καθένας για την αντιμετώπιση του προβλήματος μου, εγώ ανένδοτη επέμενα να με βγάλουν στη στεριά και να συνεχίσουν χωρίς εμένα.Στεναχωριόμουν βέβαια, αλλά δεν προλάβαινα και πολύ να το σκεφτώ εκείνη τη στιγμή μιας και ένιωθα άρρωστη και το να βγω στην ξηρά ήταν πλέον θέμα ζωτικής σημασίας!
Με τα πολλά λοιπόν ο Μ. και ο Π. κατεβάσαν το μικρό φουσκωτό και αφού κατάφεραν να βάλουν μπροστά τη μηχανή, με βάλαν κι εμένα μέσα και με βγάλαν στην ξηρά.Όλε!

Αφού κάτσαμε λιγάκι στην παραλία που είχαμε βγει μέχρι να συνέλθω κάπως, επέστρεψαν οι άλλοι στο σκάφος για να συνεχίσουνε κι εγώ άρχισα να ανηφορίζω προς το ναο του Ποσειδώνα.
Η μέρα εν τω μεταξύ είχε αρχίσει να γίνεται όλο και καλύτερη και ο ήλιος έλαμπε πλεόν στον ουρανό.
Όταν έφτασα πάνω είδα οτι μόλις είχε φύγει ένα ΚΤΕΛ και το επόμενο ήταν μετά απο μισή ώρα.Βέβαια επειδή ακόμη όλα γυρνάγανε και κουνιόντουσαν, μαζί και το
στομάχι μου, σκέφτηκα οτι το ΚΤΕΛ δεν θα ήταν και ότι καλύτερο για την περίπτωση μου...
Έτσι λοιπόν έκατσα στα σκαλάκια στον ήλιο μέχρι να μειωθεί το κούνημα στο κεφάλι μου και να μπορέσω κάπως να σκεφτώ.
Τελικά με μια αναλαμπή αποφάσισα να πάρω τηλέφωνο τον αδερφό μου να έρθει να με μαζέψει με τη μηχανή, που δεν υπάρχει περίπτωση να ζαλιστώ, και να με πάει σπίτι του μιας και μένει έξω απο την Αθήνα και θα έπερνε λιγότερη ώρα απο το να φτάσω μέχρι το κέντρο.
Ως δια μαγείας σήκωσε το τηλέφωνο, αν και Σάββατο 9 η ώρα το πρωί, και μου είπε μες τον ύπνο του ότι είναι κάπου στο κέντρο αλλά οτι θα έρθει και να περιμένω καμιά ωρίτσα.
Πήγα λοιπόν κι εγώ και την άραξα στα βραχάκια απέναντι απο τον ναό και χάζευα το πέλαγος να απλώνεται απο κάτω μου....Πανέμορφα ήταν.Μια ηρεμία, μια γαλήνη και σταματημένος ο χρόνος μπροστά στο μεγαλείο της φύσης.Μ’αρέσει το Σούνιο, έχει ωραία ενέργεια ο τόπος εκεί πέραΈτσι όπως είχα και ελλειπή επαφή με την πραγματικότητα μετά απο ανύπαρκτο σχεδόν ύπνο και την πρωινή ταλαιπωρία, ήταν ακόμα καλύτερα όλα.Σαν ψευδαίσθηση...λαλαλααα....!
Καθόμουν και παρακολουθούσα τα καραβάκια να βολτάρουν και τους φίλους μου να απομακρύνονται προς τη Τζιά.Φυσικά η θάλασσα πλέον είχε ηρεμίσει και ήταν λάδι!Ένα όνειρο!

