Ο καιρός είναι συννεφιασμένος, μουντός, ουδέτερος.
Κοιτάζω έξω απο το παράθυρο αφηρημένη.Ξαφνικά κάτι βλέπω στον αέρα.Μια σαπουνόφουσκα!Μα είναι αλήθεια μια σαπουνόφουσκα.
Είναι τόσο όμορφες τελικά αυτές οι στιγμές.Σα να έχει σταματήσει ο χρόνος.Και αργότερα θα είναι σαν αυτή η μέρα να μην υπήρξε ποτέ.
Κι άλλη σαπουνόφουσκα.
Απο το ανοιχτό μου παράθυρο ακούγονται οι φωνές των παιδιών που παίζουν στον κήπο.
Ακούγονται και οι φωνές των πουλιών που παίζουν στα δέντρα.
Η φωνή μέσα μου παίζει κι αυτή.Αλλά δεν ξέρω τι παιχνίδι παίζει...δε μου λέει.
Εδώ και λίγη ώρα ακούγονται κάτι περίεργοι θόρυβοι απο το δίπλα διαμέρισμα.Κολλάω το αυτί μου στον τοίχο.
Και ο χρόνος συνεχίζει να είναι σταματημένος.
Για λίγο κάθομαι απέναντι και παρατηρώ τον εαυτό μου.Είναι σα να παίζω σε ταινία.Σα να μην υπάρχει ο τοίχος μπροστά και να κάθομαι εγώ εκεί και να παρατηρώ και τα δύο διαμερίσματα ταυτόχρονα.Στο ένα ένα ζευγάρι, κάτι φτιάχνουν στο σπίτι, μιλάνε, έχουν και την τηλεόραση ανοιχτή να παίζει.Στο άλλο είμαι εγώ με κολλημένο το αυτί στον τοίχο, αφηρημένη τρώγοντας καρύδια και ακούγοντας τις φωνές των παιδιών απο κάτω.
Μόνη.Επειδή το διάλεξα, ή επειδή έτσι λέω στον εαυτό μου για να τον ξεγελάσω.
Στην επόμενη σκηνή τι θα γίνει άραγε?
Είναι τόσο όμορφες τελικά αυτές οι στιγμές.Σα να έχει σταματήσει ο χρόνος.Και αργότερα θα είναι σαν αυτή η μέρα να μην υπήρξε ποτέ.
Κι άλλη σαπουνόφουσκα.
Απο το ανοιχτό μου παράθυρο ακούγονται οι φωνές των παιδιών που παίζουν στον κήπο.
Ακούγονται και οι φωνές των πουλιών που παίζουν στα δέντρα.
Η φωνή μέσα μου παίζει κι αυτή.Αλλά δεν ξέρω τι παιχνίδι παίζει...δε μου λέει.
Εδώ και λίγη ώρα ακούγονται κάτι περίεργοι θόρυβοι απο το δίπλα διαμέρισμα.Κολλάω το αυτί μου στον τοίχο.
Και ο χρόνος συνεχίζει να είναι σταματημένος.
Για λίγο κάθομαι απέναντι και παρατηρώ τον εαυτό μου.Είναι σα να παίζω σε ταινία.Σα να μην υπάρχει ο τοίχος μπροστά και να κάθομαι εγώ εκεί και να παρατηρώ και τα δύο διαμερίσματα ταυτόχρονα.Στο ένα ένα ζευγάρι, κάτι φτιάχνουν στο σπίτι, μιλάνε, έχουν και την τηλεόραση ανοιχτή να παίζει.Στο άλλο είμαι εγώ με κολλημένο το αυτί στον τοίχο, αφηρημένη τρώγοντας καρύδια και ακούγοντας τις φωνές των παιδιών απο κάτω.
Μόνη.Επειδή το διάλεξα, ή επειδή έτσι λέω στον εαυτό μου για να τον ξεγελάσω.
Στην επόμενη σκηνή τι θα γίνει άραγε?
