spining round...

Και έτσι περνάνε οι μέρες και εσύ μένεις στη σκέψη....και όλο λες, αύριο θα το κάνω, αύριο θα το κάνω.Και όταν το αύριο γίνεται σήμερα, όλο κάτι γίνεται τελευταία στιγμή και ξαναγίνεται αύριο.Και όταν το σκέφτεσαι μετά σου φαίνεται χαζό και πανευκολάκι και λες πφ καλά αύριο αυτό κι αυτό και θα τελειώσει η ιστορία και στην τελική δεν έγινε και τίποτα.Και ουτε γάτα ούτε ζημιά.Και μετά πάλι τα ίδια και τελευταία στιγμή δε σταματάς και συνεχίζεις.Και τελικά βρίσκεσαι να το μετανιώνεις όλη τη μέρα και κάθε τόσο να μονολογείς μα τι μαλάκας είμαι σίγα το πράγμα δηλαδή.Και οχι τίποτα άλλο, αλλά ακολουθεί και το σαββατοκύριακο για να σου ροκανίζει βασανιστηκά τη σκέψη.Και τα σενάρια τρέχουν στο κεφάλι και οι ιστορίες πλάθονται και επαναπλάθονται και προσαρμόζονται στα μέτρα της ευχαρίστησης σου να σου πιπιλάνε τη σκέψη με ψεύτικες εξελίξεις.Για κάτι τόσο απλό.Και γιατί κάτι τόσο απλό να είναι τόσο δύσκολο στην τελική?Ουφ.Δεν είναι πολύ σπαστικό αυτό?Που θες να κάνεις κάτι και όταν το σκέφτεσαι και το σχεδιάζεις είναι το πιο απλό και φυσιολογικό πράγμα και κυλάει σαν ταινία στον μικρό σου εγκεφαλάκο και τη στιγμή, εκείνη τη στιγμή ακριβώς που η θεωρία πρέπει να γίνει πράξη και οι συνθήκες το επιτρέπουν, απλά γίνεται βουνό μπροστά σου και έτσι τελικά το προσπερνάς για να βρεθείς λίγο αργότερα να βλασφημάς για την ηλιθιότητα του ίδιου σου του εαυτού.Και το θέμα είναι κι όλας οτι την γνωρίζεις απο πριν αυτή την εξέλιξη, ξέρεις οτι μετά θα το μετανιώνεις όπως ξέρεις επίσης και οτι αν τελικά πετύχεις θα γεμίσεις αυτοπεποίθηση και δύναμη πολύ.Αλλά όχι....προσπερνάς.Μάλιστα.Ναι κι όμως κι όμως.There's only one way to find out.Πφ....μα είναι τόσο απλό!Την άλλη εβδομάδα λοιπόν.Ναι σίγουρα την άλλη εβδομάδα!

how do you do?

Μ'αρέσουν......οι στροφές με δύτροχο.Είτε είναι μηχανή, είτε το ποδήλατο.Λατρεύω να παίρνω φόρα, να σταθεροποιώ ταχύτητα και να παίρνω τη στροφή γέρνοντας ελαφρά.Αυτή η στιγμή είναι απλά ευτυχία!Άμα είναι δε και συνεχόμενες στροφές είναι απανωτά διαλείμματα ευτυχίας στη μονοτονία του δρόμου!

Μ'αρέσει......να περιφέρομαι σε άδειες αίθουσες εκθέσεων μοντέρνας τέχνης.Ειδικά όταν περνάς καμιά κουρτίνα και βρίσκεσαι ξαφνικά σε μια σκοτεινή αίθουσα που παίζει κάποιο βίντεο....αυτή η αίσθηση που έχεις όταν δεν ξέρεις το χώρο γύρω σου, όταν σε ξενίζει η μυρωδιά της τέχνης, όταν μπορείς να κάνεις ότι θέλεις μιας και δεν υπάρχει κανείς άλλος γύρω.Μαγεία.Σα να περνάς σε εναν άλλο κόσμο για λίγο.Σα να ζεις σε μια ταινία της φαντασίας σου.