Τελικά ήρθε κι ο αδερφός και κάτσαμε κατευθείαν στο φοβερό πανάκριβο τουριστο-καφέ που είναι πριν την είσοδο στο ναο, γιατί μου εκμυστηρεύθηκε οτι είχε κοιμηθεί ελάχιστα και απο θαύμα άκουσε το τηλέφωνο και με το ζόρι κρατούσε ανοιχτά τα μάτια για να οδηγήσει μέχρι το Σούνιο.Εμένα απο την άλλη δεν μου είχαν απομείνει καθόλου δυνάμεις και η γη συνέχιζε να κουνιέται.Έτσι έφαγα κάτι φρουτάκια με πολύ αργούς ρυθμούς για να ανακτήσω κάπως τις δυνάμεις μου και ο αδερφός χτύπησε έναν υπέρδιπλο εσπρέσο και μετά απο αρκετή ώρα σηκωθήκαμε να πάμε προς το σπίτι του.

Όλη την υπόλοιπη ημέρα ήμουν σαν άρρωστη και κουνούσε για κανά διήμερο ακόμα....Εκτός αυτού δεν πήγα ποτέ στη Τζια και όποιος
με έβλεπε μου έλεγε ”που’σαι ρε θαλασσόλυκε!” και μετά ξεκαρδίζονταν στα γέλια....



20 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Hej hej!!! :)

Θαλασσόλυκος σωστός βλέπω, ε; ;)

Εγώ πάλι τέτοια προβλήματα δεν έχω, αλλά από την άλλη ούτε και σε ιστιοφόρο δεν έχω ανέβει ποτέ μου. Βλέπεις οι φίλοι μου με την αφραγκία που τους δέρνει, ούτε σκουτεράκι να νοικιάσουν δε μπορούν, όχι να έχουν σκάφος! :P

Χμ, θάλασσες, νησιά, παραλίες. Έχω τρία χρόνια να πάω διακοπές, και ούτε φέτος προβλέπεται με τα τρεξίματα που θα έχω πάνω! Θα τη βγάλω να κάνω βόλτες στα δάση γύρω από το Ελσίνκι μάλλον! Άτεμη κενωνία...

Άντε, ευκαιρία είναι να σε φέρει ο δρόμος από την Τζια φέτος, ε;

Καλή σου μέραααα!!! :)

unlearn... είπε...

Γιούχου!

Καλά κι εμείς αν δεν είχαμε έναν απο αυτούς να δουλεύει για τους πλούσιους σκαφο-ιδιοκτήτες και να είναι μες τα κόλπα μη νομίζεις οτι θα τα καταφέρναμε ποτέ να κάνουμε τις βόλτες μας (βόλτες τους δηλαδή...χμ)

Τρια χρόνια να πας διακοπές?!!?!!!
Καλά και πως αντέχεις??
Εγώ αν δεν πάρω τη δόση μου κάθε χρόνο δεν μπορώ...και ήδη το έχω αργήσει...λαλαλαααα...!

Ωραία και τα δάση του Ελσίνκι βρε παιδί μου δε λέω....αλλά θαλασσίτσα μωρέ! (και σωστή θαλασσίτσα, όχι την ξενέρωτη τη βόρεια...)

Τζια...για να δούμε, κάποια στιγμή με το πλοίο της γραμμής!!

;)

Ανώνυμος είπε...

Κοίταξε, δεν είχα χρήματα για διακοπές τα τελευταία καλοκαίρια, και ήμουν αναγκαστικά καρφωμένος σπίτι. Οπότε δεν ήταν ζήτημα επιλογής...

Τη δύσμοιρη τη Φινλανδή τη φίλη μου, την κουβαλάω τα τέσσερα τελευταία καλοκαίρια στην Ελλάδα, και από αυτά τα τρία τελευταία δεν πάμε πουθενά! Απορώ πως με ανέχεται ακόμα... :P

Μοιράζοντας φυλλάδια στην Ελλάδα και καθαρίζοντας πιάτα στο Ελσίνκι δε βγαίνουν διακοπές σε νησιά! Μάλλον πρέπει να το ρίξω στις υπερωρίες! ;)

Άντε, από ότι βλέπω φεύγω εγώ, έρχεσαι εσύ...Με βάρδιες την πήραμε τη χώρα! :)

unlearn... είπε...