17 σχόλια:
Μια φουσκάλα τρύπωσε μέσα... Να τη, τη βλέπω... Κάθισε πάνω στη μύτη σου... φέρνεις το βλέμα σου στο κέντρο... αληθωρίζεις... χαχα πλάκα έχεις...
Μη φοβάσαι να την πιάσεις, μούτρο... δε σκάει... ;)
φιλιά...
από ταινίες ένα σωρό
σε θυμήθηκα σε τουρ καστοριά-φλώρινα σήμερα χθες :)
από άλλη ταινία κι αυτό
Την έπιασα τρελοαγελαδόνι μου και δεν έσπασε.Την έχω ακουμπήσει δίπλα μου και της τραγουδάω...λαλαλααααα!!!
* * *
Όμορφες εικόνες με γέμισες τρολίδιο...τι μου θύμησες τώρα...όμορφες στιγμές σαν ταινία περνάνε μπροστά απο τα μάτια μου.
Τα φιλιά μου στην βόρεια Ελλάδα!!Λαλαλαααα...!
Οση ώρα το διάβαζα το έβλεπα κιόλας. Τελείως κινηματογραφικά. Μου άρεσε πολύ.
εσύ έχεις γεμίσει μπουρμπουλήθρες την Αττική; Δεν είσαι μόνη σου, εντάξει;
Μάλιστα...Τουλάχιστον η ταινία που παίζεις εσύ είναι ρομαντική κομεντί!
Έχεις δίκιο. Καληνύχτα!
χλωροφύλλη ουουου...!!Κι εμένα κι εμένα μου άρεσε λαλαλααα...!!!
* * *
σπύρο...έφτασαν μέχρι την Αττική?Τι λες...λοίπον σπύρο, πιάσε μια και μπες μέσα.Το ταξίδι αρχινά!
* * *
demonia...ρομαντική κομεντί ε?Δεν το είχα σκεφτεί να δεις...Ίσως να είναι και παραμύθι όμως ε, τι λες?
* * *
i döda...Τι έγινε???Που είσαι???Που είναι το όνειρο μου καλέ που ήταν τόσο όμορφο?Ξύπνησα στα αλήθεια?Σε τι απ'όλα έχω δίκιο??
Μα μια εκδρομή πήγα και μέχρι να γυρίσω πρόλαβες να τα σβήσεις όλα και να αυτοκαταστραφείς κι όλας???
Τι έγινε παιδάκι μου με τρομάζεις!
A, no worries unlearn, το έχεις δίκιο δεν ήταν για 'σενα, αλλά για το αμέσως παραπάνω σχόλιο που μας την είπε...
Ποιός μας την είπε καλέ?
Μα γιατί έσβησες και την επόμενη σκηνή?Τι είναι όλα αυτά τα σβησμένα??
Και το μπλογκ σου γιατί αυτοκαταστράφηκε???
(έχω απορίες όμως δεν μπορείς να πεις...)
Ναι, ναι, όλο απορίες indeed! Δεν πειράζει, όσο ρωτάς τόσο μαθαίνεις ;)
Τα σβησμένα είναι η σκηνή. Την εκτέλεσα με συνοπτικές διαδικασίες για να μην έχουν να λένε ότι το κάναμε "you've got mail" ή "pretty woman" το blog σου, μερικοί "Ποιοτικοί"! Σόρρυ για το message polution πάντως...
To blog αυτοκαταστράφηκε γιατί μέρες τώρα μου τη βάρεσε η όλη κατάσταση. Απλά σήμερα τα πήρα κανονικά και έλαβα την τελική απόφαση για την αυτοχειρία. :P
Ελπίζω να πέρασες όμορφα στην εκδρομή! :)
Και απο πότε μας νοιάζει τι λένε οι άλλοι δηλάδη??
Να περνά ο καιρός, έτσι ή αλλιώς! επιλογές συνειδητές και τα καρύδια καλύτερα απ'ο άλλου είδους σκορπίσματα!
καλησπέρα
Δημοσίευση σχολίου