Μ'αρέσουν......τα πακέτα.Και να στέλνω, σαν αυτό που έστειλα στον αδερφό μου για τα γενέθλια του και το γέμισα μέχρι που δε χώραγε άλλο.Αλλά και να παίρνω, σαν αυτό που μου έστειλε η φίλη μου η Ε. χθες και το άνοιξα και γέμισε ο κόσμος πολύχρωμα χαρτάκια, φωτογραφίες, νεα, σχεδιάκια, πραγματάκια, αστεράκια, αγάπη και μουσική.Πολύ μουσική!Λαλαλαλααααα...!!!

Μ'αρέσουν......οι φίλοι μου.Ναι μ'αρέσουν!Και τους αγαπώ.

Μ'αρέσει......που αυτό το σαββατοκύριακο κοιμήθηκα μέχρι να ξεκουραστώ και τα πρωινά ξυπνούσα και καθόμουν καμιά ώρα στο κρεβάτι χουζουρεύοντας, κοιτόντας το ταβάνι και συνεχίζοντας τα όνειρα μου συνειδητά πλεον.

Μ'αρέσει......όταν απο τη μια στιγμή στην άλλη συμβαίνει κάτι που ανατρέπει οσα έχει σχεδιάσει το μικρό μου κεφαλάκι.Ειδικά τώρα που έχω μάθει να τις δέχομαι τέτοιες στιγμές είναι απόλαυση.Απόλαυση.Και πάμε!

Μ'αρέσει......που αύριο ξεκινάει ενα καινούριο κεφάλαιο και εγώ δεν έχω πάρει χαμπάρι.Έτσι η καινούρια αρχή θα έρθει σα σίφουνας και θα τα κάνει όλα...λαλαλαααα!!!

Μ'αρέσετε κι εσείς!

Μ'αρέσει και τούτη η ζωη!

*Ω ναι! I lalalalike!!!

*highlights*

*Με μεγάλη καθυστέρηση πήρα κι εγώ mp3 player για να μπορώ να κυκλοφωρώ ελεύθερα στους δρόμους.Ως τώρα ακουγα μουσική απο το discman μου, που έπερνε παρακαλώ και δισκάκια mp3 οπότε μια χαρά την έβγαζα.Στη δουλειά που ήμουν πριν τα χριστούγεννα, όταν έβγαλα το discman για να ακούσω μουσική, μια πιτσιρίκα δίπλα μου το είδε και αναφώνησε "ουάου ντίσκμαν!Πολύ old school!Δεν τα συναντάς συχνά πλέον".Στο άκουσμα αυτού του old school κάτι έγινε μέσα μου.Για μια στιγμή ένιωσα οτι μεγάλωσα.Για εκείνη τη στιγμή μόνο.Η αλήθεια είναι οτι ήμουν ικανή να κυκλοφωρώ ακόμα με το walkman μου, αλλά χάλασε κι αυτό κάποια στιγμή...Ενιγουέι, εκσυγχρονίστηκα κι εγώ...όχι για να μην είμαι old school (μα άκουσε εκεί old school!!) αλλά γιατί είναι πιο βολικό το μια σταλιά mp3 που χωράει στην τσέπη και μπορώ να ακούω πλέον ανετότατα και ανενόχλητα μουσική στη δουλειά και στο ποδήλατο και όπου γουστάρω.Χα!