Η αλήθεια είναι οτι όλο και ακριβαίνει η κατάσταση...αλλά εγώ έστω και με ένα κομμάτι ψωμί και σε μια βραχονησίδα είμαι καλυμμένη...χεχεχε!

Απορώ κι εγώ με τη φίλη σου!Απαπαπαπα...

Με βάρδιες κανονικά!χεχεχε ;)

iro* είπε...

Ποσο πολυ σε νιωθω να 'ξερες!!!
Ωραια η Τζια παντως, την επομενη φορα κοιτα να πιεις λιγοτερο!!! :p
***

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

μετρώ τα κύματα...

Unknown είπε...

Ωραία η ιστορία, να φανταστείς κατάφερες να με ανακατέψεις στο καίριο σημείο, μετά βέβαια κάνει κοιλιά στην καφετέρια, αλλά οκ..μας πήγες και σούνιο..αλ αλ αλαλαλ (ναι είμαι ανάποδος άνθρωπος..)

2Σx2 είπε...

Καλησπέρα καπετάνισσα!

Έγω έχω παθολογικό έρωτα με τη θάλασσα αλλά αυτά τα κουνήματα πάνω σε καϊκια και βαρκούλες δεν τα πολυθέλω. Κάποτε πριν χρόνια είχαμε πάρει ένα τουριστικό καραβάκι στη Νότια Κρήτη για να χαζέψουμε το απέραντο γαλάζιο και τη μαγεία της θάλασσας και τις υπέροχες ακρογυαλιές αλλά το μόνο που μου έμεινε είνια που έψαχνα το συκώτι μου στο κατάστρωμα και το κεφάλι μου που πήγαινε σαν εκκρεμές στην κουπαστή!!!!

Εντάξει, μετά κατεβήκαμε και περάσαμε λαλαλαλα.

Που θα μου πάει όμως, θα τα δαμάσω τα κύματα μια μέρα - πωπω, έχει και την "Καταιγίδα" στο Star! :)

unlearn... είπε...

iroooo*...αχ και να'ταν το ποτό...δεν ήταν όμως...σε οτιδήποτε κουνιέται εγώ ζαλίζομαι...ασε ασε ζω ένα δράμα! :Ρ

* * *

σπύρος...κι εγώ...απο την ξηρά!χουχουχου...!

* * *

ναριτάκο ουουου....υουουο οκάτιραν

* * *

2σχ2...βρε ο καπετάνιος!Τι σύμπτωση!(χεχε) Δικός μου είσαι εσύ βλέπω...Νότια Κρήτη...απαπαπαααα...είχα βγάλει κι εκεί τα σωθικά μου επι εξαώρου καθώς το άμοιρο καϊκάκι προσπαθούσε να προσεγγίσει τις ακτές της Κρήτης...

Αχ αν καταφέρεις να τα δαμάσεις πες μου κι εμένα το μυστικό!

Little A είπε...

Σαν να μου φαίνεται πως άρχισα κ εγώ να κουνιέμαι!
:PPPP
Εύχομαι την επόμενη φορά να είναι καλύτερα!

Desposini Savio είπε...

!!! ο Σεβαχ ο θαλασσινός ο ίδιος είσαι.
Πουλάκι μου ζόρικο το ταξίδι στη Τζιά, αλλά και στο Σούνιο απίθανα έτσι; :)))

Πέρα από τη πλάκα... ήρωας και ο αδερφός, που τη πάλεψε να έρθει πρωινιάτικα!...αλλά μια σε έχουμε!

δις ιζ Unlearn δε ουάν εντ όνλι

Ανώνυμος είπε...

λαλαλαλα,
σαράντα κύματα,
κοίτα,
και εγώ λέω ότι μου αρέσουν τα βουνά,
αλλά ξέρεις πόσες φορές ξέρασα,
περνώντας τις άπειρες στροφές την καστανιά?
κάτι ανάλογο δεν είναι?