*Χτες πήγα στα μαγαζιά.Έτσι για βόλτα.Και εκεί που έκοβα βόλτες στο πολυκατάστημα και χάζευα ακολουθόντας το κύμα του κόσμου που κινείται αποβλακωμένο στους ρυθμούς τις κατανάλωσης, βρέθηκα στο τμήμα με τα παιχνίδια.Και για κάποιο λόγο άρχισα να γουστάρω πολύ.Ένιωσα σαν......ε σαν παιδάκι μέσα σε παιχνιδάδικο!
Και μετά πήγα λίγο παραπέρα, στο τμήμα με τα παιδικά ρούχα.Δεν ξέρω αν το γνωρίζετε, αλλά τα παιδικά ρούχα είναι φοβερά!Ναι κι όμως κι όμως δεν σας κάνω καθόλου πλάκα.Πολλές φορές έχω βρεθεί εδώ πέρα να εύχομαι να βγάζαν τα ρούχα που βγάζουν για παιδιά και για μεγάλους.
Και μετά άρχισα να χαζεύω τα μωρουδίστικα.Ευκαιρία τώρα που έχει εκπτώσεις να κάνουμε καμιά αγορά μιας και έχουμε και τον ανηψιό στα σκαριά....σκέφτηκα.Ε λοιπόν πραγματικά νομίζω οτι εγώ έχω ενθουσιαστεί περισσότερο απο όλους.Πω πω θα γίνω πολύ χαζοθεία τη βλέπω τη φάση....
Ένιωσα πολύ χαζογκομενάκι εκεί μέσα πιάνοντας τον εαυτό μου σε κάποια φάση να κρατάω ενα τέτοιο ολόσομο φορμάκι, μωρουδίστικο, ξέρετε αυτά με τα κουμπιά, και να λεω "αχ τι γλυκό"....!!
Μετά άρχισα να νιώθω τα μητρικά ένστικτα να ξυπνάνε μέσα μου και ενθουσιαζόμουν με κάθε γαλάζιο ριγέ μπλουζάκι και κάθε ροζ με δαντελίτσες φουστανάκι.
Σοβαρά όμως τώρα αυτό το φορμάκι ήταν γαμάτο, είχε και βέσπες πάνω!Απίθανο!Οτι πρέπει για τον ανεψιό μου.
Λοιπόν θυμήθηκα κάτι που είπε κάποιος πρόσφατα.Μάλιστα.Ο Σ. νομίζω ήταν, κάπου εκεί στις γιορτές.Και είπε οτι είναι αυτή η λειτουργία στον εγκέφαλο που κάθε φορά που βλέπουμε κάτι σε μικρές διαστάσεις ή τελοσπάντων κάποια χαρακτηριστικά συγκεντρωμένα σε μικρή επιφάνεια, πέφτει η εντολή και μας κατακλύει αυτή η υπερευαισθησία και η γλυκήτητα.Ειδικά στις γυναίκες.Είναι λέει η φύση που προετοιμάζει για την μητρότητα.Κάπως έτσι...δεν μπορώ να το διατυπώσω καλύτερα αυτή τη στιγμή.


*Επέστρεψε ο συγκάτοικος.Ξαναβρεθήκαμε μετά απο επτά ολάκερους μήνες!Και ωραία είναι που είμαστε συγκάτοικοι και πάλι.Επανερχόμεθα στους ρυθμούς μας.Όταν συναντάς κάποιον μετά απο καιρό βλέπεις και συνειδητοποιείς τις αλλαγές.Βλέπεις, όχι μόνο το πόσο άλλαξε ο άλλος το διάστημα που έχεις να τον δεις, αλλά και το πόσο άλλαξες εσύ μέσα σε αυτό το διάστημα.Ωραίο να γνωρίζεις τον εαυτό σου μέσω των άλλων...

...Και ο καιρός περνάει...we like...yes indeed!


*Και βρίσκομαι πάλι να ψάχνω για δουλειά.Μόνιμη και απογευματινή αυτή τη φορά μιας και βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας νεας ενδιαφέρουσας αρχής.Και πολύ γουστάρω αυτή τη φάση και αυτή τη χαλαρότητα.Αυτή την απλότητα που κυριαρχεί εδώ πέρα.Ακόμα και όταν πρόκειται για δουλειά.Αυτή τη στιγμή έχω μπροστά μου απλωμένες τις πιθανότητες και περιμένω να δω ποια θα διαλέξω, ή πιο σωστά ποια θα με διαλέξει...Απο το να δουλέψω στον κορυφαίο φούρνο-ζαχαροπλαστείο της γειτονιάς, μέχρι να δουλεύω σαββατοκύριακα σε ενα μουσείο, ή σέρβις σε δεξιώσεις, ή μόνιμη δουλειά στο ταχυδρομείο, ή ..., ή ...., ή .....Ότι θες...και πολύ μ'αρέσει αυτή η ακομπλεξάριστη αντιμετώπιση της εργασίας σε τούτο τον τόπο.Είτε καθαρίζεις σπίτια, είτε οργανώνεις εκθέσεις τέχνης, είτε πακετάρεις ρούχα σε μια αποθήκη, είτε είσαι ο διευθυντής μιας εταιρείας....ενα και το αυτό.Η δούλειά δεν είναι ντροπή και η δουλειά δεν σε καθορίζει σαν άνθρωπο.Είσαι άνθρωπος και είσαι αυτός που είσαι ανεξαρτήτως αν καθαρίζεις σκάλες ή σκαλίζεις σημαντικά έγγραφα σε ενα γραφείο.So simple!