μετρούσα τις στροφές,
γύρω στις 120 έχει,
αλλά τώρα να μετράς κύματα,
δε λέει

αχ ζαλίστηκα
γκρεμίστηκα

buenos dias!!!

Tf είπε...

hello unlearn. Φαντάζομαι ξέρεις (είδα το ποστ της περασμένης Παρασκευής) αλλά εγώ ενημερώνω από blog σε blog. Aύριο, 1 Ιουνίου, είναι η μέρα αφιερωμένη στην Αμαλία Καλυβίνου από τους Έλληνες bloggers. Πληροφορίες για τη δράση μας εδώ κι εδώ. Η λίστα των λινκς εδώ. Επίσης στο #Amalia στο irc (GRnet). Thnx :)

2Σx2 είπε...

Σχετικά με την κινητοποίηση της Παρασκευής για την Αμαλία, σας ενημερώνουμε ότι:

α) Την Παρασκευή 1η Ιουνίου, όλοι οι bloggers θα ανεβάσουμε ένα post με τον κοινό τίτλο "Για την Αμαλία".
β) Το τελικό κείμενο που θα αποσταλλεί με e-mail σε υπουργεία, αρμόδιους φορείς, κλπ έχει ήδη αναρτηθεί και όποιος θέλει μπορεί να το αντιγράψει και να το δημοσιεύσει (όχι πρίν την Παρασκευή). Επίσης θα βρείτε λίστες με links, μεταφρασμένα κείμενα και δελτία τύπου.
γ) Έχει ανοίξει ένα προσωρινό blog για την τελική φάση του συντονισμού της όλης προσπάθειας, με τίτλο Για την Αμαλία. Όσοι θέλετε να συνεισφέρετε ώστε να δικαιωθεί κάποτε ο αγώνας της Αμαλίας, μπορείτε να ενημερωθείτε από εκεί για όλες τις λεπτομέρειες της συλλογικής αυτής δράσης. Δηλώστε συμμετοχή για να γίνετε contributors και ενημερώστε όσους μπορείτε.

Σας ευχαριστούμε.

Spitogata είπε...

Αχ, ότι και να σου πω δεν ξέρεις τι χάνεις.

Εγώ επειδή λεφτά για σκάφος δεν έχω...έκανα κουμπάρο καπετάνιο...
Τα ταξίδια που έχουμε κάνει με διαφόρων τύπων ιστιοπλοικά είναι αναρίθμητα. Κορυφαίο όλων οι δέκα ημέρες που μας πήρε να φέρουμε ένα σκάφος του κουτιού από την Νίκαια (της Γαλλίας) έως το Φάληρο.
Στάσεις σε Κορσική, Ιταλία, Σικελία και για εμάς το σκάφος ξενοδοχείο και εστιατόριο μαζί.
Κάποια στιγμή μεταξύ Ιταλίας και Ελλάδας μείναμε για ώρες, χωρίς να βλέπουμε στεριά.
Μόνο ουρανό και θάλασσα. Βουτιές στα 2.350 μέτρα βάθος ...
και η μέρα να ορίζεται μόνο από την ανατολ΄'η και την δύση.
Δεν λέω ότι είμαι θαλασσόλυκος, αλλά λατρέυω αυτά τα ταξίδια. Γίνεσαι ένα με την θάλασσα.

Όταν κουνάει...υπομονή και δραμαμίνη...

Ότι και να γράφω...ξέρω...
εσύ προτιμάς την στεριά και να μας κουνάς το μαντήλι όταν μας βλέπεις στην θάλασσα! Αν θα μας βλέπεις καν...

Siddhartha είπε...

Είναι απίθανη η ιστιοπλοϊα. Δεν έχω κάνει μαθήματα, αλλά τα ταξίδια στη θάλασσα πάντα με γοήτευαν. Αυτό το Σούνιο όμως δε παίζεται, ούτε και οι τιμές της καφετέριας. Άσε, και τα γκαρσόνια είναι με κάτι μούτρα, anyway...