*Voz interior.Κάπως έτσι.Και το μέλλον διαγράφεται μοναδικό.Κύματα πολύχρωμων ουράνιων τόξων με καταλαμβάνουν για ακόμα μια φορά.Δεν ξέρω που θα πάει αυτή η κατάσταση αλλά δε με πολυνοιάζει.Εγώ γουστάρω.Γιες άι ντού!Ντου απο παντού.Χεχε.Κάποια στιγμή έγινε το κλικ και ηρέμησα.Έτσι απλά.Το θυμάμαι πεντακάθαρα.Ήταν μια μέρα που ξύπνησα συγχησμένη και μες τα νεύρα.Το μεσημέρι έριξα εναν υπνάκο και το απόγευμα ξύπνησα άλλος άνθρωπος.Το τοπίο είχε ξεκαθαρίσει και τα θέλω και τα δεν θέλω είχαν μπει στη θέση τους και είχαν παρουσιαστεί εκεί μπροστά μου ξεκάθαρα.Και το θέμα έχει ως εξής.Αποδοχή, οργάνωση και ηρεμία.Και όλα θα γίνουν.Το πιστεύω γιατί το θέλω.Και αφού το θέλω....λαλαλαααα!!!


Η ζωή είναι ωραία πράγματι και το γκρίζο του χειμώνα δεν θα περάσει αυτή τη φορά.Αυτή τη φορά το φωτίζουμε οσο καλύτερα γίνεται...απο μέσα.


Για ακόμα μια φορά....unlearn απο τη λαλαλαland.


χοχοχο!!!

εν ολίγοις...

Και λοιπόν ναι...σαν ταινία...

Και ήρθε το μήνυμα.Τι?Τώρα?Και φεύγω τρέχοντας σχεδόν, καβαλάω ποδήλατο, φτάνω στο μετρό, μετά στο αεροδρόμιο και ζεστές γεμάτες αγκαλιές.Απο πρόσωπα αγαπημένα που όμως κουβάλησαν μαζί και το παρελθόν και με μάτωσαν.Και μια ελαφρά μελαγχολία στον αέρα των γιορτών.

Αλλά όχι.Και βόλτες στα δάση και εκδρομές και πολύ κρασί αντάξιο μιας αλκοολικής επίσκεψης και χαμόγελα και γέλια πολλά και στιγμές γεμάτες και γενέθλια που δεν μου κάναν καμία αίσθηση (όπως άλλωστε και η αλλαγή της χρονιάς).

Και μετά και ο Σ. και η Τ. κουβαλόντας την ελληνικήν ίωσην.Και καλά κρατούσαμε.Μέχρι που κόλλησε η L. και ήταν την παραμονή στα μαύρα της τα χάλια.Και έτσι η αλλαγή μας βρήκε τους τρείς μας να τρέχουμε να προλάβουμε να φτάσουμε στη γέφυρα για να βλέπουμε καλύτερα τα πυροτεχνήματα και όλη την πόλη.Και στο δρόμο αγκαλιές, φιλιά, καλήχρονιά!