Λαλαλαλαλαλαλα για να είμαι και μέσα στο κλίμα.

unlearn... είπε...

μικρό άλφα...κι εγώ εύχομαι να υπάρξει επόμενη φορά...αν ξεπεράσω ποτέ την τραυματική εμπειρία της τελευταίας φοράς...χεχεχε ;)

* * *

Δεσποσύνη ουουου!!! Ο αδερφός ήρωας πραγματικά.Είχαμε ρίξει κάτι γέλοια όμως εκίνη τη μέρα, παρά την κατάσταση μας το είχαμε διασκεδάσει πολύ.Αχ αυτά είναι...

Σούνιο ναι απίθανα! :) φιλιααααα!!!

* * *

τρολίδιο...λαλαλααααα!!
Αχ ευτυχώς έχω μάθει να την παλεύω στις βουνήσιες στροφές γιατί αλλιώς ζήτω που καήκαμε!Βέβαια πρέπει να κάθομαι ήσυχη και να κοιτάω μπροστά αλλιώς δεν παίζει.Μικρή δεν την πάλευα σε κανένα κινούμενο...ασε ασε

Buenos dias!

* * *

αγαπητοί tf και 2σχ2 είμαι ενημερωμένη αλλά σας ευχαριστώ κι εσας για την ενημέρωση :)

* * *

σπιτόγατα...αχ ασε κι εγώ έχω τον κολλητό τον καπετάνιο που κάνει αυτά που περιγράφεις και δεν μπορώ να τον εκμεταλευτώ γαμώτο!!!
Και μ'αρέσει πολύ αυτή η φάση με τα ιστιοπλοϊκά αλλά μετά απο αυτή την εμπειρία έχω τρομοκρατηθεί πλέον...
Άσε και ο άλλος διέσχισε Ατλαντικό με ένα σκάφος και μετά Καραϊβική και ζήλευα...αλλά δεν είμαι εγώ για τέτοια...αρρωσταίνω λέμε...απαπαπα!!

* * *

dr.sidd...αξίζει πραγματικά η ιστιοπλοϊα...αν το αντέχει το στομάχι σου και το πορτοφόλι σου βεβαίως βεβαίως (στην περίπτωση που δεν έχεις φίλους να εκμεταλλευτείς χεχεχε)

Άσε ναι αυτή η καφετέρια είναι να την πάρεις και να την ρίξεις απο το γκρεμό!...όπως και οι υπόλοιπες σε ανάλογα τουριστικά μέρη.\

Λαλαλαλααααα!!!!

CrazyCow είπε...

Που’σαι ρε θαλασσόλυκε;!;!;!;! (πολύ αστείο κ πρωτότυπο βλάκα CrazyCow!!) :P

Ε μα είσαι κι εσύ περίπτωση... πάλι καλά που σ' αγαπάνε οι φίλοι σου και δε σε ρίξαν στη θάλασσα! :P

Το Σούνιο κορυφή όμως ε;;; Μεταφορικά κ κυριολεκτικά! (η κρίση βλακείας μου συνεχίζεται!!)

λαλαλααααα!!!!

patsiouri είπε...

Α πα πα, τί να σχολιάσω κι εγώ που φοβάμαι τη θάλασσα περισσότερο από το aids!!!!!

Πρίν λίγο τσακωνόμουν με τους επισκέπτες μου άν ο καλύτερος θάνατος είναι καράβι ή αεροπλάνο...ΜΑ ΟΛΟΙ, ΟΛΟΙ να ψηφίσουν καράβι???

Εγώ μόνο που μπαίνω νομίζω πως έρχονται οι τελευταίες μου στιγμές ενώ το plane το λατρεύω! Αν και τα εντός Ελλάδας έχουν πάει ίσαμε τον καφέ στο Σούνιο, παλιοζωή...

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα, καλό μήνα θαλασσόλυκε!

:)

φοβερό...