Και μια κοπελιά βγαίνει στο παράθυρο και μας φωνάζει καλή χρονιά υψώνοντας το ποτήρι και γυρνάω και της φωνάζω κι εγώ καλή χρονιά σηκώνοντας και κουνόντας τα χέρια.Και συνεχίζω να τρέχω.Και φτάνουμε στη γέφυρα.Και έχει κόσμο πολύ και έχει και θέαμα μαγικό.Τέτοια πυροτεχνήματα ούτε το πάσχα στην ανάσταση.Μοναδικό θέαμα.Μαγεία.Κι ας φυσάει κι ας κάνει κρυό.Μαγεία.Ασταμάτητα.Θα συνεχίσει έτσι όλο το βράδυ και τις επόμενες μέρες.Και όταν αρχίζουμε να βαριόμαστε επιστρέφουμε σπίτι.Και στο δρόμο όλοι χαμογελάνε και εύχονται καλή χρονιά και οι περαστικοί απο τα ποδήλατα φωνάζουνε περνόντας και σηκώνουν το χέρι.Και στο τηλέφωνο ο αδερφός μου.Και πόσο μου λείπει.Και μετά οι γονείς μου και ο άλλος μου αδερφός.Αλλά είπα οτι θα σφίξω τα δόντια και θα το κάνω.Όπου πάει το ποτάμι θα πάω.Χειμώνας είναι θα περάσει.Άλλωστε όλα μια ιδέα είναι.Και χαμογελάω.Και χαμογελάω.Και λάμπω μες το κρύο της νύχτας.Και γίνομαι ενα με τα πυροτεχνήματα που πετάγονται στον ουρανό.

Και στη ζεστασιά του σπιτιού η L. υποφέρει την αρρώστια και ο Δ. μας περιμένει εκστασιασμένος απο το θέαμα των πυροτεχνημάτων.Και έτσι ανοίγουμε ενα κρασάκι και καθόμαστε γύρω απο το τραπέζι.Μουσικούλα, κουβέντα και χαρτάκι.Μια ήρεμη πρωτοχρονιά....

Και το 2008 μπήκε και με έβαλε στο φούρνο να σιγοψήνομαι με δέκατα.Τρεις μέρες τώρα.Περιμένει να ροδοκοκκινίσω για να με φάει για ορεκτικό.Ποιος ξέρει τι θα φέρει στη συνέχεια.Αισιοδοξώ εκ φύσεως και συνεχίζω λαλαλα.

Και φεύγουν όλοι και μένω μόνη με τους πυρετούς μου να αντιμετωπίσω αυτή τη νεα αρχή που ανάθεμα κι αν την κατάλαβα οτι άρχισε (τι?το είπα?ε το ξαναλέω!Αυτή η πρωτοχρονιά ουδεμία αίσθηση μου έκανε και ουδεμία διαφορά ένιωσα).

Μόνο μια απόφαση.Και θα συνεχίσω.Ω ναι!Θα συνεχίσω!Χαχαχα!Διότι δεν πεθαίνουμε κουφάλα νεκροθάφτη!Μουαχαχα!

Κι ας λυσσομανάει ο αέρας έξω, κι ας απογιώνονται τα αεροπλάνα, κι ας παλεύουν μέσα μου οι ωραίες μνήμες να μου φέρουν δάκρυα στα μάτια, κι ας προσπαθεί η ανασφάλια να βγει στην επιφάνεια και να σηκώσει σημαία.

Οου νοου!

Ορίζω το 2008.

Ναι εγώ το ορίζω.

Και θα είναι μια χρονιά πιο όμορφη ακόμα.

Θα είναι η χρονιά που εγώ θα βρω το εγώ.

Και ω τι ευτυχία!

Και λαλαλαα και λαλαλοο!

Silencio και συνείδηση.

Όλα καλά.

όβερ!

Καλή χρονιάααααααααααα!!!!!!



Υγεία πάνω απ'ολα...αλλά και πολλά χαμόγελα και όμορφες στιγμές και γλυκές ανεβαστικές μουσικές και μπόλικη αγάπη και και και.........λαλαλαααααα!!!!

Να είστε όλοι καλά....και ακόμα καλύτερα!!
ΧΑ!